"Manhunt: Unabomber". Ένας τρομοκράτης με PhD
Η νέα σειρά του Discovery που προβάλλεται στο Netflix, μπορεί να σου θυμίσει το Mindhunter, καθώς και αυτό ασχολείται με τα forensic linguistics. Το Manhunt: Unabomber μπορεί να χάνει σε ορισμένα σημεία σκηνοθεσίας και σεναρίου, αλλά πραγματικά κερδίζει σε τόσα πολλά άλλα. Για να κατατοπίσουμε τον αναγνώστη, η σειρά εξιστορεί ένα μικρό κομμάτι της ζωής ενός βομβιστή, του Ted Kaczynski, που συγκλόνiσε και τρομοκράτησε την Αμερική με τις βομβιστικές επιθέσεις του από το 1978 εως το 1995. Όπως φανερώνει και ο τίτλος, πρόκειται για ένα ανθρωποκυνηγυτό μεταξύ του FBI και του τρομοκράτη, ο οποίος σκότωσε και τραυμάτισε ανυποψίαστους ανθρώπους και τελικά καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Ο Kaczynski όμως δεν είναι ένας οποισδήποτε τρομοκράτης, καθώς είναι μια μαθηματική διάνοια που στην ηλικία των 16 ήταν πρωτοετής στο Harvard, και στην ηλικία των 25 απέκτησε το PhD του από το πανεπιστημίο του Michigan. Στην Αμερική, και ύστερα στους πανεπιστημιακούς κύκλους της Κοινωνιολογίας, έγινε γνωστός λόγω του μανιφέστο του με τίτλο “Industrial Society and Its Future” (Η Βιομηχανική Κοινωνία και το Μέλλον της), το οποίο ο ίδιος απαίτησε να δημοσιευτεί στους New York Times και The Washington Post αν η κυβέρνηση ήθελε να σταμάτησει τις επιθέσεις του. Φυσικά και δημοσιεύτηκε. Η βασική του θέση στο μανιφέστο είναι η εξής: η δίαβρωση της ανθρώπινης ελευθερίας είναι ένα φυσικό επακόλουθο της βιομηχανικής κοινωνίας. Η τεχνολογία αποσταθεροποιεί την κοινωνία, παράγει ανικανοποίητους ανθρώπους, και δημουργεί ψυχολογικό τραύμα. Για αυτό, ο ίδιος, προτρέπει για την επιστροφή του ανθρώπου στην “άγρια φύση.”
Στο "Manhunt: Unabomber" λοιπόν, παρακολουθούμε λοιπόν τον Jim “Fitz” Fitzgerald (Sam Worthington), έναν FBI profiler, να προσπαθεί, βάσει των γλωσσολογικών ευρημάτων, να συνθέσει ένα ψυχολογικό προφίλ του βομβιστή έτσι ώστε να μπορέσει μαζί με την υπόλοιπη ομάδα του FBI να τον εντοπίσουν. Οι προσπάθειές τους δείχνουν μάταιες, μέχρι που η τύχη τους βοηθά και καταλήγουν στον Ted Kaczynski. Δυστυχώς, η ερμηνεία του Sam Worthington είναι μέτρια, καθώς δεν μπορεί να μας προσφέρει κάτι άλλο πέρα από έναν εγωκεντρικό, εσωστρεφή χαρακτήρα που δεν κατέχει το ψυχολογικό βάθος για να υποστηρίξει τελικά αυτό το εγχείρημα. Επίσης, οι ρόλοι των Elisabeth Reaser και Keisha Castle-Hughes που υποδύονται την γυναίκα και την ερωμένη του Fitz είναι κακογραμμένοι, και ενώ οι ερημενείες τους είναι ιδιαίτερα αξιόλογες (όπως και του Μαρκ Ντιπλάς που υποδύεται τον αδερφό του τρομοκράτη), δεν τους επιτρέπεται αρκετός χρόνος έτσι ώστε πραγματικά να λάμψουν. Παρ’όλα αυτά, ο Paul Bettany που υποδύεται τον Ted Kaczynski απογειώνει όλη τη σειρά.
Πρώτον, επιτέλους βλέπουμε πάλι τον Bettany σε κάτι άλλο πέρα από τον Vision των Avengers. Δεύτερον, διαβάζουμε σε συνέντευξή του πως η ερευνά του για τον ρόλο αυτό τον οδήγησε στο να αποτραβηχθεί και αυτός σε μια απομωνομένη καμπίνα στο δάσος, χωρίς τεχνολογία (αν και είναι απόλυτα ειλικρινής πως η δική του καμπίνα ήταν σικ και άνετη, σε αντίθεση με αυτή του Ted), διαβάζοντας τα βιβλία που διάβασε και ο Ted, αλλά επίσης και μια αυτοβιογραφία του Kaczynski. Πιο σημαντικό από όλα όμως, είναι πως ο Bettany κατάφερε να σκιαγραφήσει τον Kaczynski ως έναν άνθρωπο ταλαιπωρημένο λόγω της συνεχούς παρεξήγησής του από τους άλλους, ως έναν άνθρωπο που προτίμησε την μοναξιά και την επιστροφή στον εαυτό του παρά την ανόητη κοινωνική συναναστροφή και την συντροφιά κούφιων ανθρώπων. Ο Bettany παραδίδει μια εξαιρετική ερμηνεία, καθώς μπορεί και μας μεταφέρει τον θυμό πίσω από το ήρεμο προσωπείο, την ευτυχία πίσω από τον χορό ανάμεσα στην φύση, την απελπισία πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, αλλά και να κάνει να συμπαθήσουμε κάποιον που δολοφόνησε αθώους ανθρώπους.
Αυτή είναι η αντίθεση που η σειρά, εξ’αιτίας του Bettany, καταφέρνει να αναδείξει: η ελευθερία όταν κανείς βρίσκεται ανάμεσα στη φύση και η σκλαβιά όταν βρίσκεται ανάμεσα σε τοίχους.
Φανή Βασιλοπούλου