Άντονι Χόπκινς: "Έχω ανοικτό παράθυρο στην ψυχή μου"

Δημοσίευση: 26 Φεβ. 2011, 22:33

   

 

Έχω δει πολλές φορές αυτό το ατάραχο,
παγερό βλέμμα του Άντονι Χόπκινς,
με το οποίο αυτός ο τεράστιος ηθοποιός σε καθηλώνει
και που όπως εξομολογείται στην συνέντευξη
που εξασφάλισε για εσάς το Move It από τον 74χρονο Ουαλό μύθο,
το επαναλαμβάνει και στο «Rite»

«Η τελετή» είναι ένα μεταφυσικό θρίλερ που ασχολείται με την παρουσία του Διαβόλου, ακόμα και στο Βατικανό. Εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός φοιτητή που παρακολουθεί μία σχολή για τον εξορκισμό στο Βατικανό, παρά τις αμφιβολίες του σχετικά με την αμφιλεγόμενη αυτή πρακτική και την πίστη του στην ψυχιατρική. Όταν πηγαίνει ως μαθητευόμενος σε έναν πασίγνωστο ιερέα που έχει πραγματοποιήσει αμέτρητους εξορκισμούς, οι αντιστάσεις του αρχίζουν και κάμπτονται…

Move It: Τι σας εξίταρε σχετικά με τον χαρακτήρα του Λούκας Τρεβάντ;  

Άντονι Χόπκινς: Υπήρχε ένα καλό σενάριο και ένας καλός σκηνοθέτης. Είναι δύσκολο να σας δώσω ξεκάθαρη απάντηση. Όταν μιλούσαμε με τον σκηνοθέτη κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, του έλεγα: «Ήθελα να βεβαιωθώ ότι υπήρχε μια διάσταση στον χαρακτήρα του ιερέα που τον έδειχνε ιδιαίτερα ανθρώπινο και διαλλακτικό στις αμφιβολίες του σχετικά με την πίστη, αλλά και την εσωτερική του πάλη με τον έμφυτο αθεϊσμό του». Και είναι εκείνες οι στιγμές που ταξιδεύει στην σκοτεινή πλευρά της ψυχής του: όταν χάνει εντελώς την πίστη του προς τον Θεό. Όμως επανέρχεται ξανά στο φως. Αυτή την εναλλαγή στον χαρακτήρα που υποδύθηκα, αυτή την ανασφάλεια σχετικά με τις αμφιβολίες του, μπορώ να σας πω ότι την ευχαριστήθηκα πολύ.

Move It: Και κάποια στιγμή, έρχεται σε σύγκρουση με τον νεαρό ιερέα…

A.X.: Ο οποίος αρνείται πλήρως την ύπαρξη δαιμονικής παρουσίας. Και τότε εγώ του απαντώ: «Σέβομαι την στάση σου, αλλά να προσέχεις…». Αυτό το «Να προσέχεις» είναι η αγαπημένη μου ατάκα από την ταινία. Και αμέσως μετά να προσθέτω: «Το να επιλέξεις να μην πιστέψεις στο Διάβολο δεν θα σε προστατεύσει από αυτόν…». Και από τις αντιδράσεις μετά την πρώτη προβολή, παρατήρησα ότι φάνηκε αρκετά τρομακτικό στους περισσότερους. Νομίζω όμως ότι σε κάθε ανθρώπινο ον κατά βάθος αρέσει να «φλερτάρει» με την ιδέα του εσωτερικού του χάους, της καταστροφής. Διότι η τελική καταστροφή της ζωής μας είναι η θνησιμότητά μας, το ότι η ύπαρξή μας παύει. Την αντιμετωπίζουμε κοιτώντας την λοξά και μετά πάμε στο σινεμά και βλέπουμε ταινίες σαν το «Μωρό της Ρόζμαρι» ή τον «Εξορκιστή» ή την «Σιωπή των αμνών» ή διαβάζουμε Έντγκαρ Άλαν Πόε. Παίρνουμε την δόση από σοκ που ουσιαστικά έχουμε ανάγκη και έπειτα σαν να μη τρέχει τίποτα, πάμε για έναν καφέ ή για φαγητό και συνεχίζουμε την καθημερινότητά μας

Μοve It: Πως καταφέρνετε να φαίνεστε τόσο τρομακτικός, ενώ στην ουσία είσαστε τόσο γαλήνιος και ήρεμος;

Α.Χ.: Δεν ξέρω πως και γιατί το κάνω. Είναι απλά ένα βλέμμα. Γνωρίζω ότι δείχνει τρομακτικό. Και το απολαμβάνω. Για παράδειγμα, στην ταινία, όταν μπαίνουν στο γραφείο και με ζητούν, απαντάω: «Δεν είναι εδώ αυτή την στιγμή, απουσιάζει. Κλείσε την πόρτα, σε παρακαλώ. Δεν θέλουμε να τον ενοχλούμε, έτσι δεν είναι;». Μου είναι πολύ εύκολο. Ουσιαστικά δεν υποκρίνομαι…

«Είμαι ευτυχής γιατί έχω ένα ανοικτό παράθυρο στην ψυχή μου.
Δεν θέλω να ζω σε ένα σκοτεινό, κλειστό δωμάτιο,
απομονωμένος στις πεποιθήσεις μου.
Προτιμώ να ζω στην αμφιβολία, να ζω με την αβεβαιότητα»
.

Μοve It: Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσετε μέικ απ ή ήταν αποτέλεσμα ειδικών εφέ;

Α.Χ.: Τα περισσότερα έγιναν με την χρήση υπολογιστών, σε βαθμό μάλιστα που με ξάφνιασαν, η νέα τεχνολογία παρέχει πολλές δυνατότητες. Πάντως, οι διάλογοι και οι φωνές που ακούγονται, είναι δικές μου. Εκεί, δεν πειράχθηκε κάτι

Move It: Πως ήταν η εμπειρία των γυρισμάτων στην Βουδαπέστη;

Α.Χ.: Είναι η πιο όμορφη πόλη που έχω επισκεφτεί εδώ και αρκετά χρόνια. Την θυμάμαι με νοσταλγία. Ακόμα και η διαδρομή που ακολουθήσαμε με αυτοκίνητο από την Ρώμη ως εκεί, ήταν υπέροχη. Η Βουδαπέστη έχει αξιοζήλευτα μνημεία και ναούς, ενώ οι ντόπιοι είναι πολύ κλειστοί άνθρωποι, σκληροί. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι έχουν επιβιώσει τόσο από Ναζισμό, όσο και από το σκληρό κομμουνιστικό καθεστώς…

Move It: Πως προσεγγίσατε το θέμα του εξορκισμού;

Α.Χ.: Με ιντρίγκαρε από την αρχή, διότι δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με αυτό και τώρα που το σκέφτομαι ούτε έχω υποδυθεί ποτέ ρόλο ιερέα… Είπα στον Μίκαελ Χάφστρομ (σκηνοθέτη) ότι ήθελα να δώσω στον ρόλο μια άλλη διάσταση, του ανθρώπου που ο ίδιος αντιμετωπίζει κρίσεις και αμφιβολίες στη ζωή του. Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία –που στο τέλος κόπηκε στο μοντάζ- στην οποία απευθύνομαι στον νεαρό ιερέα, στην αρχή του φιλμ: «Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν πολύ μικρός. Θύμωσα τόσο πολύ με τον Θεό, που έπαψα να πιστεύω σε αυτόν…». Ενώ προς το τέλος, όταν πλησιάζει η σκηνή του εξορκισμού, κάποια στιγμή λέω: «Υπάρχουν στιγμές που πραγματικά δε γνωρίζω αν πιστεύω στον Θεό, τον Άγιο Βασίλη ή την Τίνκερμπελ. Αλλά συνεχίζω να προχωράω προς το σκοτάδι και τότε νιώθω τα ακροδάχτυλα του Κυρίου να αγγίζουν μέσα μου μέχρι που ξορκίζω τον δαίμονα και αναδύομαι ξανά στο φως… Αν δεν πιστεύεις, είναι δικό σου ζήτημα, εγώ όμως πιστεύω». Αυτόν τον χαρακτήρα ήθελα να υποστηρίξω. Έναν άνδρα που δεν θα κατηχούσε τον νεαρό ιερέα, αυτή και η στάση που ακολουθώ στη ζωή μου, άλλωστε. Πιστεύω αυτό που πιστεύω και ποτέ δεν το επιβάλλω στους άλλους. Αν έρθει ένας άθεος και διαφωνήσει μαζί μου, θα ακούσω τα επιχειρήματά του, αλλά δεν θα λογομαχήσω μαζί του. Ποιος ο λόγος; Αυτό που ξέρω είναι πως είμαι ευτυχής γιατί έχω ένα ανοικτό παράθυρο στην ψυχή μου. Δεν θέλω να ζω σε ένα σκοτεινό, κλειστό δωμάτιο, απομονωμένος στις πεποιθήσεις μου. Προτιμώ να ζω στην αμφιβολία, να ζω με την αβεβαιότητα. Τίποτα δεν είναι σίγουρο, όλα είναι αβέβαια».

Move It: Πως ήταν η συνεργασία σας με τον Κόλιν Ο’ Ντόναγκιου;

Α.Χ.: Του έκανα τον βίο αβίωτο! Του έλεγα: «Έτσι θα παίξεις τις σκηνές σου; Πρόσεχε καλά, μιλάμε για την καριέρα σου!» (γέλια). Μπα, αστειεύομαι, καμία σχέση… Είναι υπέροχος ηθοποιός. Το γνωρίζατε ότι αυτή είναι ουσιαστικά η πρώτη ταινία του; Στην αρχή το στούντιο έψαχνε για γνωστό ηθοποιό, μια φίρμα, αλλά τελικά κάποιου είδους σοφία πρυτάνευσε και πήγαν στην επιλογή ενός φρέσκου προσώπου. Πρώτα όμως ο ατζέντης του και ο σκηνοθέτης μου ζήτησαν να κάνουμε ένα τεστ, να παίξουμε προκαταρκτικά μια σκηνή. Έγινε λοιπόν, με εντυπωσίασε και τους το είπα. Πρόκειται για ένα πολύ καλό παιδί επίσης και ιδιαίτερα ντροπαλό. Να φανταστείτε ότι θα γινόταν μια προβολή της ταινίας σε μια φιλανθρωπική γιορτή στην μικρή πόλη της Ιρλανδίας από όπου κατάγεται και ζει (Ντρογκέντα) και ντρεπόταν μόνο στην ιδέα ότι θα την έβλεπαν όλοι οι φίλοι του. Αυτό που επίσης μου αρέσει σε αυτόν, είναι η μετριοφροσύνη του. «Μη την χάσεις ποτέ», τον συμβούλεψα. Μου αρέσουν οι νέοι ηθοποιοί. Είναι αναζωογονητικό να δουλεύεις μαζί τους…

Απόδοση: Απόστολος Κίτσος

 

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
23 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos