"Lady in the lake": Πολυλογία

Σύνοψη: Βαλτιμόρη, δεκαετία 1960: Η Μάντι Σβαρτς εγκαταλείπει τον σύζυγό της και την καταπιεστική ζωή της ως νοικοκυρά για να κυνηγήσει το όνειρό της να μπει στο αστυνομικό ρεπορτάζ. Δύο φόνοι στην κοινότητά της, αυτός της εντεκάχρονης Τέσι και της τριαντάχρονης Κλίο, θα την φέρουν αντιμέτωπη με ένα μυστήριο που είναι αποφασισμένη να λύσει.

ΣΧΕΤΙΚΑMonkey man

Άποψη: Ένα αστυνομικό θρίλερ με έντονα κοινωνικό-πολιτικά στοιχεία  και τις γυναίκες στο επίκεντρο είναι η σειρά που έφερε την Νάταλι Πόρτμαν για πρώτη φορά στην μικρή οθόνη σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Για αυτόν και μόνο τον λόγο, οι προσδοκίες για το “The Lady in the Lake” ήταν μεγάλες, και όντως η ίδια η Πόρτμαν ήταν ερμηνευτικά εξαιρετική όπως πάντα, όμως τα παρελκόμενα της σειράς δεν κατάφεραν να μας πείσουν εξίσου για την ποιότητά τους.

Μέσα στα πλούσια σκηνικά, πολύ πιστά της εποχής κατά την οποία εκτυλίσσονται τα γεγονότα, η αφήγηση  εναλλάσσεται ανάμεσα στην οπτική της Μάντι και σε αυτής της Κλίο, οι οποίες διανύουν πολύ διαφορετικό βίο καθώς η μία είναι λευκή Εβραία και η άλλη έγχρωμη γυναίκα. Με αυτά ως δεδομένα, το κοινωνικό σκηνικό συχνά υπερκαλύπτει το στοιχείο που προβάλλει η σειρά ως κύριο, δηλαδή τους μυστηριώδεις φόνους. 

Οι πρωταγωνίστριες της Άλμα Χαρ’ελ (“Honey Boy”), η οποία δημιούργησε την σειρά για την Apple TV και έγραψε και σκηνοθέτησε τα περισσότερα από τα 7 συνολικά επεισόδια) είναι αρκετά συγκεντρωμένες στις ζωές τους, τόσο που για αρκετή ώρα πλανάται η απορία εάν πρόκειται για ένα κοινωνικό δράμα που εξελίσσεται απλά κάπου όπου έχουν διαπραχθεί φόνοι. Βέβαια, ακόμα και έτσι αν ήταν, και πάλι το ενδιαφέρον θα αγνοούνταν. Επιπλέον, η έξτρα οπτική του ‘πτώματος’ που απευθύνεται σε αυτόν που θα λύσει το μυστήριο μιλά διαρκώς με γρίφους, δίνοντας ουσιαστικά ελάχιστα στοιχεία για την υπόθεση, ενώ ταυτόχρονα κάπως την μπλέκει και περισσότερο.

Στα πλεονεκτήματα είναι ότι όλη η σειρά περιλαμβάνει ένα πολύ ενδιαφέρον καστ, διότι πέρα από την Πόρτμαν βλέπουμε και την Μόσις Ίνγκραμ (“Queen’s Gambit”) -την θέση της οποίας αρχικά θα αναλάμβανε η Λουπίτα Νιόνγκο μέχρι την αποχώρησή της- αλλά και ένα σύνολο ικανών δευτεραγωνιστών που συμπληρώνουν τις ιστορίες που βλέπουμε αξιοπρεπώς. Δυστυχώς όμως, μέχρι να πάρει μπρος το πραγματικό κυνήγι του δολοφόνου, το κοινό μπορεί ήδη να έχει αποχωρήσει.

Εν τέλει, αυτό που θα λέγαμε ότι έπληξε το “The lady in the Lake” είναι η ‘πολυλογία’ του πριν το πραγματικό ενδιαφέρον και η έλλειψη μίας τυπικής πλοκής σε σωστή σειρά. Προφανώς, η διαφορά που θέλει να δείξει στην έκταση που πήραν τα δύο εγκλήματα διέφερε λόγω φυλετικών διαφορών είναι προφανής, ωστόσο η εκτέλεσή της ήταν τόσο αδέξια που λίγο έλειψε να μην ενδιαφέρει τελικά κανέναν.