Θεσσαλονίκη 13 - Αλέν Γκιροντί: "Με ενοχλεί να τις ονομάζουν γκέι ταινίες"

Δημοσίευση: 9 Νοε. 2013, 21:15

Συνέντευξη Τύπου παραχώρησε ο Γάλλος δημιουργός Αλέν Γκιροντί, στο πλαίσιο του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το αφιέρωμα στην φιλμογραφία του. Ο Γάλλος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός, ο οποίος απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» του φετινού Φεστιβάλ Καννών για την ταινία "Ο άγνωστος της λίμνης", δήλωσε πως το να κάνεις κινηματογράφο σημαίνει «να παρουσιάζεις τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο, όχι με τον τρόπο που ακολουθούν όλοι. Αλλιώς γιατί να υπάρχει ο κινηματογράφος;».

Αυτό που τον ώθησε να ασχοληθεί με το σινεμά, ήταν, όπως είπε ο ίδιος, «το όνειρο που είχα να ξαναπλάσω τον κόσμο εξαρχής. Με ενδιαφέρει να προσεγγίσω άμεσα το πραγματικό και να δώσω την προσωπική μου άποψη, να θίξω ξανά το αληθινό και ταυτόχρονα να κάνω τον κόσμο να ονειρεύεται. Μου αρέσει η ιδέα του νατουραλισμού».

Σε ερώτηση για τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζει στις ταινίες του τη σεξουαλικότητα, ο Γάλλος δημιουργός απάντησε: «Το πιο περίπλοκο είναι να απεικονίσεις τη σεξουαλικότητα με τρόπο φυσικό κι αυτό επειδή πρόκειται για ένα θέμα που παραπέμπει σε κάτι που είναι στενά προσωπικό. Επιπλέον, μας δυσκολεύει να ξεφύγουμε από τα κλισέ, τα στερεότυπα και ό,τι έχουμε δει ήδη στο σινεμά. Αυτό που χρειάζεται κατά τη γνώμη μου, είναι να κάνουμε αναδρομή στις αναμνήσεις μας».

Ερωτώμενος για τη λογοκρισία που συνάντησε η ταινία Ο άγνωστος της λίμνης, αλλά και για τα κοινά στοιχεία που ενδεχομένως τη συνδέουν με το φιλμ Η ζωή της Αντέλ, το οποίο επίσης προβλήθηκε στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών, ο κ. Γκιροντί διευκρίνισε: «Η λογοκρισία αφορούσε μόνο την αφίσα της ταινίας και μάλιστα μόνο σε δύο πόλεις, οι δήμαρχοι των οποίων τοποθετούνται εναντίον του γάμου ομόφυλων. Πιστεύω ότι το κοινό στοιχείο της δικής μου ταινίας με τη Ζωή της Αντέλ είναι ότι έχουμε ξεπεράσει την ομοφυλοφιλική θεματολογία. Ουσιαστικά δηλαδή, η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί το θέμα των ταινιών αυτών, αλλά πρόκειται για φιλμ μιλούν για τον πόθο, τον έρωτα, το πάθος. Με ενοχλεί να τις ονομάζουμε “γκέι ταινίες”. Βέβαια, σε σχέση με τη Ζωή της Αντέλ, αναρωτιέμαι επίσης τι σημαίνει για έναν ετεροφυλόφιλο σκηνοθέτη να γυρίζει μία ταινία με δύο γυναίκες που κάνουν έρωτα. Πιστεύω ότι αυτό αφορά κυρίως το θέαμα κι αυτό είναι κάτι που προσωπικά προσπαθώ να αποφύγω».

 

Συνέντευξη Τύπου και η Γαλλίδα δημιουργός Κλερ Σιμόν, στο πλαίσιο του αφιερώματος στην δική της φιλμογραφία. Παίρνοντας το λόγο, αναφέρθηκε αρχικά στη νέα ταινία της Gare du Nord, μιλώντας για τις δυσκολίες των γυρισμάτων στον ομώνυμο σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού.

«Ο σταθμός αυτός είναι ένα τεράστιο μέρος και αυτό ακριβώς ήθελα να ‘’περάσει’’ στο κοινό, να βγει κάτι αληθινό. Με ενδιέφερε να φανεί ο σταθμός από ντοκιμαντερίστικη σκοπιά, και όχι μόνο μέσα από τις ιστορίες των χαρακτήρων. Έχοντας αφιερώσει πολύ χρόνο ψάχνοντας για ιστορίες μέσα στο σταθμό, γνώριζα πολύ καλά τα κατατόπια. Ο Gare du Nord είναι σαν τον ωκεανό: μπορεί να τον φοβάσαι στην αρχή αλλά μετά αν πηγαίνεις εκεί κάθε μέρα, βλέπεις ότι αλλάζει συνεχώς και έτσι νιώθεις ότι είσαι ισχυρός απέναντί του, ότι δεν υπάρχει κάτι να φοβηθείς, επειδή πολύ απλά αλλάζει αέναα».

Η δημιουργός αναφέρθηκε και στην πληθώρα των θεμάτων που θίγει η ταινία Gare du Nord: «Το πιο σημαντικό θέμα είναι η μάζα, το πλήθος και η σχέση μας με αυτό. Σε αυτόν το σταθμό υπάρχει πάντα ένα πλήθος. Σε πολύ λίγες στιγμές της ζωής σου βιώνεις ένα τέτοιο πλήθος. Πρόκειται ουσιαστικά για τη σχέση μας με τους άλλους, με ένα πλήθος που δεν είναι μάζα, αλλά πολλοί άνθρωποι μαζί. Επίσης θα έλεγα ότι πρόκειται και για το αίσθημα του θανάτου, με την έννοια του ότι δεν θα ξαναδείς ποτέ τους ανθρώπους με τους οποίους διασταυρώνεσαι εκεί. Ο θάνατος είναι μια πολύ δυνατή θεματική στο σταθμό αυτό. Συναντάς ανθρώπους, άλλοι φεύγουν, άλλοι εξαφανίζονται, ενώ επιπλέον υπάρχει και ο φόβος ότι το πλήθος θα σε καταπιεί. Όλα τα θέματα που προέκυψαν σε αυτή την ταινία έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ο σταθμός έχει αυτή τη διάσταση: είναι ένα σύνορο. Είναι μία μεταφορά της ζωής: φτάνεις, μένεις εκεί, κινείσαι γρήγορα, βλέπεις άλλους ανθρώπους, περιμένεις για πολλή ώρα και μετά φεύγεις και όλα τελειώνουν. Νομίζω ότι ο σταθμός Gare du Nord είναι ο μεγαλύτερος δημόσιος χώρος της Γαλλίας».

Η Κλερ Σιμόν υπηρετεί το σινεμά μέσα από πολλαπλούς ρόλους - ως σεναριογράφος, ηθοποιός, διευθύντρια φωτογραφίας, μοντέζ και σκηνοθέτιδα. Αναφερόμενη στην εμπειρία της από τη διαδικασία του μοντάζ, η δημιουργός παρατήρησε χαρακτηριστικά: «Το μοντάζ είναι πολύ σημαντικό, επειδή σου δείχνει τον τρόπο να φτιάξεις μια ιστορία. Ίσως κριτικάρω τον εαυτό μου που πάντα κάνω μεγάλα πλάνα σεκάνς τα οποία δεν μπορείς να μοντάρεις μετά, καθώς πρόκειται για μία αληθινή ολόκληρη στιγμή. Ίσως πρέπει να το αλλάξω αυτό».

Αναφερόμενη στο θέμα του απόλυτου ρεαλισμού και για το αν μία ταινία είναι προβολή ή αντανάκλαση, η σκηνοθέτιδα εξήγησε: «Πιστεύω ότι δεν υπάρχει προβολή, αλλά και ότι ταυτόχρονα υπάρχει. Μπορεί να είναι όμορφη, αλλά ενίοτε για μένα πολύ αλαζονική. Θέλω να βλέπω την κατασκευή εντός πραγματικότητας. Η μετριοπάθειά μου είναι να πάρω την πραγματικότητα και να προσπαθήσω να τη διερευνήσω, να ανακαλύψω τι βρίσκεται μέσα της. Ίσως κάνω προβολή όσον αφορά σε αυτό, ωστόσο δεν έχει σημασία αφού πάντα υπάρχουν προβολές».

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos