Νύχτες 13: "Fruitvale Station" - REVIEW

Fruitvale Station

Αυθεντικό, νατουραλιστικό, μονομερές

5/10

Tα ξημερώματα της 1ης Ιανουαρίου του 2009, ένας 22χρονος μαύρος άντρας έπεσε νεκρός από τη σφαίρα ενός οξύθυμου λευκού αστυνομικού, στην πλατφόρμα ενός σταθμού τρένων του Οκλαντ, στην διάρκεια ενός ελέγχου ρουτίνας που οδήγησε σε μια σοκαριστική πράξη βίας. Η ιστορία είναι αληθινή και ανακίνησε για ακόμη μια φορά το ζήτημα της συσσωρευμένης ρατσιστικής προκατάληψης που εξακολουθεί να ελλοχεύει στην (σκοτεινή) καρδιά των Ηνωμένων Πολιτειών

Το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής του φετινού Σάντανς αποκαλύπτει ένα μελόδραμα που καταγράφει το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.Με νατουραλισμό,αυθεντική ατμόσφαιρα και συμπαθητικούς χαρακτήρες κερδίζει τους θεατές αγγίζοντας τους στην καρδιά με μια μονομερή προσέγγιση που δεν έρχεται να συμπληρωθεί ούτε από ιδιαίτερα τεχνικά μέσα,σκηνοθετική ματιά και μια γενικότερη αξιόλογη εικαστική θεώρηση. Καθώς γνωρίζουμε πριν ξεκινήσει η ταινία το πως θα τελειώσει εγγυάται την συνεχή καθήλωση του θεατή.

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Μάικλ Μπι Τζόρνταν με μια δυνατή αλλά χωρίς εύκολα ξεσπάσματα ερμηνεία, εκπληκτικά φωτογενής και στιβαρός, οδηγεί σε μονόδρομο συγκίνησης τον θεατή. Παθιασμένο και συμπονετικό το πορτρετο του ήρωα που γίνεται μέσα απο ένα flash back εντείνει την τραγική ειρωνία του αφροαμερικάνου που θελησε να βγει απο τη παρανομία και να ενταχθει στη κοινωνία. Όμως, π.χ. η στιγμή όπου ο Ocar (Μάικλ Μπι Τζόρνταν) αποχαιρετά την κόρη του για το λόγο που γνωρίζαμε ήδη ότι θα είναι η τελευταία φορά, παρατείνεται ίσως μέχρι το σημείο της υπερβολής.

Ο Κόγκλερ ως σκηνοθετης και συγγραφεας πίεζει συχνά το θεατή να συγκινηθεί και αφήνει ερωτήματα για την βράβευση της ταινίας στο σπουδαίο φεστιβάλ του Σάντανς.

Γαρυφαλλιά Μάλλιου