Πως τελείωσε αυτό το καλοκαίρι

Σε ένα εγκαταλελειμμένο ρωσικό νησί της Αρκτικής, δύο άντρες δουλεύουν επιμελώς σε ένα μικρό μετεωρολογικό σταθμό. Δουλειά τους είναι να παίρνουν μετρήσεις, από τα ραδιενεργά εδάφη, και να στέλνουν μέσω ασύρματου τα δεδομένα στο κεντρικό σταθμό- η μόνη τους επαφή με τον έξω κόσμο. Η ισορροπία διαταράσσεται μια μέρα...

Υπαρξιακό non-movie

Θα μπορούσαμε να το πούμε και μετερωλογικό αντι- δράμα. Τί θα καταλαβαίνατε;
Αυτό το Ρωσικό ψυχολογικό θρίλερ μεταφέρει arthouse στυλιστικές αναφορές στα μονοπλάνα και τον αργό του ρυθμό, αλλά το χάνει λίγο σε
ψυχαγωγική αξία. Η φυσική ομορφιά είναι εκεί και η αποτύπωση ρεαλιστική αλλά αυτό είναι κι ένα ζήτημα μιας και η ταινία «παγώνει» και ενίοτε μοιάζει με κινηματογραφική ουτοπία.

Όποια δραματική ένταση εντοπίζεται στο ηχητικό μοντάζ και το σκορ και λιγότερο στους χαρακτήρες. Και πιθανότατα μια τέτοια κενή αίσθηση, μια καθόλα αφαιρετική άσκηση θέλει να μεταφέρει και ο σκηνοθέτης στο κοινό. Σίγουρο
είναι πως το πετυχαίνει, αλλά φοβάμαι πως θα το βρουν ενδιαφέρον οι πιο εκλεκτικοί.

Mιχάλης Κωνσταντέλλης

ΠΑΙΖΕΤΑΙ

ΕΛΛΗ
Πέμ.-Τετ.: 17.30/ 20.00/ 22.30