Without remorse

Σύνοψη: Ένας Αμερικανός σκληροτράχηλος καταδρομέας των ΟΥΚ και η ομάδα του έχουν αναλάβει να διασώσουν ένα σημαντικό πρόσωπο που κρατείται από την Συριακή κυβέρνηση, αλλά στη διάρκεια της αποστολής διαπιστώνουν ότι οι δράστες είναι Ρώσοι πράκτορες.

Λίγους μήνες αργότερα όταν η αποστολή έχει πια ξεχαστεί, οι Ρώσοι θα δολοφονήσουν μέλη της ομάδας και θα επιτεθούν στον ίδιο, σκοτώνοντας τη έγκυο γυναίκα του.

Θα προσπαθήσει να εκδικηθεί αναζητώντας τον δολοφόνο της συζύγου του, αλλά στην πορεία θα ξεσκεπάσει ένα σχέδιο που είχε στόχο μία νέα σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας.

Άποψη: Μια μεγάλη απογοήτευση το "Wthout Remorce" του Στέφανο Σόλιμα, το οποίο επιχειρεί την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Τομ Κλάνσι, το οποίο γράφτηκε το 1993. Βασικά, πρέπει να βασίζεται πολύ χαλαρά στο αρχικό κείμενο και να έχει αλλαχθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, διότι έχουμε να κάνουμε με τον συγγραφέα που δημιούργησε την περσόνα του Τζακ Ράιαν και στα γραφόμενά του βασίστηκαν ορισμένα πολύ ποιοτικά φιλμ κατασκοπίας (αλλά και η πρόσφατη σειρά με τον Τζον Κραζίνσκι,

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα άνευρο, εντελώς προβλεπόμενο και κλισεδιαρισμένο δημιούργημα, πολύ αποσπασματικά και βιαστικά (σχεδόν απότομα) γραμμένο, γεγονός που εκπλήσσει διότι στο σενάριο έχει αναμιχθεί ο έμπειρος και ικανότατος Τέιλορ Σέρινταν, των Sicario, Hell Or High Water, Yellowstone και εδώ κυριολεκτικά δεν αναγνωρίζουμε την υπογραφή του. 

Όλα συμβαίνουν με έναν μηχανικό τρόπο, απουσιάζει παντελώς το ραφινάρισμα μιας πολιτικής σκοπιάς στις πράξεις των ηρώων που θα έδινε την απαραίτητη δυναμική, ενώ οι χαρακτήρες είναι εντελώς προχειρογραμμένοι ακόμα και αυτός του πρωταγωνιστή (οι υπόλοιποι είναι σχεδόν σχηματκοί με ανύπαρκτες προαωπικές ιστορίες, ακόμα και ο Γκάι Πιρς προσπαθεί με πολύ λίγα να δώσει αρκετα για να σταθεί), με τον Μάικλ Μπι Τζόρνταν σε μια εντελώς ξύλινη ερμηνεία, να μην βοηθάει καθόλου την κατάσταση, παρά το γεγονός ότι η εξαιρετική του σωματική διάπλαση του επιτρέπει να δείχνει αρκετά επιστικός στις σκηνές συμπλοκής, οι οποίες με την σειρά τους δεν είναι καλοδουλεμένες, μαλλον αρκετά μπερδεμένες και αμήχανα μονταρισμένες, θα τις χαρακτήριζα. Εξαιρείται η σκηνή του αεροπλάνου που είναι εντυπωσιακή.

Ο Σολίμα επίσης δείχνει εδώ έξω από τα νερά του. Απουσιάζει η καθαρότητα και η αμεσότητα της σκηνοθετικής του ματιάς που θαυμάσαμε στα A.C.A.B. και Suburra και όχι και τόσο στο δεύτερο Sicario που έδειξε να μην μπορεί να κοντρολάρει καλά τους αστέρες πρωταγωνιστές του και το γενικότερο υλικό του. Εδώ επιλέγει να οδηγήσει το φιλμ σε μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση για να προχωρήσει την πλοκή του, δεν καταφέρνει όμως (παρά σε ελάχιστα σημεία) να αποδώσει την αμεσότητα και τον αυθορμητισμό που η ταινία χρειαζόταν απεγνωσμένα για να ανασάνει.

Όπως έγραψα και πιο πάνω όλα δείχνουν σαν να συμβαίνουν "στον αυτόματο πιλότο", χωρίς κάποιο ρίσκο (αφηγηματικό ή σκηνοθετικό) που θα κέντριζε το ενδιαφέρον μας. 

Μια σκληροτράχηλη μεν, αλλά και αναπάντεχα επιφανειακή και ασύνδετη προσπάθεια που δεν καταφέρνει να επιβληθεί στον θεατή, νομίζω ούτε καν στον φαν των αντίστοιχων ταινιών είδους. 

H ταινία προβάλλεται στο Amazon Prime με ελληνικούς υπότιτλους.