Philomena

Η Φιλομίνα Λι ήταν έφηβη όταν έμεινε έγκυος στην Ιρλανδία του 1952. Θεωρήθηκε έκπτωτη και κατέληξε έγκλειστη σε μοναστήρι, όπου της στέρησαν το παιδί της, όταν ήταν ακόμα νήπιο για να το στείλουν σε παρένθετη οικογένεια στην Αμερική. Η ταινία παρακολουθεί τις αναπάντεχες στιγμές που της επιφυλάσσει η αναζήτηση του γιου της για πενήντα ολόκληρα χρόνια με τη βοήθεια ενός μόλις απολυμένου και κυνικού δημοσιογράφου.
Philomena - κριτική ταινίας

Δράμα, κλάμα, γέλιο!

Ο Φρίαρς μετά από ένα διάλλειμα τριών μέτριων και κακών ταινιών, επιστρέφει με μια ταινία που θα σταθεί επάξια δίπλα στα «High Fidelity», «The Queen», «Επικίνδυνες σχέσεις», «Ηρωας», «Τεντώστε τα αυτιά σας», «Grifters». Μια μικρή τραγική ιστορία θα γίνει ένα απολαυστικό κινηματογραφικό ταξίδι ζωής, γεμάτο χιούμορ, ένα δίδυμο ήδη κλασικό και μια ταινία που μπορεί να την εκτιμήσει ο καθένας. Είτε ο ψαγμένος σινεφίλ είτε η θειά σου που βλέπει μόνο τηλεόραση...

Ο Τζούντι Ντεντς υποδύεται μια απλή γυναίκα, όχι τόσο μορφωμένη, αλλά με έμφυτη ευγένεια, ανοχή και καλοσύνη απέναντι σε κάθε άσχημη κατάσταση και άνθρωπο, που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Η Ντεντς αξίζει 100% το Οσκαρ, παίζοντας με σιωπές, κινήσεις και βλέμματα με τον φακό κολλημένο στο πρόσωπό της. Μεγαλειώδης!

Ο Στιβ Κούγκαν συμπληρώνει το αταίριαστο –φαινομενικά- ζευγάρι, με τις γνωστές φαρμακερές ατάκες του αλλά και με μια πρωτόγνωρη για αυτόν ευαισθησία. Ο καλύτερος ρόλος της καριέρας του.

Ο Στίβεν Φρίαρς είναι βέβαια ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Στα χέρια ενός άπειρου ή ενός μεγάλου στούντιο, θα έβγαιναν κάθε λίγο τα χαρτομάντηλα. Μια ιστορία «λαϊκού ενδιαφέροντος» μετατρέπεται σε ένα αστείο, ανθρώπινο και συγκινητικό φιλμ, με οδηγό βέβαια το καταπληκτικό σενάριο των Κούγκαν και Πόουπ. Σαν να παίρνεις ένα επεισόδιο του «Εχεις πακέτο» και να κάνεις Τέχνη!

Δεν είναι τυχαίες οι 4 υποψηφιότητες στα Οσκαρ σε ταινία, α'΄γυνακείου ρόλου, σεναρίου και μουσικής. Ενας δημιουργός μπορεί να παράγει αληθινή συγκίνηση χωρίς κλισέ κραυγές και κλάματα. Η ιστορία της Φιλομίνα δεν αλλάζει, παραμένει τραγική, αλλά ο σκηνοθέτης επιλέγει τους κινηματογραφικούς όρους που θα την πει. Το χιούμορ είναι αβίαστο, φυσικό, ποτέ στημένο. Ο Φρίαρς δεν κάνει ταινία-καταγγελία. Η ιστορία από μόνη της είναι αρκετή για να καταλάβεις το δράμα που συντελέστηκε αλλά δεν αναλώνεται σε μια διαρκή επίθεση προς τις «σατανικές καλόγριες» ή την Εκκλησία και την θρησκεία γενικότερα. Οχι πως δεν κάνει κριτική για την Καθολική εκκλησία (και σε πολλά ακόμα), αλλά σέβεται την πίστη της ηρωϊδας και τους λόγους που την έχει.

Και εμείς ξαναβρήκαμε την πίστη σε έναν μεγάλο σκηνοθέτη.

Γιάννης Λυμπέρης



 

Έξυπνο, συναισθηματικό, αληθινό crowd pleaser

Μια πολύ καλή χρονιά για τον ηθοποιό Στίβεν Κούγκαν που αφού αναβίωσε με μεγάλη επιτυχία τον κλασικό του κωμικό χαρακτήρα Άλαν Πάρτριτζ σε μια κωμωδία που πήγε πολύ καλά στην Αγγλία (και το άξιζε), κατάφερε ακόμα δύο "μεγάλες" ταινίες φέτος, πρώτα το The Look of Love του Μάικλ Ουίντερμποτομ, μια βιογραφία του βασιλιά των αγγλικών πορνοπεριοδικών και μεγιστάνα μεσίτη Πολ Ρέιμοντ και το Philomena του Στίβεν Φρίαρς.

Η ταινία που βασίζεται στο βιβλίο του ερευνητή του BBC Μάρτιν Σίξσμιθ διηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που με τη βοήθεια ενός δημοσιογράφου αναζητεί το χαμένο της γιο που αναγκάστηκε να δώσει για υιοθεσία πριν από πενήντα χρόνια. Χωρίς να είμαι ο ένθερμος φαν των δραμάτων αληθινής ζωής αλλά με μια - σχεδόν τυφλή - εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του σκηνοθέτη Φρίαρς, μπορώ να πω ότι η πλοκή με συνεπήρε ιδιαίτερα χάρη στις εξαιρετικές ερμηνείες και το αυθεντικό, μη στερεοτυπικό σενάριο που έγραψε ο ίδιος ο Κούγκαν σε συνεργασία με τον Τζεφ Πόουπ.

Από τη μία δεν είναι δυνατό να μείνει κανείς ασυγκίνητος από τον χαρακτήρα της Τζούντι Ντεντς και την υποκριτική δεινότητά της (οπωσδήποτε μια από τις μεγάλες της ερμηνείες) κι από την άλλη το φιλμ αποτελεί συνδυασμό αφηγηματικών μοτίβων που προσδίδουν πολύ περισσότερο κινηματογραφικό βάθος στο αντικείμενο. Έτσι το δράμα τρέχει δίπλα δίπλα με την κωμωδία και το road movie. Εκεί που το δάκρυ κυλά στο πρόσωπο του θεατή, το γέλιο το διαδέχεται.

Μεγάλη η μαεστρία του 72χρονου Φρίαρς που καταφέρνει να κρατήσει όλ' αυτά τα στοιχεία σε συγχρονισμό χωρίς υπερβολές κι αφήνοντας τους πρωταγωνιστές του να σύρουν το χορό. Οι ανάμεσά τους κοφτεροί διάλογοι και η πολύ καλή χημεία δημιουργούν μια ιδιαίτερα θερμή ατμόσφαιρα σε μια ταινία αληθινό crowd pleaser που πιθανότατα θα δείτε να φτάνει μέχρι τα βραβεία Όσκαρ και να κερδίζει ένα δυο κιόλας. Πρόκειται για σινεμά έξυπνο, συναισθηματικό που λαμβάνει υπόψιν το θεατή και αξίζει να παρακολουθήσετε.

Μιχάλης Κωνσταντέλλης (από το Φεστιβάλ του Λονδίνου, 17/10/13).

Πρώτη δημοσίευση: 27 Φεβ. 2014, 13:23
Ενημέρωση: 6 Μαρτίου 2014, 16:42
Τίτλος:
Philomena (Philomena)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
98
Εταιρία διανομής: 
Release: 
27 Φεβρουαρίου 2014

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos