Κάποιος να με βγάλει απ’ αυτό τον εφιάλτη!
Βλέποντας το Extracted, είναι σχεδόν αναπόφευκτο να γίνουν συγκρίσεις ή έστω αναφορές σε ταινίες όπως το Inception, το Paycheck, το Minority Report ή ακόμα και Το Κελί. Ταινίες που είτε άρεσαν είτε δεν άρεσαν, παραμένουν αξιομνημόνευτες [pun not intended] - αντίθετα με το Extracted, όπου πολύ πιο εύκολα θα γίνει extracted από τη μνήμη σας.
Ο Τομ, σε μια σκηνή λίγο μετά τη μέση του έργου, αναρωτιέται γιατί έφτιαξε την εν λόγω μηχανή. Το έκανε, λέει, «…για το καλό της ανθρωπότητας … Κλισέ, ε; … Κάπου στο δρόμο έχασα το στόχο μου…». Ο Νιρ Πανίρι, σκηνοθέτης και σεναριογράφος του Extracted έπρεπε να σκεφτεί λίγο καλύτερα πριν βάλει τον [λίγο ανάλατο] πρωταγωνιστή του να πει αυτές τις λέξεις. Εκτός αν μιλάμε για την αυτοαναφορικότητα της αυτοαναφορικότητας, οπότε δικαιολογείται – διότι και ο Νιρ Πανίρι σίγουρα θα μπορούσε να δώσει τις ίδιες απαντήσεις αν τον ρωτούσες γιατί δημιούργησε αυτή την ταινία.
Και ενώ, αναμφίβολα, ο Πανίρι μπορεί να είχε καλές προθέσεις, μία αρχικώς ενδιαφέρουσα ιδέα και αξιοσημείωτη αισθητική [δεδομένου και του χαμηλού προϋπολογισμού, ειδικά σε σύγκριση με τις προαναφερθείσες ταινίες], δεν κατάφερε παρολαυτά να μην γίνει κλισέ και να απομακρυνθεί από το στόχο του… Κάποια συμπαθητικά σκηνοθετικά τεχνάσματα κατά τις συνομιλίες του Τομ με τον Άντονι –όταν ο πρώτος είναι παγιδευμένος στο μυαλό του δεύτερου- δεν είναι αρκετά όμως για να σώσουν την ταινία από την έλλειψη πρωτοτυπίας, συμπαγούς ιστορίας και βάθους χαρακτήρων.
Τάσος Κλειδωνόπουλος
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων