Όλες οι ταινίες που απέτισε φόρο τιμής το "Babylon"

Το παρελθόν και η ιστορία του Χόλιγουντ ή και γενικότερα του σινεμά έχουν απασχολήσει πολλάκις την έβδομη τέχνη, που συχνά στρέφεται στον εαυτό της, αναδεικνύοντας, κριτικάροντας ή παρωδώντας πλευρές της. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια άνθιση του νοσταλγικού αυτού υποείδους ταινιών (αν και πολλές φορές δεν συμμερίζονται τον ίδιο ενθουσιασμό οι θεατές που δεν πηγαίνουν και σωρηδόν να τις δουν). Συχνά οι ταινίες είναι υποψήφιες και για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, όπως έγινε με το Mank του Ντέιβιντ Φίντσερ, το Κάποτε στο Χόλιγουντ του Ταραντίνο ή το La La Land του Ντέμιαν Σαζέλ.

ΣΧΕΤΙΚΑBabylon

Πολλοί πίστευαν θα γίνει το ίδιο και με την νέα ταινία του Σαζέλ, το Babylon, έχοντας μάλιστα στο καστ βαριά πυροβολικά όπως Μπραντ Πιτ και Μάργκοτ Ρόμπι. Αλλά δεν έγινε, με την ταινία να αρκείται σε τρεις υποψηφιότητες Όσκαρ στις κατηγορίες καλύτερης μουσικής, σχεδιασμού παραγωγής και κοστούμια, με πολλές πιθανότητες να μην επικρατήσει σε καμία από αυτές. Και  μπορεί στην Ελλάδα να πηγαίνει συμπαθητικά, αλλά στις ΗΠΑ έχει πάει άσχημα εισπρακτικά. Η Βαβυλώνα του Σαζέλ είναι κάτι ανάμεσα στο πραγματικό Χόλιγουντ των 20s, στην αλλαγή από βωβό σε ομιλούντα κινηματογράφο, με νέες τεχνικές, νέες συνθήκες εργασίας, νέες υποκριτικές μεθόδους, και στη Βαβυλώνα του Χόλιγουντ, ένα σκανδαλοθηρικό και ολίγον τι αποκύημα της φαντασίας του Kenneth Anger με πολλα κουτσομπολιά που μπορεί και να μην στέκουν.

Το σίγουρο είναι ότι η ταινία στρέφεται νοσταλγικά αλλά και χιουμοριστικά στο ίδιο το μέσο και στην ίδια την βιομηχανία, με αποκορύφωμα την σκηνή που ο Manny Torres που υποδύεται ο Ντιέγκο Κάλβα, βλέπει σε ένα σινεμά το Singin in the Rain, όταν πλέον βρισκόμαστε στα 50s και ο ήρωας έχει μεγαλώσει και συγκινείται βλέποντας το παρελθόν του να μετατρέπεται σε κινηματογραφικό προϊόν. Αυτή την σκηνή διαδέχεται με φρενήρες μοντάζ μια συρραφή σκηνών ανθολογίας της ιστορίας του σινεμά και γενικότερα της κινούμενης εικόνας. Από τον καινοτόμο Eadweard Muybridge στα τέλη του 19ου αιώνα με τα άλογα που τρέχουν σε στιγμιότυπα από δημοφιλείς ταινίες του 20ού αιώνα, όπως ταινίες του Γκρίφιθ, του Τσάπλιν, του Σεσίλ ντε Μιλ, αλλά και του Γκοντάρ, του Κιούμπρικ, του Μπέργκμαν και του Στίβεν Σπίλμπεργ, ο οποίος επίσης πριν λίγο καιρό επέστρεψε στο κινηματογραφικό παρελθόν, αλλά το δικό του με το The Fabelmans. Οι ταινίες που επιλέγει δεν είναι τυχαίες καθώς είτε αφηγηματικά είτε τεχνικά είναι σταθμοί στην ιστορία της έβδομης τέχνης. Ακολουθεί μια λίστα με όλες τις ταινίες που περνάνε σε αυτή την τελευταία σχεδόν σκηνή της ταινίας με την σειρά που εμφανίστηκαν στην ταινία, που ταυτοχρόνως είναι και must see ταινίες για κάθε σινεφίλ:

The Horse in Motion (Eadweard Muybridge, 1878)

Cat Galloping (Eadweard Muybridge, 1887)

The Arrival of a Train (Auguste and Louis Lumière, 1895)

Annie Oakley (1894) – Thomas Edison

Birth of the Pearl (F.S. Armitage, 1901)

A Trip to the Moon (Georges Méliès, 1902)

Ali Baba and the Forty Thieves (Ferdinand Zecca, 1902)

The Great Train Robbery (Edwin S. Porter, 1903)

Little Nemo (Winsor McCay, 1911)

Intolerance (D.W. Griffith, 1916)

The Champion (Charlie Chaplin, 1915)

The Vampires (Louis Feuillade, 1915–1916)

Joan the Woman (Cecil B. DeMille, 1916)

Within Our Gates (Oscar Micheaux, 1920)

Voice of the Nightingale (Ladislaw Starewicz, 1925)

Le Ballet Mécanique (Fernand Léger, Dudley Murphy, 1924)

The Jazz Singer (Alan Crosland, 1927)

Black and Tan (Dudley Murphy, 1929)

Hollywood Review of 1929 (Charles Reisner, 1929)

Piccadilly (Ewald André Dupont, 1929)

The Wizard of Oz (Victor Fleming, 1939)

Ivan the Terrible, Part 2 (Sergi Eisenstein, 1944)

Tarantella (Mary Ellen Bute, Norman McLaren & Ted Nemeth, 1940)

Love Letter (Kinuyo Tanaka, 1953)

Pather Panchali (Satyajit Ray, 1955)

Duck Amuck (Chuck Jones, Merrie Melodies, 1953)

This is Cinerama (Mike Todd, Michael Todd, Jr., Walter A. Thompson and Fred Rickey, 1952)

Ben-Hur (William Wyler, 1959) 

Un Chien Andalou (Luis Buñuel, 1929) 

Psycho (Alfred Hitchcock, 1969) 

Dreams That Money Can Buy (Hans Richter, 1947)

Meshes of the Afternoon (Maya Deren, Alexandr Hackenschmied, 1943)

The Passion of Joan of Arc (Carl Theodor Dreyer, 1928)

My Life to Live (Jean-Luc Godard, 1962) 

Lucia (Humberto Solás, 1968)

NY. NY. (Francis Thompson, 1947) 

Borom Sarret (Ousmane Sembène, 1963) 

Le Ballet Mécanique (Fernand Léger, Dudley Murphy, 1924)

The Black Vampire (Román Viñoly Barreto, 1953) 

2001: A Space Odyssey (Stanley Kubrick, 1968)

Week-End (Jean-Luc Godard, 1967)

Matrix 1 (John Whitney, Sr., 1971)

0–45 (TV Cultura de São Paulo, 1974) 

Sunstone (Ed Emshwiller, Alvy Ray Smith, Lance Williams, Garland Stern, 1979)

Raiders of the Lost Ark (Steven Spielberg, 1981)

Tron (Steven Lisberger, 1982)

Terminator 2: Judgement Day (James Cameron, 1991)

Jurassic Park (Steven Spielberg, 1993)

The Matrix (Lana and Lilly Wachowski, 1999)

Avatar (James Cameron, 2009)

Persona (Ingmar Bergman, 1965)