"The Nevers" season 1: «'Εν ἀρχή ἦν τὸ χάος»

Σε ένα Βικτωριανό Λονδίνο, μια ομάδα γυναικών χρησιμοποιεί τις ιδιαίτερες ικανότητες και υπερφυσικές της δυνάμεις απέναντι σε ένα σύνολο εχθρών και μια ανένδοτη ισχύουσα τάξη πραγμάτων.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Η νέα σειρά του ΗΒΟ “The Nevers” έχει τραβήξει την προσοχή περισσότερο για την συμπεριφορά του δημιουργού της, του μπαμπά των απανταχού nerds, Joss Whedon, παρά για το ίδιο το περιεχόμενό της. Εν μέσω ενός συνόλου καταγγελιών για επανειλημμένα ανάρμοστη και κακοποιητική συμπεριφορά, ο Whedon εγκατέλειψε την σειρά στη μέση καθότι «δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες μιας τέτοιας παραγωγής στη διάρκεια της πανδημίας». Άφησε στην θέση του την Philippa Goslett, η οποία γενναία ανέλαβε να ολοκληρώσει το πολύπλοκο εγχείρημά του.

Το “The Nevers” είναι πράγματι ένα φιλόδοξο εγχείρημα και μια science fantasy σειρά που καπελώνεται από την ίδια της την φιλοδοξία. Αρχικά, μιλάμε για έναν δικαιωματικά steampunk χαρακτήρα, τόσο οπτικά όσο και θεματικά. Το 1896, ένα εξωγήινο πλοίο περνά πάνω από το Λονδίνο σκορπώντας ψήγματα λάμψης, που επικάθονται κυρίως σε κορίτσια και γυναίκες, χαρίζοντάς τους ιδιαίτερες δυνάμεις και χαρακτηριστικά. Οι “Touched”, όπως ονομάζονται, είναι μια κοινότητα ανθρώπων που δέχεται επίθεση, στιγματίζεται και καταπιέζεται μέσα σε μια βαθιά συντηρητική και προβληματική Βικτοριανή Αγγλία, που αγαπά να τις μισεί. Η ένωσή τους αποσκοπεί στην επιβίωση, την αναγνώριση, την αλληλοϋποστήριξη, με έναν sisterhood αέρα που υποκινείται από δύο κεντρικούς και αντίθετους πυρήνες, την σκληροτράχηλη Amalia True (Laura Donnelly) και την ευαίσθητη  Penance Adair (Ann Skelly). Όλα αυτά φυσικά μέσα σε ένα ρετροφουτουριστικό περιβάλλον, με βίντατζ αισθητική, κορσέδες και ημίψηλα, φανταστικές μηχανές και σύνθετες εφευρέσεις.

Ως εδώ καλά. Επιστημονική φαντασία και κοινωνικός προβληματισμός έχουν συνυπάρξει πολλάκις, και αρκετά επιτυχημένα. Το πρόβλημα ξεκινά, και τελειώνει ίσως, στην συνθετότητα του συγκεκριμένους εγχειρήματος. Υπάρχουν πολλά sub-plots και αφηγηματικές γραμμές που μπλέκουν και σπάνε ακόμα περισσότερο καθώς εξελίσσονται, ενώ μπαίνουν συνεχώς νέα στοιχεία, με αποκορύφωμα το τελευταίο επεισόδιο (από τα πρώτα έξι), που δεν καταφέρνει να απαρτιώσει ό, τι έχει προηγηθεί. To προσπαθεί, δίνοντάς μας ένα background story του χαρακτήρα της Amalia, που υποκίνησε με έναν τρόπο την όλη ιστορία, αλλά κι αυτό γίνεται με έναν τρόπο τόσο χαοτικό, που σε αφήνει με περισσότερα ερωτήματα απ’ όσα σε βρήκε.

Αυτά, συνοδεύοντας μια κεντρική ιδέα που ίσως ήθελε περισσότερη δουλειά για να μην αποδειχθεί τετριμμένη -μια περιθωριοποιημένη ομάδα, με έναν ευγενή σκοπό κι εξέχουσες δυνάμεις, που η ισχύουσα τάξη θέλει να εξαφανίσει- τοποθετούν περίτρανα το “The Nevers” σε μια πολύ μπερδεμένη θέση. Σίγουρα η σειρά είναι γεμάτη και ενεργητική  και σίγουρα το χάος έχει την πλάκα του, αλλά κι αυτό υπό προϋποθέσεις, που εδώ δεν πολυτηρούνται.

Ίσως στα επόμενα έξι επεισόδια της πρώτης σεζόν (για τα οποία δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα από το ΗΒΟ ημερομηνία) να δοθούν πιο στρωτές και συγκεντρωμένες απαντήσεις. Προς το παρόν, «'Εν ἀρχή ἦν τὸ χάος».

H σειρά στριμάρει στην Vodafone TV