Higuita

"Paradise city"

«Γνωρίζεις, αδαή, ποια είναι η Παραντάις Σίτι..;» Αλήθεια, γνωρίζεις..;!

Αντίθετα με ό,τι μπορεί να πιστεύει ο Axl Rose, η έννοια του Παραδείσου είναι, μάλλον, κάτι πολύ πιο πολύπλοκο από πράσινα γρασίδια και όμορφα κορίτσια! Ο Παράδεισος είναι ένα κατεξοχήν ουτοπικό κατασκεύασμα επικών διαστάσεων το οποίο λειτουργεί ως επιτομή όλων των πραγμάτων που μας αρέσουν, εκφράζοντας έτσι όλες μας τις επιθυμίες μας, κρυφές και μη. Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο λειτουργεί και το τρίτο έργο του Αλέξανδρου Βούλγαρη –μετά το Ροζ και το Κλαις;- ή καλύτερα του The Boy, εφόσον έτσι υπογράφει αυτό το one man show.

Το Χιγκίτα είναι ένα κατεξοχήν δυστοπικό κατασκεύασμα επικών διαστάσεων το οποίο λειτουργεί ως επιτομή όλων των πραγμάτων που έχουν επηρεάσει την τέχνη του The Boy, εκφράζοντας έτσι όλες τις ανωμαλίες του, καλλιτεχνικές και μη. Το Χιγκίτα είναι αδιαμφισβήτητα πειραματικό σινεμά. Από κάθε άποψη. Ο The Boy έκανε μία ταινία που εκφράζει απόλυτα τον δικό του εαυτό και όραμα, τη δική του ψυχοσύνθεση, τον δικό του «Παράδεισο». Συνδυάζοντας τους –επίσης- πειραματικούς ήχους του με αφηρημένες, πολύχρωμες ή/και διαστρευλωμένες εικόνες, έχτισε ένα απόλυτα δυσλειτουργικό περιβάλλον, αντλώντας έμπνευση από τον Τζορτζ Όργουελ ή τον Φραντς Κάφκα, το μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης και… τους Guns N’ Roses!

Αν και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την καλλιτεχνική πυκνότητα του Χιγκίτα, σίγουρα κάποιοι θα αμφισβητούσαν την καλλιτεχνική του ποιότητα. Ο λόγος του The Boy, αν και συχνά ευρηματικός και έξυπνος, αρκετές στιγμές αγγίζει τα όρια της φαιδρότητας, εν ονόματι της ωμότητας. Ενώ το ότι αφηγείται όλο το έργο ο ίδιος, σχεδόν «διαβάζοντας» το σενάριο [και ντουμπλάροντας όλους τους ηθοποιούς!], είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι το Χιγκίτα αποτελεί σχεδόν… κινηματογραφική ονείρωξη του The Boy. Απόλυτες επιλογές σαν κι αυτή όμως έχουν ως αποτέλεσμα να εξουδετερώνουν τα πάντα και, αρκετές φορές, να υποβαθμίζουν τις αρετές της ταινίας.

Το Χιγκίτα είναι μία πολυσχιδής ταινία [κινηματογραφικού;] απογαλακτισμού και πάει κόντρα σε πολλά κατεστημένα. Όπως άλλωστε και ο Ρενέ Χιγκίτα, ο ποδοσφαιριστής από το όνομα του οποίου εμπνεύστηκε ο The Boy για να ονομάσει την ταινία του. Όπως κι ο Κολομβιανός ποδοσφαιριστής που πήγαινε κόντρα στους κανόνες απλά και μόνο για να αντιτεθεί, έτσι κι ο Αλέξανδρος Βούλγαρης, μέσα από το The Boy, πάει κόντρα στα πάντα, έτσι, από θέση. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι οι Ταριχευτές, οι μόνοι άνθρωποι που αντιστέκονται στον Πατέρα Εφιάλτη, είναι… «κινηματογραφιστές» …καθώς αλέθουν ανθρώπους για να φτιάξουν «φιλμ από ανθρώπινα έντερα, που αναδεικνύουν τα χρώματα της ψυχής»…

Τάσος Κλειδωνόπουλος