Dallas Buyers Club

Η αληθινή ιστορία του Ρον Γούντροφ, Τεξανού αναβάτη ροντέο, ηλεκτρολόγου, με λατρεύει την κόκα και τις πόρνες, γενικά... huster, που μαθαίνει το 1986 πως έχει Aids και μόλις ένα μήνα ζωής. Λέει όχι σε νέες και «ύποπτες» θεραπείες και αναζητεί μόνος εναλλακτικούς τρόπους να μείνει στη ζωή έχοντας μαζί έναν αναπέντεχο συνεργάτη
Dallas Buyers Club - κριτική ταινίας

Μια πατρίδα για τους μελλοθάνατους

Το «Dallas Buyers Club» είναι σπουδαία ταινία για όλους τους λόγους που δεν θα περίμενες να είναι. Αν έχεις δει και στο παρελθόν ταινίες με φόντο το Aids, θυμάσαι το δράμα, την υπερβολή, τη συνεχή καταγγελία, σχεδόν πάντα από την γκέι οπτική. Ουδείς βέβαια διαφωνούσε με τα όσα πρέσβευαν ως μήνυμα εκείνες οι ταινίες, αλλά αυτό δεν τις έκανε αυτόματα και καλές...

Αυτή εδώ, παρά το γεγονός ότι είναι τοποθετημένη σε μια χρονική στιγμή που το Aids σήμαινε απλά θάνατο και σχετιζόταν απόλυτα με τους ομοφυλόφιλους, βάζει στο κέντρο έναν macho Τεξανό, γαμίκο –από την πρώτη φοβερή σκηνή με τον ταύρο- που δεν θέλει να ακούει για αδελφές, πόσο μάλλον να τον αγγίζουν.

Ο ΜακΚόναχι αξίζει το Οσκαρ, όχι μόνο γιατί γενικά τα βραβεία γουστάρουν μεταμορφώσεις σωματικές ή γιατί ο ίδιος τα δύο τελευταία χρόνια κάνει φοβερές επιλογές και ακόμα καλύτερες ερμηνείες. Το αξίζει γιατί φτιάχνει μεμιάς έναν αξέχαστο κινηματογραφικό ήρωα. Και αυτό είναι πάντα το ζητούμενο για κάθε σινεφίλ. Οχι το μήνυμα, όχι η καταγγελία, αλλά να βρεθεί κατάφατσα με έναν νέο ήρωα που θα πάρει τη θέση του δίπλα σε άλλους. Γιατί όλες τις μεγάλες ταινίες, τις θυμάσαι για τους μεγάλους χαρακτήρες. Ο Γούντροφ είναι ένας τέτοιος κλασικός ήρωας. Μόνος εναντίον όλων, λέει όχι στη μοίρα του και παλεύει να την αλλάξει. Ο ΜακΚόναχι παίρνει το χρόνο του, χτίζει σιγά σιγά την αλλαγή. Πως θα γινόταν άλλωστε πιστευτό πως από τη μία μέρα στην άλλη ένας κάουμποϊ τα πάει καλά με γκέι και τραβεστί; Χωρίς καμία υπερβολή, φέρνει στα μέτρα του έναν τόσο αβανταδόρικο ρόλο, με ρίσκα και ενώ αντικειμενικά είναι αντιπαθής, σε κάνει να υποστηρίζεις κάθε κίνησή του.

Το ίδιο και ο Τζάρεντ Λέτο που μπορεί να γίνει πραγματικά συγκλονιστικός χωρίς καν να καταφεύγει σε υστερίες, κλάματα και άλλα κλισέ «κατατρεγμένων». Κυρίως σε μια σκηνή βγάζει τόσο συναίσθημα (αυτή με τον πατέρα του) που δεν πιστεύεις ότι αυτός ο τύπος τραγουδά σε μια από τις χειρότερες μπάντες στην ιστορία... Ο καλός θεός του σινεμά να του δίνει τέτοιους ρόλους, και να κόβει δίσκους από τους άλλους!

Ο σκηνοθέτης Ζαν Μαρκ Βαλέ κάνει κι αυτός την έκπληξη. Εχοντας μια ιστορία εξ ορισμού καταθλιπτική και σκοτεινή, δεν κάνει καν δράμα, τουλάχιστον με τους συνήθεις όρους του. Δεν διαλέγει στρατόπεδο, συγκρατεί το καστ από εύκολους μελοδραματισμούς, δεν αναλώνεται πολύ ώρα σε πολιτικές και ιατρικές λεπτομέρειες της εποχής αλλά όσα λέει φτάνουν να δώσουν κλίμα και αν θες να το ψάξεις και μόνο σου. Ταινία είναι, όχι ντοκιμαντέρ.

Το «Dallas Buyers club» συγκινεί με γνήσιο τρόπο, όχι απλά γιατί βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα ή γιατί αυτός ήταν ο σκοπός του. Συγκινεί γιατί πιστεύει στην καλοσύνη και, όπως ο ήρωάς του, αν είναι να πεθάνεις κάντο με τους δικούς σου όρους.

Γιάννης Λυμπέρης

Πρώτη δημοσίευση: 17 Φεβ. 2014, 21:37
Ενημέρωση: 20 Φεβ. 2014, 15:56
Τίτλος:
Dallas Buyers Club (Dallas Buyers Club)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
117
Εταιρία διανομής: 
Release: 
13 Φεβρουαρίου 2014

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos