No exit

Σύνοψη: Νεαρή κοπέλα που παλεύει σε κέντρα αποτοξίνωσης μαθαίνει οτι η μητέρα της κινδυνεύει σοβαρά. Στο δρόμο όμως θα αναγκαστεί να κάνει στάση με διάφορους περίεργους χαρακτήρες.

Γνώμη: Βασισμένο σε βιβλίο που έκανε επιτυχία, το Νo Exit είχε όλα τα συστατικά- όχι να σαρώσει το box office αλλά- να προσφέρει γνήσια ψυχαγωγία που βρίσκεις σε τέτοιου τύπου ακατέργαστα διαμαντάκια.

Χιόνια, αμφιβόλου ηθικής προσωπικότητες, απαγωγή και μια πρωταγωνίστρια με το μαχαίρι στα δόντια. Δυστυχώς πέρα απο το άπειρο χιόνι που κατακλύζει το μυστήριο και την χάρμα ιδέσθαι Havana Rose Liu -που κανονικά θα πρέπει να είναι με το στυλό στα χέρια και να υπογράφει νέους ρόλους- στα υπόλοιπα έχουμε μηδέν οξέα, μηδέν λιπαρά.

Η αινιγματική και δυναμική Darby του έργου αποτελεί τον κινητήριο μοχλό, με τα πράγματα να κυλάνε περίφημα στο πρώτο 20λεπτο, με γρήγορη αλλα όχι βιαστική απεικόνιση της κατάστασης, έως ότου φτάσουμε στην αγαπημένη ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη Damien Power που είναι το Hateful Eight. Εκεί όμως που ο ημίθεος Τarantino έδινε ρυθμό και το λαμπρό cast εκτελούσε, εδώ το αποτέλεσμα οδήγεί πιο πολύ στο χασμουρητό.

Οι -και καλά- villain της υπόθεσης δεν το έχουν με την υποκριτική, γεγονός που τραυματίζει αμέσως το σκετπικό ότι θα νιώσεις απειλή ή φόβο απο τους συγκεκριμένους, καθώς μοιάζουν να μπούκαραν στη ταινία βγαλμένοι απο κακό b-movie, αλλα ακόμα και αυτό θα μπορούσε καπως να διασωθεί, αν είχαν προτιμηθεί οι γρήγοροι ρυθμοί και κάποια ευφάνταστα φονικά.

Το ανελέητο κρυφτούλι μέσα σε 20 τετραγωνικά (που θυμίζει κακή ΑΙ σε videogame που σε κοιτάνε οι κακοί, ανάβουν τσιγάρο και τους εξοντώνεις άκοπα), το πήγαινε έλα και μπόλικες ασυναρτησίες που δε βγάζουν κανένα νόημα, καταλήγουν σε μια τεράστια κοιλιά στα μισά που δε σώνεται ούτε απο κάτι απίθανες ανατροπές στο φινάλε, μιας και δεν έχεις ούτε το κουράγιο να στηρίξεις το εγχείρημα μέχρι εκείνη τη στιγμή, αλλά ούτε να το δεχτείς σαν σφηνάκι χαβαλέ καθώς έχεις βαρεθεί οικτρά.