Stoker

Θρίλερ αριστουργηματικής αισθητικής

Δυστυχώς οι φόβοι μου επαληθεύτηκαν. Όταν έμαθα ότι το σενάριο στη νέα ταινία του Θεού Παρκ Τσαν Γουκ, θα το επιμεληθεί ο... πρωταγωνιστής του “Prison Break», το είδα το όνειρο ότι αυτός θα αποτελέσει την «κερκόπορτα» της ταινίας.

Έτσι και έγινε.

Ο Κορεάτης μάστορας της κινηματογραφίας (με την φήμη από την τριλογία της Εκδίκησης - Sympathy for Mr. Vengeance, Oldboy και Sympathy for Lady Vengeance-), μπορεί εδώ να δίνει ρέστα της τέχνης του και να σκαρώνει ένα στυλιστικό κομψοτέχνημα που θα ήθελε ώρες για να αναλυθεί διεξοδικά στην κάθε του τεχνκή παράμετρο, αλλά ενώ οπτικά σε καθηλώνει, φλυαρεί αρκετά στις καίριες στιγμές που σηματοδοτούν το σπασπένς στο «Stoker».  Ορισμένοι αχρείαστοι φόνοι βάση χιτσκοκικής (με το στανιό) παράδοσης, αλλά και αφηγηματικοί στενωποί μέσω των οποίων δεν απογειώνεται το φιλμ εκεί που το περιμένεις, αφαιρούν από το τελικό αποτέλεσμα την μαγεία και τον εκστασιασμό του «Old Boy» π.χ., παρά το σχεδόν αριστουργηματικό αισθητικό αποτέλεσμα που υποστηρίζεται επαρκώς από τις ερμηνείες: μια ξαναμμένης milf Νικόλ Κίντμαν, μιας ανέκφραστης αλλά αινιγματικά τρομακτικής Μία Βασικόφσκα και του μορφονιού Γκουντ που ίσως το παρακάνει στην «διαβολική γκριμάτσα», αλλά προσθέτει την αναγκαία δοσομετρία παράνοιας.

Θα μπορούσε να αγγίξει την τελειότητα ρε γαμώτο...

Απόστολος Κίτσος