Infancia Clandestina

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αργεντινή, 1979. Έπειτα από χρόνια εξορίας από τη Χούντα ως μέλη της Αντίστασης, ο δωδεκάχρονος Χουάν και η οικογένειά του επιστρέφουν στο Μπουένος Άιρες με καινούργιες, πλαστές ταυτότητες. Οι γονείς του Χουάν μαζί με τον θείο Μπέτο είναι μέλη της οργάνωσης των Μοντονέρος, που εξακολουθεί να μάχεται κατά της σκληρής δικτατορίας που κυβερνά ακόμη τη χώρα, και διώκονται αλύπητα λόγω των δραστηριοτήτων τους. Γι’ αυτό έξω από το σπίτι και στο σχολείο, ο ανήλικος μαθητής έχει άλλο όνομα… Εκεί όλοι τον ξέρουν ως Ερνέστο – ένα όνομα που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσει, καθώς διακυβεύεται η ασφάλεια της οικογένειάς του. Η γνωριμία του με την συμμαθήτριά του Μαρία θα αποτελέσει την αρχή για μια ιδιότυπη, δυνατή σχέση μεταξύ τους.

Σημείωμα του σκηνοθέτη

«Από την ημέρα που αποφάσισα να γίνω σκηνοθέτης, ήθελα να πω αυτή την ιστορία: την ιστορία μου. Δεν είχα σκοπό να κάνω μια αυτοβιογραφία, ήθελα όμως να δημιουργήσω, να χτίσω πάνω στις παιδικές μου αναμνήσεις και να κάνω μια ταινία γύρω από το πρώτο σκίρτημα της αγάπης, έναν παιδικό έρωτα που εκτυλίσσεται στη διάρκεια της αργεντίνικης δικτατορίας μεταξύ 1976 και 1983. Επίσης ήθελα να μιλήσω για την πολιτική στράτευση εκείνης της εποχής, που αποτελεί για πολλούς έναν άγνωστο κόσμο, όπου συνυπήρχαν η χαρά, ο έρωτας και το πάθος. Το γεγονός ότι μπόρεσα να επισκεφτώ και πάλι την Ιστορία μέσα από τα μάτια της παιδικής μου ηλικίας, καθώς και των άλλων χαρακτήρων της ταινίας, μου επέτρεψε να κάνω μια νέα ανάγνωσή της.

Οι κυριότερες αναφορές μου υπήρξαν ταινίες όπως «Ο Μπαμπάς Λείπει Ταξίδι Σε Δουλειές» του Εμίρ Κουστουρίτσα και «Σαν Αδέσποτο Σκυλί» του Λάσε Χάλστρομ, λόγω του πώς παρουσιάζουν την παιδική ηλικία. Επίσης με ενέπνευσαν ο Κεν Λόουτς για την πολιτική χρήση του κινηματογράφου που κάνει, καθώς και ο Κριστόφ Κισλόφσκι για την αφηγηματική του ευαισθησία. Το «Με Λένε Ερνέστο» είναι η ιστορία μου, την οποία μοιράζομαι με πολλούς άλλους που έζησαν την παιδική τους ηλικία στην ίδια ιστορική στιγμή».

Μπενχαμίν Άβιλα