The company you keep

Μαθήματα αμερικάνικης ιστορίας αλά Ρέντφορντ

Πόσο αργά μπορείς να ‘σκοτώσεις’ μια καλή ταινία; Πώς μπορείς να κάνεις ένα καλοστημένο πολιτικό θρίλερ γεμάτο βραβευμένους ηθοποιούς ‘βαρετό’; Είναι στιγμές όπως αυτή που αναρωτιέσαι όταν πέντε δέκα άνθρωποι κάνουν μια ταινία και την πρωτοβλέπουν ολόκληρη στο σύνολό της, γιατί δεν καταλαβαίνει κανείς τους ότι η τόσο μεγάλη διάρκεια κουράζει αφάνταστα το θεατή, ώστε να την κόψουν και να την ράψουν και με το κατάλληλο μοντάρισμα αφενός να μικρύνει και αφ’ετέρου να δώσουν ένα boost up στην πλοκή για να κορυφώσουν μια εξαιρετικά καλοστημένη ταινία;

Η συγκεκριμένη ταινία βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Νίλ Γκόρτνον και αποτελεί ένα πολιτικό θρίλερ σκηνοθεσίας Ρόμπερτ Ρέντφορντ που αφορά σε έναν πρωην ακτιβιστή -καταζητούμενο που έχει αλλάξει τη ζωή του όντας πλέον οικογενειάρχης δικηγόρος, αλλά σκοντάφτει επάνω σε έναν ‘αλήτη-ρουφιάνο-δημοσιογράφο’ που θέλει να χτίσει την καριέρα του επάνω στο πτώμα του, δηλαδή στην έρευνα εις βάρος του και εν τέλει στη σύλληψή του. Όμως, η αλήθεια θα λάμψει, για όλους και ο κυνηγημένος δικηγόρος θα οδηγήσει τον δημοσιογράφο και ολόκληρο το FBI στο δικό του μονομάτι, για την τιμή των όπλων (και της κόρης του, φυσικά).

Η γενιά της επανάστασης και το μέλλον της. Ακτιβισμός και αστικό καθεστώς. Οι πρώην ακτιβιστές πλέον μεγάλωσαν και αστικοποιήθηκαν, έγιναν γιάπηδες, οικογενειάρχες, μέλη μιας comme-il-faut κοινωνίας. Όμως, το παρελθόν της άγριας νιότης θα τους κυνηγά για πάντα. Και θα έχει επιπτώσεις τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον διαταράσσοντας για πάντα τη φαινομενικά ‘συνηθισμένη’ και ‘ήρεμη’ ζωή τους. Δεν βρήκα κάτι 'άσχημο' στην εν λόγω ταινία: η πολιτική σκοπιά του Ρέντφορντ είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα (άλλωστε ο ίδιος έχει δηλώσει πόσο τον είχε αγγίξει η συγκεκριμένη πολιτική περίοδος -του πολέμου του Βιετνάμ) , η σκηνοθεσία είναι αξιοπρεπέστατη έως και καλή, ενώ οι ερμηνείες είναι comme-il-faut χωρίς υπερβολές και κραυγαλέες επιδόσεις, παρά τα ονόματα-κράχτες..

Ο Ρέντφορντ μας διδάσκει αμερικάνικη ιστορία, αλλά πλατιάζει απερίγραπτα... με κίνδυνο να θές να σηκωθείς από τη θέση σου σε ουκ ολίγα σημεία.. Κόψε κάτι!

Ειρήνη Κατσαρά