Phil Spector

Ο βετεράνος σεναριογράφος και σκηνοθέτης David Mamet, εξιστορεί μερικές μέρες από την πολύκροτη δίκη του διάσημου μουσικού παραγωγού και συνθέτη, Phil Spector, και τη σχέση του με την συνηγορό του.

Ας ξεκινήσουμε με τα καλά. Ακούγονται πολλά κλασικά τραγούδια του Spector. Αρα, μόνο και μόνο που τα πρόσφερε στον πολιτισμό, είναι αθώος! Εχει το ιδανικό καστ. Al Pacino, Helen Mirren. Προσεγμένη παραγωγή, τα δολάρια φαίνονται, το σενάριο "αιωρείται" ανάμεσα στην αλήθεια και την υπόθεση. Θυμηθείτε αρχικά πως το 2003, μια 40χρονη άσημη ηθοποιός-μοντέλο, πέφτει νεκρή από πυροβολισμό στο στόμα στην έπαυλη του Spector. Εκείνος αρνείται μόνιμα πως είναι ένοχος, αλλά τελικά καταδικάζεται σε 19 χρόνια έως ισόβια κάθειρξη, λίγα χρόνια μετά.

Τα... όχι καλά; Ο δημιουργός δεν αποφασίζει αν θέλει να κάνει ένα ντοκιμαντέρ ή ένα δράμα χαρακτήρων για να πει τη δική του εκδοχή. Στους τίτλους αναφέρει πως βασίστηκε μεν στη δίκη, αλλά δεν παίρνει θέση. Επικεντρώνεται περισσότερη στη μάχη της δικηγόρου του να πείσει πως οι αμφιβολίες για το αν το έκανε, είναι ξεκάθαρες και πρέπει να αθωωθεί.

Η τηλεταινία άλλοτε είναι δράμα, άλλοτε εξιστόρηση γεγονότων ή μια φιλοσοφική και εκκεντρική προσέγγιση της έννοιας του μύθου από τον Spector. Δείχνει τον ρατσισμό των ενόρκων -άρα και της κοινής γνώμης- για το πρόσωπο του αλλοπαρμένου Spector, στον οποίο βλέπει ολόκληρη τη σόουμπιζ, που πάντα τη γλιτώνει.

O Pacino παίζει στα δάχτυλα το ρόλο του μεγαλομανή, απόλυτου, εκκεντρικού και ενίοτε απλού ανθρώπου. Αν ήταν ένας απλός πολίτης, ίσως τη γλίτωνε...

Η σκηνή του πρωϊνού στο οποίο θα καταθέσει ο ίδιος στη δίκη, η εμφάνισή του, και τα λεπτά που ακολουθούν είναι όλο το "ζουμί" της ιστορίας. Αν υπήρχαν 2,3 ακόμα τέτοιες, η ταινία από καλή θα γινόταν εξαιρετική...