Πανόραμα 13: "The myth of the American sleepover" - REVIEW

The myth of the American Sleepover

"Να ζεις το παρόν με αυτοτέλεια"

6/10

Σε αυτό το πρώτο φιλμ του David Robert Mitchell ζούμε μαζί με μερικά παιδιά στο μεταίχμιο παιδικής ηλικίας και εφηβικής ζωής, όπου ο έρωτας είναι τα πάντα αλλά την ίδια στιγμή και τίποτα που δεν μπορείς να μην ξεπεράσεις.

Επιτέλους, μία ταινία χωρίς δεύτερο επίπεδο ανάλυσης, αλλά ούτε επιφανειακή και πρόχειρη. Βλέποντάς την απολαμβάνεις τη χαρά του να ζεις το παρόν “με αυτοτέλεια”. Να κάνεις μία βόλτα με ποδήλατο χωρίς να ξέρεις ακριβώς πού πας, χωρίς να βαραίνει τους τροχούς η σκιά που μπορεί να γεννήσει το πέρασμα σε μία Donnie Darko φάση.

Μέσα στη φωτογραφία που αποδίδει υπέροχα τους μεταιχμιακούς ουρανούς εμπεριέχονται παιδιά που βιάζονται να γευτούν, αλλά τελικά αντέχουν να περιμένουν τις συγκινήσεις της ζωής. Σαν μία παιδική χαρά που δε σε νοιάζει τίποτε άλλο από το να βλέπεις μία ρόδα να γυρνάει, κυλά το φιλμ αυτό, φυσικά αναπαράγοντας την ασφάλεια που προσφέρουν οι κατατάξεις των παιδιών στο σχολείο (η ωραία, η δεύτερη, το φυτό, η καμένη, ο μονίμως ερωτευμένος) αλλά με την απλή περιέργεια και αθωότητα του απλώς να θες να μάθεις καλύτερα τον κόσμο που σε τριγυρίζει.

We'll lay it down, it's not been found, it's not around, όπως ακούγεται και από τους Beirut, στην πιο όμορφη σκηνή του φιλμ

Εύη Αβδελίδου