Είδαμε τον Ίαν ΜακΚέλεν σαν King Lear. Πάθαμε σοκ.

Ο Ian McKellen γνωρίζει πολύ καλά τον ρόλο του Βασιλιά Ληρ, καθώς έχει ενσαρκώσει τον τραγικό μονάρχη του Σαίξπηρ ήδη δυο φορές στο θεατρικό σανίδι. Όμως, στην εκδοχή που σκηνοθέτησε ο Jonathan Munby, είναι φανερό ότι ο σπουδαίος ηθοποιός αισθάνεται ότι μπορεί αυτή να είναι η τελευταία φορά που αναμετριέται με έναν από τους πιο σκοτεινούς και μηδενιστικούς χαρακτήρες του θεάτρου.

ΣΧΕΤΙΚΑΟ Αλ Πατσίνο θα υποδυθεί τον Βασιλιά Ληρ

Διανύοντας την 8η δεκαετία της ζωής του, είναι πλέον στην ίδια ηλικία με τον Ληρ, τον βασιλιά που χάνει την εξουσία του παράλληλα με το μυαλό του, αφού τα σημάδια της άνοιας είναι εκεί από την πρώτη κιόλας σκηνή. Η εμπειρία του να παρακολουθείς – έστω και μαγνητοσκοπημένα – έναν από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς όλων των εποχών στο στοιχείο του, τη σκηνή ενός θεάτρου, είναι κάτι που δύσκολα περιγράφεται. Παρότι ο McKellen φέρνει πάντα τη θεατρική του καταβολή στους κινηματογραφικούς ρόλους που τον έκαναν ευρέως γνωστό, από τον Gandalf και τον Magneto μέχρι την πρόσφατη, ηλικιωμένη εκδοχή του Sherlock Holmes, τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για το ρεσιτάλ στο οποίο επιδίδεται για 3μιση ώρες.

Ενσαρκώνοντας επιβλητικά τον Ληρ, ο McKellen έρχεται σε απευθείας αντιπαράθεση όχι μόνο με τις αγωνίες και τις δυστυχίες του ήρωά του, αλλά και με τη δική του θνητότητα και την αμείλικτη φύση των γηρατειών. Το θέαμά του είναι μαγνητικό, η φωνή του ένα ερμηνευτικό εργαλείο από μόνη της και τα μάτια του πραγματικά «μιλάνε»: τη μια στιγμή το βλέμμα του είναι καθαρό κι αποφασιστικό και την άλλη χαμένο στις σκιές ενός μυαλού που παραδίδεται σταδιακά στην απώλεια της μνήμης και της ουσίας του είναι του.

Αυτή η αισθητικά μοντέρνα εκδοχή του Ληρ, παρά τη μεγάλη διάρκειά της, καταφέρνει να μην κουράσει στιγμή, αφού διαθέτει νεύρο και καταιγιστική δράση. Η βία είναι επίσης ένα έντονο, αλλά όχι υπερβολικό στοιχείο της παράστασης, ενώ δεν λείπουν και οι απαραίτητες στιγμές τρυφερότητας. Το καστ που πλαισιώνει τον McKellen είναι σίγουρα εκλεκτό και – όπως οι υπήκοοι υποκλίνονται στον Βασιλιά Ληρ – έτσι και οι συμπρωταγωνιστές του φαίνεται να υποκλίνονται ερμηνευτικά μπροστά του.

Όταν μιλάμε για ηθοποιούς όπως ο McKellen ή ο Anthony Hopkins, ο μόνος τρόπος για να συλλάβουμε πλήρως το μέγεθος του ταλέντου τους είναι να μπορέσουμε να τους παρακολουθήσουμε σε μια θεατρική παραγωγή. Ευτυχώς, είχαμε αυτή την ευκαιρία με τον Βασιλιά Ληρ και το δέος που μας προκάλεσε μπορεί να συγκριθεί μόνο με την ανατριχίλα που νιώσαμε την πρώτη φορά που είδαμε τον McKellen ως Ganalf να καρφώνει το ραβδί του φωνάζοντας «You Shall Not Pass!»