16o ΦΝΘ: "Ο Λούις Τίκας και η σφαγή του Λάντλοου" - REVIEW

Οι περισσότεροι έχουμε κάποιον πρόγονο, συγγενή ή φίλο που για επαγγελματικούς και οικονομικούς λόγους βρέθηκε στην ανάγκη να εγκαταλείψει την πατρίδα του. Την δεκαετία του 1900-10 περισσότεροι από 120.000 έλληνες μεταναστεύουν σε διάφορες πόλεις της αχανής έκτασης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και βάζουν θεμέλια για την εκβιομηχάνιση της δύσης. Η εκμετάλλευση και ο ρατσισμός θα οδηγήσουν τους εργάτες στην δημιουργία σωματίων με σκοπό την προστασία και την υπεράσπιση τους.

Πρωτεργάτης του συνδικαλισμού και πιο συγκεκριμένα του σωματείου των ανθρακωρύχων του Λάντλοου του Κολοράντο, υπήρξε ο κρητικής καταγωγής Ηλίας Σπαντιδάκης, που με το έργο του και τη θυσία του θα μείνει στη συνέχεια ως Λούις Τίκας, σε ένα ξεχασμένο κομμάτι της ιστορίας. Ενορχηστρωτής της πρώτης μαζικά οργανωμένης απεργίας στα ανθρακωρυχεία, με συμμάχους αγωνιστές ανεξαρτήτου φύλλου, φυλής και θρησκευτικών πεποιθήσεων, ο Λούις αντιστάθηκε στον εκφοβισμό των «νταήδων» που είχαν τοποθετηθεί στα ορυχεία από την διευθύνων οικογένεια Ροκφέλερ για τη διοίκησή.

Δευτέρα 20 Απριλίου 1914, την επομένη της Κυριακής του Πάσχα, σημειώνεται μια μαύρη σελίδα στην ιστορία των εργατικών και κατ’ επέκταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που θα αποτελέσει κομβικό σημείο στην έναρξη μιας σειράς διαπραγματεύσεων για την αναγνώριση και την αποδοχή των συνδικάτων. Το παλικάρι από το μικρό χωριό του Ρεθύμνου θα αφήσει μια κληρονομιά που θα γνωρίσουμε 100 χρόνια αργότερα, σε μια εποχή που τελικά δεν διαφέρει πολύ από τα χρόνια της δουλείας.

Ο σκηνοθέτης Νικόλαος Βεντούρας με τη δημοσιογράφο Λαμπρινή Θωμά χρησιμοποιούν ως πηγή έμπνευσης το βιβλίο του Ζήση Παπανικόλα και συμπληρώνουν με μαρτυρίες ιστορικών, καλλιτεχνών και απογόνων των ανθρακωρύχων της περιοχής, το πρώτο τους ντοκιμαντέρ με θέμα τη καταγραφή μιας τραγωδίας που πολλοί προσπάθησαν να κρύψουν. Μια εξαιρετικά καλή δημοσιογραφική έρευνα σε πολύ καλή εκτέλεση που σίγουρα όποιος παρακολουθήσει θα του μείνει αξέχαστη.

4/5

Eλίζα Χριστοδουλίδη