The Grand Budapest Hotel

Ατμοσφαιρικό εστέτ κουκλοθέατρο 

Με ένα υπέροχο ‘εστέτ’ σκηνικό, βγαλμένο από το σεντούκι της προ-γιαγιάς, γεμάτο δαντέλα, βελούδο και αναγεννησιακούς πίνακες, ο Γουες Άντερσον χρησιμοποιώντας τη φόρμα του φλας μπάκ, μας αφηγείται με χιούμορ την ιστορία του μετανάστη ‘Zero’ (sic), ο οποίος ξεκινώντας από το ‘μηδέν’ στο πρωτοκλασσάτο Grand Budapest Hotel κατέληξε να είναι ο πιο εγκάρδιος φίλος του Γκουστάβ X, διοικητή του ξενοδοχείου.

Ορισμένοι από τους καλύτερους ηθοποιούς των ημερών μας (Μπίλ Μάρεϊ, Τίλντα Σουίντον, Ρέιφ Φάινς, Έντουαρντ Νόρτον, Γουίλεμ Νταφόε, κλπ) παρελαύνουν από το ξενοδοχείο του Άντερσον, σε ένα art house αριστούργημα γεμάτο υπέροχα χρώματα και εξαιρετικά κάδρα. Οι ερμηνείες τους απολαυστικότατες –είναι όλοι τους ένας κι ένας, αλλά ειδικά ο Ρέιφ Φάινς με το σαρδήνιο χιούμορ του και την κυκλοθυμία του δίνει ρέστα, ενώ για το μακιγιάζ της αγνώριστης Τίλντα Σουίντον δεν έχω λόγια-, με τον Άντερσον να παραδίδει μαθήματα σκηνοθεσίας και στυλ σε ένα ονειρεμένο σκηνικό του 1930 και μέσα στον καμβά του, να ‘πετάει’ τους πρωτοκλασάτους ηθοποιούς σαν μαριονέτες και εκείνοι να περιστρέφονται στο χώρο σαν κούκλες σε κουκλοθέατρο, σαν ‘τρελλοί του χωριού’, ιδιαίτεροι, περίεργοι, εκκεντρικοί.

Κάπου ανάμεσά τους και ο ξεκαρδιστικός badass Γουίλεμ Νταφόε με μηχανή, δερμάτινα και απεριόριστη βαρβατίλα σε κοιτά στα μάτια με στύλ ‘don’t even fuck with me’. Ατμόσφαιρα, εσάνς μιας άλλης εποχής αλλά και χιούμορ στοχευμένο και ανεπιτήδευτο ταυτόχρονα, συστατικά που καθιστούν τη νέα ταινία του Άντερσον ίσως την καλύτερή του έως σήμερα, ενώ την ίδια στιγμή, ο σκηνοθέτης μας κλείνει το μάτι με ένα πανέξυπνο πολιτικό σχόλιο για τα γεγονότα του Β Παγκόσμιου Πολέμου. Μια ταινία που αξίζει να δεις στη μεγάλη οθόνη, ενώ το άρωμα του Γκουσταβ θα μείνει ανεξίτηλο για πολύ καιρό!

Ειρήνη Κατσαρά