"Don't f**k with cats": H ζωή μιμείται την τέχνη

Σύνοψη: To “Don’t f**k with cats” είναι ένα ντοκιμαντέρ -σε τρία μέρη- του Netflix για τον Λούκα Μαγκνιότα. Κατά συρροήν δολοφόνο γατών και ανθρώπων. Επίκαιρο και διαταραγμένο, μας μεταφέρει στο μυαλό και στο, κινηματογραφικών διαστάσεων, ανθρωποκυνηγητό που ακολούθησε- θέτοντας ερωτήματα για την φήμη, το celebrity culture και την ευθύνη στην ψηφιακή εποχή.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Baby reindeer": Αφοπλιστικά αμφίσημο, ανατριχιαστικά ρεαλιστικό

'Αποψη: Η υπόθεση ξεκινάει στα τέλη του 2010 με τη δημοσίευση του πρώτου από μια σειρά snuff films στο Facebook, που ο Λούκα θανατώνει γάτες. Η ταυτότητά του παραμένει ακόμα άγνωστη. Το βίντεο είναι τουλάχιστον ανατριχιαστικό. Δεν βλέπουμε την ίδια την πράξη, αλλά δεν χρειάζεται. Το μυαλό γεμίζει τα κενά αυτόματα, ξέρουμε τι ακολουθεί. H ιστορία που ξετυλίγεται απο κει και πέρα είναι σχεδόν απίστευτη. Ένα γκρουπ επίδοξων vigilante οργανώνεται κυνηγώντας τα ψηφιακά του χνάρια. Ο τρόπος που δουλεύουν είναι συναρπαστικός. Δύο από τους ιδρυτές, η Ντιάννα και ο Τζον, μας δίνουν τις λεπτομέρειες. Η αφήγηση τους είναι τόσο ζωντανή, το μοντάζ τόσο καλά προσανατολισμένο, που αισθάνεσαι ότι παίρνεις μέρος στο κυνήγι.

Ακολουθώντας μια γνώριμη αμερικάνικη παράδοση από serial killer sensations –που τροφοδοτείται και εξαπλώνεται απ’ τα μίντια (π.χ. Nightcrawler, 2014) - αφήνει στοιχεία πίσω του. Θέλει το παιχνίδι, αποζητά την προσοχή. Κατασκευάζει τις εικόνες του με την σοβαρότητα του καλλιτέχνη την στιγμή της δημιουργίας. Τα όρια μεταξύ του καλού και του κακού διαστέλλονται, μόνο η εντύπωση έχει σημασία. Τα εγκλήματα του, πέρα απο φρίκη, δημιουργούν αμηχανία , είναι πολύ προσωπικά, σαν να  μας εκδικείται που τον αγνοήσαμε.

Σύντομα ανεβαίνει και δεύτερο βίντεο. Ύστερα από λίγο και τρίτο. Θα συνεχίσει να σκοτώνει όσο υπάρχουν θεατές. Ακολουθεί ένα βίντεο με το καζίνο που δουλεύει η Ντιάννα’ ξέρει που βρίσκονται. Φαίνεται έτοιμος να αποφοιτήσει απ’ τα μικρά ζώα και να περάσει στους ανθρώπους. Ένα αίσθημα απειλής αναδύεται. Ο Λούκα θα μπορούσε να είναι παντού και όλοι είμαστε υποψήφια θύματα. Είναι, επιτέλους, το κέντρο του κόσμου.

Ίσως το πιο καίριο ερώτημα τίθεται απ’ την Ντιάνα στη μέση του δεύτερου μέρους. Ποιά είναι η ευθύνη τους, ποιά είναι η ευθύνη του κοινού; Θα έφτανε ως εκεί αν δεν υπήρχε κάποιος να παρακολουθεί; Κανείς δεν απαντά.

Η συνέχεια παίζει λίγο πολύ σαν ταινία. Ακόμα πιο αποτρόπαια και απίστευτα γεγονότα θα συμβούν και θα γνωρίσουμε λίγο καλύτερα το ταραγμένο μυαλό του Λούκα στην αναζήτηση δόξας – κάθε είδους, χωρίς αμφιβολία-. Λονδίνο, Μοντρεάλ, Παρίσι, Βερολίνο, κινείται από πόλη σε πόλη αφήνοντας, δεξιά και αριστερά, τα κομμάτια της ιστορίας του. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να τον σταματήσουμε; Η ζωή μιμείται την τέχνη.

Μηνάς Φραντζέσκος