"Roar" season 1: Σε ρηχά νερά

Έλκοντας τον τίτλο του από τον 70s φεμινιστικό ύμνο «I’m a woman, hear me roar.» της -τραγουδίστριας, ηθοποιού, ακτιβίστριας- Χέλεν Ρέντι, το Roar εξερευνά μέσα από 8 ημίωρα επεισόδια διαφορετικές εκφάνσεις του τι (αρνητικά) συνεπάγεται το να είσαι γυναίκα, υπό ποικίλα πρίσματα (επαγγελματικού στίβου, οικογενειακών συσχετισμών, πλοήγησης στους λαβύρινθους του dating σύμπαντος και άλλα).

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Εύλογα, λοιπόν, κάθε επεισόδιο περιστρέφεται γύρω από μια -διαφορετική κάθε φορά- θηλυκή πρωταγωνιστική φιγούρα (Νικόλ Κίντμαν και Σύνθια Ερίβο τα πιο «βαριά» χαρτιά εξ αυτών), προσπαθώντας να φωτίσει την πάντοτε έμφυλα φορτισμένη εμπειρία της με έναν τρόπο φρέσκο κι ευπρόσδεκτης pop/pulpy/videoclipίστικης ποιότητας, χρησιμοποιώντας μάλιστα μια ποικιλία εκφραστικών μέσων προς αυτήν την κατεύθυνση.

Άλλοτε υιοθετείται ένας ολοκληρωτικά διάφανος συμβολισμός, μεταγράφοντας ουσιαστικά με κυριολεκτικούς όρους διάφορα μεταφορικά σχήματα που περιγράφουν την έμφυλη ανισότητα (π.χ. η «γυναίκα-τρόπαιο» ενός εκατομμυριούχου τοποθετείται πραγματικά σ’ένα ειδικό ράφι, από το οποίο την θαυμάζει), κι άλλοτε επιστρατεύεται ένας φεμινιστικής υφής σουρεάλ ρεβιζιονισμός genres ή real life συνθηκών (με νεαρές π.χ. κοπέλες να διεκδικούν μια θέση στον εποχής αμερικάνικο κόσμο των καουμπόηδων και των παρακμιακών saloons ή γυναίκες να επιστρέφουν τους συζύγους τους στο κατάστημα παραλαβής τους, όταν είναι δυσαρεστημένες από το «προϊόν» που αγόρασαν).

Γενικότερα, στα 8 του επεισόδια το Roar διέρχεται από όλο το φάσμα της εκφραστικότητας, παραπέμποντας πότε σε σουρεαλιστική σάτιρα, πότε στο «The Twilight Zone» και πότε σε show υπερφυσικών αποχρώσεων, γεγονός που σίγουρα του δίνει πόντους πρωτοτυπίας, όμως χωλαίνει στην εκτέλεση των αβανταδόρικων ιδεών που αποτελούν τον πυρήνα κάθε επεισοδίου.

Πολλές φορές δίνεται η αίσθηση πως η -σίγουρα ενδιαφέρουσα- βάση των ιστοριών δεν επαρκεί για να καλύψει μισή ώρα τηλεοπτικού χρόνου, με αποτέλεσμα όσο εξελίσσεται το επεισόδιο, να «σβήνει» η πρωταρχική αιχμή της σεναριακής ιδέας, ενώ άλλες φορές μοιάζει σα να τέθηκαν πολλά σημαντικά ζητήματα αλλά, λόγω οικονομίας χρόνου, με τρόπο πολύ επιδερμικό και βεβιασμένο, που τελικά τα αφήνει σε μια αμήχανη εκκρεμότητα.

Πράγματι, θίγεται μια πολύ μεγάλη θεματική γκάμα: από τη γυναίκα-λάστιχο που προσπαθεί να συνδυάσει οικογένεια και καριέρα και βλέπει άνδρες συναδέλφους της, πατώντας σε αυτό ακριβώς, να προσπαθούν να της πάρουν τη θέση, μέχρι τους incels και το πώς οι ίδιες οι γυναίκες εσωτερικεύουν πατριαρχικές νόρμες.Απλώς συχνά όχι με ιδιαίτερα οργανικό τρόπο κι όχι πάντα το ίδιο επιτυχημένα, μια που η σειρά τελικά είναι μάλλον άνιση (λογικό εν μέρει, εφόσον πρόκειται για «κολάζ» αυτοτελών ιστοριών).

Επομένως, παρότι φρέσκο και με προοπτικές επιφανειακά, το Roar δεν είναι ιδιαίτερα δουλεμένο στο βάθος του.Έχει σίγουρα καλές κι ανανεωτικές στιγμές αλλά συνολικά μάλλον μένει σε σχετικά ρηχά νερά.

H σειρά προβάλλεται Apple TV