Under the shadow

Συνοψη: Μάνα και κόρη προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια εμπόλεμη ζώνη στην Τεχεράνη του 1988 ανάμεσα σε σειρήνες βομβαρδισμών και σε ένα δαιμονικό Τζίνι που στοιχειώνει το σπίτι τους

Γνώμη: Δεν είναι και λίγες οι ιστορίες τρόμου που προέρχονται απο ψυχολογικά τραύματα των ηρώων και στην ουσία ο σκηνοθέτης Ιρανός Babak Anvari λογικά παρουσιάζει το δικό του τραύμα μέσα απο τα μάτια των πρωταγωνιστών του. Της μητέρας Shideh και της μικρής της κόρης Dorsa.

Στο άκουσμα του συναγερμού ξέρεις ανα πάσα στιγμή μπορεί να πέσουν ρουκέτες στο κεφάλι σου και ο Αnvari το σκηνοθετεί με περίσσια αγωνία, ενώ τα μυνήματα που περνάει για τις ζωές των γυναικών στην Ανατολή εκείνη τη περίοδο και όχι μόνο φαντάζουν πιο τρομακτικές απο το χειροτερο εφιάλτη.

Γυναίκες που 'πρέπει' μόνιμα να βρίσκονται 'Στη σκιά του φόβου' γαλουχημένες σε μια κοινωνία με άπειρους συμβιβασμούς και περιορισμούς.

Μέσα σε όλα αυτά εμπλέκεται και μια ιστορία φαντασμάτων απο Τζίνι που δε θέλεις ποτέ να βγεί απ το λυχνάρι (καμία σχέση με τη γελοιότητα του Holywood με τον Γουίλ Σμίθ) και συντροφεύει τη μικρή κορούλα στη πορεία ενηλικίωσης της.

Η φωτογραφία της ταινίας ασορτί με τη σκηνοθεσία, προωθεί μια μουντή και ολίγον μουχλιασμένη ατμόσφαιρα πώς όμως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά σε ένα τέτοιο σκηνικό.Επίσης καλός βαθμός στο χτίσιμο της ατμόσφαιρας και της απειλής απο ένα αόρατο επισκέπτη.

Η ταινία στα διάφορα φεστιβάλ που προβλήθηκε το 2016 συνοδεύτηκε απο θριαμβευτικές κριτικές, ίσως λίγο υπερβολικές αν θέλετε τη γνώμη μας. Δεν μιλαμε για μια καθαρόαιμη ταινία τρόμου. Μέσα απο μια art-house ματιά, είναι ένα φίλμ βασισμένο στην αλληγορία με κοινωνικές προεκτάσεις και κάποιες (λίγες) τρομάρες.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη με το Babadook, όπου παρουσιάστηκε σαν ένα horror αριστούργημα χωρίς να τρομάξει απολύτως κανέναν. 'Ισως επειδή υπάρχει αυτή η ανάγκη να παρουσιαστούν δύσκολα θεάματα πασπαλισμένα με φόβο -για να πιάσουμε όλα τα κοινά- και η ετσιθελική επίθεση στα συναισθήματα μας.

Έτσι και εδώ ο Anvari ήθελε να κάνει μια κοινωνική ταινία και στο δρόμο του προέκυψε θρίλερ αλλα καταλήγει Τουρκικό μελόδραμα.

Εννοείται πως ξεχωρίζει απο σκουπιδάκια του έιδους,άλλωστε τα περισσότερα γεγονότα δεν έχουν βγεί απ το μυαλό του συμβαίνουν πραγματικά και δυστυχώς δε παύουν να υφίστανται σε διάφορες περιοχές του κόσμου ενώ ο κοινωνικός ευνουχισμός απο μόνος του είναι ένα θρίλερ.

Στριμάρει στο Netflix έχοντας τις στιγμές του αλλα μέχρι εκεί.

Το επόμενο βήμα του σκηνοθέτη ήταν τα ΄Τραύματα' -(Wounds) που επίσης βρίσκεται στη πλατφόρμα. Αρκετά πιο φευγάτη με ξεκάθαρες ψυχολογικές προεκτάσεις και η συγκεκριμένη αλλα με ξεκάθαρο τον τρόμο σε πρώτο πλάνο. Αν κάποιοι το κλείσουν στο μισάωρο θα τους καταλάβουμε αλλά όσοι αντέξουν μέχρι τέλους θα καταλάβουν οτι ο Ιρανός έχει προοπτικές.

Μίλτος Παπατριανταφύλλου