Νύχτες 13: "Sound City" - REVIEW

Sound City

Απολαυστικό rockumentary

9/10

Στη θέση του Sound City θα μπορούσε να ήταν ένα άλλο στούντιο. Στη θέση του Dave Grohl ένας άλλος πετυχημένος μουσικός. Ο δημιουργός αυτού του μουσικού ντοκιμαντέρ το έφτιαξε όχι για να πει με κομπασμό και ματαιοδοξία «ήμουν κι εγώ εκεί» αλλά για να εξομολογηθεί ως ένας απλός φαν την ατέλειωτη αγάπη του για τη μουσική. Παράλληλα όμως έφτιαξε και ένα αψεγάδιαστο ντοκιμαντέρ, με ιστορική σημασία, σωστή δημοσιογραφική προσέγγιση, πολύ συναίσθημα και ακόμα περισσότερη μουσική!

Η ιστορία του Grohl θα μπορούσε να γίνει ταινία. Ο ίδιος προτίμησε να πει αυτή του μυθικού στούντιο του Λος Αντζελες. Οταν αυτός, ο Novocelic και ο Cobain αποφάσισαν να ηχογραφήσουν το δεύτερο δίσκο των Nirvana εκεί, δεν θα μπορούσαν να ήξεραν που θα καταλήξουν... Αυτό επαναλαμβάνει συνεχώς μπροστά στην κάμερα o Grohl. Δεν έχει σημασία αν είναι αλήθεια ότι το στούντιο τον έκανε αυτό που είναι. Και μόνο που αυτό επιλέγει να πιστεύει και μας λέει αντί να φωνάζει πόσο μέγας ντράμερ είναι και πόσο σπουδαία κομμάτια γράφει, φτάνει για να χαρακτηριστεί «ταπεινός»...

Το «Sound city» είναι απολαυστικό. Ακόμα καλύτερα αν είσαι οπαδός των συγκροτημάτων και των καλλιτεχνών που ηχογράφησαν εκεί. Είναι απολαυστικό γιατί το «Α και το Ω» ενός καλού ντοκιμαντέρ, είναι το πρωτότυπο υλικό που έχεις. Και η φήμη του Grohl του επιτρέπει να έχει μπροστά στο φακό και να αναπαλούν τα παλιά, όλον τον καλό κόσμο. Μεταξύ δεκάδων, Tom Petty, Paul McCartney, Mick Fleetwood, John Fogerty, Frank Black, Stevie Knicks, Rick Springfield, Neil Yound, Rick Rubin (οι δύο τελευταίοι λένε τα πιο ουσιώδη). Μαζί βέβαια με τους τωρινούς «κολλητούς» του, Trent Reznor, Josh Homme, Corey Taylor.

Το πρώτο μισό είναι μια αναδρομή του στούντιο. Ο Grohl δεν ασχολείται συνεχώς με τους σταρ, αλλά με τους ανθρώπους που το έφτιαξαν σαν μια μεγάλη οικογένεια με 40 χρόνια ζωής. Ιδιοκτήτες, παραγωγούς, τεχνικούς, ηχολήπτες, τηλεφωνήτριες! Και πάνω απ’ όλα με την ιστορική αναλογική κονσόλα του «Sound city», τον κύριο λόγο –μαζί με 2,3 ακόμα- που πολλοί προτιμούσαν να δουλέψουν εκεί... Το δεύτερο μισό είναι η ηχογράφηση του δίσκου «Sound city: From real to reel» με την ίδια κονσόλα που αγόρασε ο Grohl όταν έκλεισε το στούντιο και την εγκατέστησε στο σπίτι του... Ο Grohl, μέγας λάτρης του αναλογικού ήχου, δεν θα μπορούσε να αφήσει έξω την επέλαση του ψηφιακού ήχου, την ανακάλυψη των protools, που ουσιαστικά έκλεισαν τα παλιά παραδοσιακά στούντιο. Οι συνεντεύξεις των «παλιών» δείχνουν... μίσος και απέχθεια, υπάρχουν όμως και άλλες γνώμες. Κυρίως του Reznor, γνωστού «κομπιουτεράκια» ο οποίος καταλήγει με το σοφό: «Τα μηχανήματα είναι καλύτερα πλέον. Η μουσική σου όμως δεν γίνεται αυτόματα καλύτερη. Πρέπει πάντα να έχεις κάτι να πεις...».

Με λίγα λόγια, και συγχωρείστε μας τη φλυαρία, το ντοκιμαντέρ και οι πρωταγωνιστές του πασχίζουν να πουν «αφήστε το laptop και φτιάξε μουσική παρέα με μουσικούς»! Το ιδανικό τραγούδι δεν βγαίνει από την τελειότητα, αλλά από να έχεις κάποιον δίπλα σου, τα λάθη στην πορεία και την ψυχή που βάζεις. «Οταν το τραγούδι δεν έβγαινε όπως το αισθανόμουν, δεν κοιμόμουν όλο το βράδι» λέει ο Tom Petty.

Γιάννης Λυμπέρης