Ψυχολογικό θρίλερ για... γέλια
Έξι χρόνια μετά το «Πρώτη Φορά Νονός», η Όλγα Μαλέα επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με μια ταινία, για την οποία το δελτίο τύπου μας προϊδεάζει πως αποτελεί ένα «αναπάντεχο ψυχολογικό δράμα με γερές δόσεις αγωνίας και μυστηρίου». Στην πραγματικότητα, όμως, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια κλασική περίπτωση ταινίας, η οποία, παρότι στα χαρτιά δείχνει υποσχόμενη, στην εκτέλεση χωλαίνει.
Το πρωταγωνιστικό καστ φαντάζει ιδανικό, με τη μικρή Μαρία Ρισκάκη που υποδύεται την Άννα, να μοιάζει από την πρώτη στιγμή ικανή να ανταπεξέλθει στον ιδιαίτερα απαιτητικό –όπως προμηνύεται- ρόλο της. Το Μαρκόπουλο ως τόπος διεξαγωγής της δράσης προσφέρει έναν ακαταμάχητο συνδυασμό φυσικής ομορφιάς και αποξένωσης, συμβάλλοντας τα μέγιστα στη δημιουργία μιας καλοδεχούμενης ατμόσφαιρας μυστηρίου. Η σκηνοθετική ματιά της Μαλέα, εξάλλου, μας εκπλήσσει ευχάριστα, με την ψηφιακή κινηματογράφηση να τής επιτρέπει ορισμένα πραγματικά εντυπωσιακά καδραρίσματα.
Κι όμως, στο τελευταίο 25λεπτο της ταινίας συντελείται ένας ασύλληπτος... εκτροχιασμός: οι -ως τότε- «λεπτοί» χειρισμοί του σοβαρότατου -όπως αποδεικνύεται στην πορεία- θέματός της εγκαταλείπονται άρδην, δίνοντας τη θέση τους σε μια σειρά από αναπάντεχα κωμικοτραγικές σεκάνς, στηριγμένες σε ποικίλες σεναριακές αυθαιρεσίες, που έχουν τον ακριβώς αντίθετο αντίκτυπο με εκείνον που προσδοκούσε η σκηνοθέτρια.
Ως αποτέλεσμα, η «Ματζουράνα» της, καταλήγει να αποτελεί μια ακόμη χαμένη ευκαιρία για το ελληνικό σινεμά να παρουσιάσει μια ταινία που θα δώσει στους θεατές τροφή για σκέψη και όχι για κακεντρεχή σχόλια.
Xάρης Παπαπαναγιώτου
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων