One night in Miami

Σύνοψη: Ο ακτιβιστής Malcolm X, ο τραγουδιστής Sam Cooke, ο πυγμάχος Muhammad Ali -τότε ακόμα γνωστός ως Cassius Clay- και το αστέρι του αμερικανικού ποδοσφαίρου Jim Brown συναντιούνται το βράδυ της εμβληματικής νίκης του Ali στον αγώνα πυγμαχίας του απέναντι στον Sonny Liston (1964). Το δωμάτιο του ξενοδοχείου στο οποίο διαμένει ο Malcolm X θα μετατραπεί σ’ ένα πεδίο διαξιφισμών, καθώς οι τέσσερις άντρες καλούνται ν’ αναλάβουν τους ρόλους τους στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ.

Άποψη: Οι βιογραφικές ταινίες -πεδίο στο οποίο δραστηριοποιείται τόσο έντονα το Hollywood τα τελευταία χρόνια που είναι ν’ απορεί κανείς αν οι σεναριογράφοι έχουν στερέψει από πρωτότυπες ιδέες- έχουν πάντα έναν σκόπελο, τον οποίο είτε θα προσπεράσουν με μαεστρία είτε θα πέσουν με τα μούτρα πάνω του: αυτόν της ανέμπνευστης αγιογραφίας.

Ο σκόπελος αυτός φαίνεται ότι είναι ευκολότερο να ξεπεραστεί, όταν μια ταινία δεν αποπειράται να εξιστορήσει την πορεία μιας ιστορικής προσωπικότητας από τη γέννηση έως το θάνατό της, αλλά μπλέκει τα πραγματικά γεγονότα με τη μυθοπλασία. Η συνταγή αυτή λειτούργησε περίφημα στο περσινό “Shirley” της Josephine Decker, που μας χάρισε ένα αντισυμβατικό φιλμικό πορτρέτο αντάξιο της Shirley Jackson, της συγγραφέως πίσω από το “Haunting of Hill House”.

Στο “One Night In Miami”, τέσσερις larger than life φιγούρες της Αφροαμερικανικής κοινότητας της δεκαετίας του ‘60, τέσσερις άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί αλλά ενωμένοι λόγω του χρώματος του δέρματός τους, περνάνε μία νύχτα στην οποία οι μάσκες της δημόσιας ζωής τους σταδιακά πέφτουν και δεν έχουν καμία επιλογή πέρα από το να είναι απόλυτα ειλικρινείς μεταξύ τους. Το σενάριο του Kemp Powers, διασκευασμένο για τη μεγάλη οθόνη από το ομώνυμο θεατρικό έργο του ίδιου, δίνει στον καθένα από αυτούς την ευκαιρία να “λάμψει”, αλλά -σοφά- επιλέγει να επικεντρωθεί στο δίπολο Malcolm X και Sam Cooke.

O Malcom Χ (Kingsley Ben-Adir), o φλογερός ακτιβιστής που εδώ έχει αρχίσει ήδη να φοβάται για τη ζωή του στέκεται απέναντι στον Sam Cooke (Leslie Odom Jr.), τον King of Soul που είχε κατακτήσει με τη φωνή του μια θέση στα λευκά σαλόνια, και τον παρακαλάει να χρησιμοποιήσει τη δημοσιότητά του για να ενισχύσει τον αγώνα για τα δικαιώματα όσων δεν είναι τόσο προνομιούχοι όσο εκείνος. Η μεταξύ τους αλληλεπίδραση είναι η καρδιά του “One Night in Miami”, με τους Kingsley Ben-Adir και Odom Jr. να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι Eli Goree και Aldis Hodge δεν τους συνεπικουρούν αρμονικά, στους ρόλους των Ali και Brown αντίστοιχα, παρέχοντας καλοζυγισμένες δόσεις comedy relief.

Η ηθοποιός Ρετζίνα Κινγκ, που έδωσε τα ρέστα της στο τηλεοπτικό “Watchmen”, επιδεικνύει μια αξιοζήλευτη σιγουριά και γνώση του υλικού της στην πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα. Παρότι οι Malcolm X και Ali έχουν περάσει στις συνειδήσεις του κινηματογραφικού κοινού μέσα από τις αντίστοιχες βιογραφικές ταινίες των Spike Lee (“Malcolm X”/1992) και Michael Mann (“Ali”/2001), δεν μπορεί να τεθεί μέτρο σύγκρισης, καθώς στόχος της Κινγκ δεν είναι να απαθανατίσει το σύνολο της ζωής των τεσσάρων αυτών προσωπικοτήτων, αλλά να μας παρουσιάσει μια στιγμή τους στον χρόνο, μια φανταστική συνάντηση και συζήτηση που κάνει τον θεατή να νιώθει σαν να κρυφακούει.

Η ατμόσφαιρα οικειότητας που έχει φτιάξει κάνει όσα λέγονται να έχουν μια ιδιαίτερη βαρύτητα, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι μισό αιώνα μετά οι ζωές των μαύρων στις ΗΠΑ συνεχίζουν να βάλλονται. Το “One Night in Miami” δεν είναι ένα μάθημα ιστορίας, δεν θέλει να “θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νεότεροι.” Θέλει να δείξει ότι ο πραγματικός αγώνας γι’ αυτά που πιστεύουμε είναι πάντα και προσωπική υπόθεση. Μπορεί να μην διαθέτει τη σφοδρότητα και τη σκηνοθετική σφραγίδα ενός “Spike Lee Joint”, αλλά τα συναισθήματα που δημιουργεί είναι αβίαστα και το μήνυμά της -δυστυχώς- ακόμα επίκαιρο.