Η νίκη του Αβρανά, το σινεμά και οι... άλλοι

Δημοσίευση: 8 Σεπτεμβρίου 2013, 17:54

του Μιχάλη Κωνσταντέλλη

Δεν έχω δει το Miss Violence του Αλέξανδρου Αβρανά, την ταινία που κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας χθες στη Βενετία αλλά διαβάζοντας την υπόθεση καταλαβαίνω δυο τρία πράγματα για την υποδοχή που θα έχει από τα ελληνικά media, τη διανομή και συνεπακόλουθα το ευρύ ελληνικό κοινό. Το φιλμ που τιμήθηκε και με πρώτο βραβείο ανδρικής ερμηνείας έχει προγραμματισθεί να προβληθεί στην Ελλάδα το Νοέμβριο. Ως τότε ωστόσο έχω την υποψία πως η οικογενειακή δραματική αλληγορία που κινείται σε συγγενές πεδίο με τις δουλειές άλλων σκηνοθετών όπως ο Λάνθιμος, η Τσαγγάρη και ο Οικονομίδης, θα προκαλέσει την ίδια αντιπαράθεση στο εσωτερικό ανάμεσα σε εκείνους που πραγματικά χαίρονται όταν ένας έλληνας τιμάται και κάνει το όνομα της χώρας μας να ακούγεται στο εξωτερικό - αυτήν τη στιγμή το φιλμ και ο σκηνοθέτης του παίζουν ως είδηση σε όλα τα μεγάλα παγκόσμια ΜΜΕ, κινηματογραφικά και μη - και τους άλλους που πασχίζουν να υποβαθμίσουν κάθε τέτοια επιτυχία διότι τάχα μου οι ταινίες του «είδους» είναι δύσκολες και καταθλιπτικές.

Οι τελευταίοι είναι οι ίδιοι που πληρώνουν εισιτήριο για να δουν τα σοφτ-ρομαντίκ αναμασήματα του Παπακαλιάτη και τις πομπώδεις σαπουνόπερες του Σμαραγδή. Πίσω από τη μαζικότητα αυτών των ταινιών βρίσκονται βέβαια οι μεγάλοι διανομείς και το μάρκετινγκ των mainstream ελληνικών media, που έχουν προ πολλού σταματήσει να παρακολουθούν τί συμβαίνει εκεί έξω. Ιδεολογικοί φορείς και οι ίδιοι της πολιτισμικής χρεωκοπίας του νεοπλουτισμού, αναλώνονται ακόμα σε ατέρμονο φθηνό κουτσομπολιό, αναχρονιστικές ιδέες για την κοινωνία και ανακυκλώνουν τη δυσώδη οσμή του συστήματος που υπηρετούν με την ίδια χαρά που τα γουρούνια κυλιούνται στη λάσπη. Και φυσικά συνεχίζουν να ρίχνουν άσκοπα - όπως αποδεικνύνουν οι χαμηλότερες ταμειακές εισπράξεις δεκαετίας - εκατοντάδες χιλιάδες διαφημιστικά ευρώ σ’ αυτόν το σπασμένο μύλο. Πρόσφατο περίτρανο παράδειγμα η στάση του μεγάλου διανομέα που προτίμησε να γίνει περίγελος του διαδικτύου παρά να αποδοκιμάσει το ομοφοβικό ειδησεογραφικό site υποστηρίζοντας την αισθητική και το πολιτικό περιεχόμενο της παρακμής.Τυφλωμένο λοιπόν από το παραπλανητικό φως των εγχώριων media, το ελληνικό κοινό συχνά δεν έχει καν την ευκαιρία να αξιολογήσει σωστά ένα σημαντικό έργο, πόσο μάλλον να το δει όταν υπάρχει πλήρης άρνηση από τη μεγάλη διανομή να το αναδείξει.

Όλ’ αυτά τελικά συντείνουν στη μεγαλύτερη αλήθεια που κρύβεται πίσω από αυτό το ελληνικό οξύμωρο και έχει να κάνει με το πληγωμένο – υποδουλωμένο στις φαντασιώσεις - εθνικό συλλογικό υποσυνείδητο. Δεν είναι ότι οι ταινίες του νέου ελληνικού κύματος είναι τόσο δυσνόητες ή περίπλοκες ή καλλιτεχνικές. Είναι μάλλον ότι ακριβώς επειδή είναι αληθινά έργα κινηματογραφικής τέχνης (γι’ αυτό άλλωστε βραβεύονται στο εξωτερικό), αποκαλύπτουν και αντανακλούν πίσω σαν καθρέφτης, το αληθινό πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας, αυτό που δε θέλουμε να βλέπουμε, αυτό που οδήγησε πολλούς συμπατριώτες μας εν τέλει στην κρίση και την παρακμή. Ο μέσος Έλληνας συχνά αφομοιώνει καλύτερα ωραιοποιημένα κινηματογραφικά μυξοκλάματα ή φαντασιώσεις εθνικής υπεροχής (είμαστε ένα έθνος με έντονα χαρακτηριστικά ξανθοπούλειου δράματος και παπαφλέσσειου εθνικού έπους άλλωστε), παρά κοιτά μέσα στην ψυχή του, κάτω από το χαλί δηλαδή όπου έχει σπρώξει τις βρωμιές και τις ακαθαρσίες της ηθικής του υπόστασης. Μια τέτοια προσέγγιση πονάει και περισσότερο τσούζει εκείνους που με όλες τους τις δυνάμεις προσπαθούν ακόμα και σήμερα να μας πείσουν ότι η ελληνική αποτυχία υπήρξε συλλογική και να μας φορτώσουν και το λογαριασμό από πάνω.

Όχι κύριοι, η αποτυχία, ο φθόνος, η ιδιοτέλεια, η παρακμή, η φτήνια, το ψέμα, το γελοίο του όλου θέματος που συνόψισε την ελληνική μεταπολιτευτική κατάσταση είναι αποκλειστικά δικά σας δημιουργήματα που «λουζόμαστε» τώρα όλοι σα λαός. Έτσι οι τιμητικές διακρίσεις που έρχονται από το εξωτερικό, θυμίζουν πως υπάρχει μια Ελλάδα παράλληλη, μια Ελλάδα που δημιουργεί και προοδεύει και κατακτά, που έχει το κεφάλι ψηλά και κυρίως δεν υποδουλώνεται σε καταναλωτικά trends ή μόδες και που δεν υπολογίζει τη ζωή της με βάση τις αρπαχτές και τα λίγα παραπάνω ευρουλάκια, αλλά διαθέτει ηθικό κριτήριο απέναντι στα πράγματα και γνώμη και αρχές. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα διαβάσετε ή θα ακούσετε το αρνητικό σχόλιο του κάθε τυχάρπαστου-φυτεμένου στα ελληνικά media αναλογιστείτε τί κρύβεται από πίσω, αναλογιστείτε το γιατί, ξεχωρίστε αυτές τις δύο χώρες, ξεχωρίστε τις δυο Ελλάδες, τη μία που πάει μπροστά κι αυτήν που έχει πεθάνει και επιλέξτε στρατόπεδο...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos