How i live now

Παρέα με τον Donnie Darko!

Ιστορία πολέμου, εφηβικό δράμα, φλερτ με την ιδέα των ζόμπι, επιχείρηση μεταφοράς βιβλίου, ανάδειξη του ο,τι καλύτερο έχει να δώσει ο φωτογράφος Franz Lustig;... Οι ταμπέλες δεν έχουν ιδιαίτερη αξία και αν κάποιος θα ήθελε να δει την ταλαντούχα και πανέμορφη Saoirse Ronan σε μία μεγαλωμένη εκδοχή των προηγούμενων ηρωίδων που έχει ενσαρκώσει (με σαφείς αναφορές που σου κλείνουν το μάτι σε Atonement και Lovely Bones) αυτή είναι η ταινία του.

Ο Donnie Darko ενδεχομένως να έκανε καλή παρέα με τη Daisy, την ηρωίδα που ενσαρκώνει με τον ήδη χαρακτηριστικό τρόπο της η νεαρή ηθοποιός, η οποία φαίνεται πως ακόμα βρίσκεται στη διαδικασία κατάκτησης της κινηματογραφικής της παρουσία και περιμένει κανείς να δει ποιες άλλες πλευρές της θα ξεδιπλωθούν στο πέρασμα των χρόνων. Η μικρή αυτή γυναίκα δεν μπορεί να ενώσει τις κατακερματισμένες φωνές μέσα της με ο,τι προέρχεται από το εξωτερικό και ο τελικός αποδέκτης είναι το σώμα της, το οποίο βασανίζει με παράλογους περιορισμούς. Μέχρι που βρίσκεται κάποιος που ακούει αυτές τις φωνές και σχεδόν μαγικά απαντά σε αυτές. Ύστερα, οι φωνές αυτές, κατοικούν σε στόματα βασανισμένων νεκρών, για να γίνουν πλέον αληθινά δικές της.

Με εντονότατο το μεταφυσικό στοιχείο και ο,τι πιο σκοτεινό μπορεί να αναδύεται απ' ο,τι συνηθίζουμε να χαρακτηρίζουμε ως “παιδικότητα” βλέπουμε τα παιδιά του φιλμ να ζουν στο τώρα, με το θάνατο μία ανάσα μακριά, χωρίς να φοβούνται να τον αγκαλιάσουν, στην αναμέτρηση μαζί του. Επίσης, το φιλμ μπαίνει σε έναν απαλό σχολιασμό της αιμομιξίας που όμως μένει μετέωρος, ανείπωτος, το φιλμ γεννά έναν περίεργο έρωτα που ίσως όπως όλα τα σκοτεινά παραμύθια δεν υπάρχει λόγος για να εκφραστεί. Ο σκηνοθέτης του The Last King of Scotland, Kevin Macdonald, είναι στοργικός ως προς την ιστορία, αλλά, όπως είναι αναμενόμενο, λαμβάνοντας υπόψη το πλαίσιο μίας μεγάλης παραγωγής, οι ευκολίες στο σενάριο είναι εμφανείς.

Αν “το να κάνεις κινηματογράφο είναι σα να γράφεις σε ένα φύλλο χαρτί που καίγεται” κατά τον Παζολίνι, εδώ το χαρτί δεν καίγεται, αλλά επιθυμεί να καεί, και διαβλέποντας την πρόθεση αυτή, κανείς συμπαθεί και αυτό το φιλμ.

Eύη Αβδελίδου