Θεσσαλονίκη 13: "Ο χειμώνας" - REVIEW

Σχιζοφρενής κατά συνθήκη

4/10

Ο Νίκος, ένας νέος, ρομαντικός συγγραφέας από την Ελλάδα, ζει στο Λονδίνο ώσπου τον χτυπά η οικονομική κρίση. Αποφασίζοντας να επιστρέψει στον τόπο καταγωγής του, βρίσκει καταφύγιο στην ορεινή Σιάτιστα και στο παλιό, εγκαταλειμμένο αρχοντικό του 16ου αιώνα των παιδικών του χρόνων, που κουβαλάει μια περίεργη κληρονομιά γεμάτη φήμες, προκαταλήψεις και μυστήριους θανάτους. Στοιχειωμένο από τα φαντάσματα του παρελθόντος, που οδήγησαν και τον πατέρα του στην τρέλα, o Νίκος πρέπει να ξεδιαλύνει το μυστήριο του θανάτου του χωρίς να χάσει το μυαλό του και ο ίδιος.

Έντγκαρ Άλλαν Πόε και Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ στα Σιάτιστα; Μάλλον όχι. Μια ιστορία που δεν ξεκαθαρίζει αν είναι τραγική ή κωμική, δεν μπορεί εν τέλει να ισορροπήσει σωστά μεταξύ του μεταφυσικού θρίλερ, αλλά και του σχολίου αναμνήσεων για την παρακμή της ελληνικής επαρχίας. Με έναν χαρακτήρα, τρελό του χωριού, ετοιμολογικά σχιζοφρενή, που ενδέχεται τα περισσότερα από όσα παρακολουθούμε να συμβαίνουν στο μυαλό του. Και εδώ δισυπόστατο. Και αλλού: Με εξαιρετική φωτογραφία, αλλά μάλλον αποτυχημένα "χειροποίητα" εφέ. Με την μουσική των Active Member να ταιριάζει σε λυρικό δράμα και να θυμίζει πιο πολύ Αγγελάκα.

Στην προσπάθειά του ο σκηνοθέτης να μην πάρει τον εαυτό του στα σοβαρά, προσθέτει άφθονες κωμικές πινελιές, αλλά επαναλαμβάνω: δεν καταφέρνει να βρει την χρυσή τομή, να ισορροπήσει μεταξύ του αστείου και του τρυφερού, του σκοτεινού και του ρεαλιστικού. Μια ημιτελής προσπάθεια που ενδεχομένως να αδικήθηκε και από το μικρό της, μπάτζετ.

Α.Κ.