Lara

Σύνοψη: Είναι τα 60α γενέθλια της Λάρα και έχει κάθε λόγο να γιορτάσει: ο γιος της, Βίκτορ, δίνει το πιο σημαντικό κονσέρτο πιάνου στην καριέρα του. Η Λάρα είναι εκείνη που σχεδίασε και διαμόρφωσε όλη την μουσική του πορεία. Ο Βίκτορ, όμως, έχει εξαφανιστεί και τίποτα δεν δείχνει πως η Λάρα είναι ευπρόσδεκτη σε αυτή του την παράσταση. Εκείνη, όμως, έχει τα δικά της σχέδια. Αγοράζει όλα τα εισιτήρια που δεν έχουν ακόμα διατεθεί και τα μοιράζει σε όποιον γνωρίζει για να κάνει επιτυχημένη αυτή τη βραδιά. Γρήγορα όμως τα σχέδια της εκτροχιάζονται, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Άποψη: Η Lara Jenkins είναι μια συνταξιούχος κοινωνική λειτουργός που πλέον ζει μόνη της. Ο γιος της έχει φύγει και ετοιμάζεται για ένα κονσέρτο, χωρίς να έχει πει κάτι σε εκείνη. Η σχέση μάνας-γιου έχει ταλαιπωρήσει πολλές φορές τον κινηματογράφο, και όχι μόνο, μια πολύπλοκη και βαρυσήμαντη σχέση που επηρεάζει ψυχολογικά και τους δυο καθοριστικά.

Στην ταινία Lara του Γερμανού σκηνοθέτη Jan-Ole Gerster παρατηρούμε μια ηρωίδα που δεν διαθέτει τα θετικά στοιχεία μιας πρωταγωνίστριας ηρωίδας που θα ταυτιστείς μαζί της και αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο.

Έπειτα από το ασπρόμαυρο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, το Coffee in Berlin (2012), ο Gerster επιστρέφει με χρώμα, ακόμα και αν είναι παλ και μουντό, σε μια ιστορία που δεν καταφέρνει να συγκινήσει, καταφέρνει ωστόσο να δημιουργήσει δύο ενδιαφέροντες χαρακτήρες, την Lara και τον Viktor, που παρόλες τις διαφορές τους, παρόλες τις παραξενιές του καθενός και κυρίως της φιλόδοξης μουσικού μητέρας που θα ήθελε κατά βάθος να έχει πετύχει ό,τι και ο γιος της, δεν παύουν να είναι μητέρα και γιος.

Μια από τις πιο ωραίες σκηνές της ταινίας βρίσκεται στο τέλος, όταν ο Viktor δίνει επιτέλους το κονσέρτο και μιλάει επί σκηνής για την μητέρα του, εν είδει εξιλέωσης για εκείνην. Άλλωστε, αυτό προσπαθεί. Να αγοράσει τα εισιτήρια ώστε να είναι επιτυχημένη εκείνη η βραδιά για τον γιο της.

Υποτονική, όχι ιδιαίτερα αναλυτική ως προς την σχέση των δύο ηρώων, ώστε να διαφανούν όλες οι διακυμάνσεις στην σχέση τους τα περασμένα χρόνια, που υποθέτεις μεν, αλλά δεν καταλαβαίνεις απόλυτα.

Δύο πολύ καλές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές, Corinna Harfouch, που άλλωστε πήρε και βραβείο ερμηνείας το 2019 στο Φεστιβάλ του Karlovy Vary στο οποίο διαγωνίστηκε, και Tom Schilling. Ίσως λείπει κάποια σκηνή πιο έντονης σύγκρουσης, ώστε μέσα από την σύγκρουση να έρθει εν τέλει η ομόνοια, παρόλα αυτά και έτσι έρχεται λειτουργικά η κατάληξη της ταινίας, που δεν ξεφεύγει από το αναμενόμενο, αλλά δικαιολογείται απόλυτα αφηγηματικά.

Μια λιτή, ίσως περισσότερο από όσο χρειαζόταν, πραγμάτευση της σχέσης μάνας-γιου, αλλά και των απωθημένων που επανέρχονται πεισματικά στο παρόν, όταν την εποχή που έπρεπε, δεν έγιναν πράξη.

Η «Lara» προβάλλεται από την StraDa films σε online virtual release, δίνοντας στους θεατές την δυνατότητα να ενισχύσουν την κινηματογραφική αίθουσα της επιλογής τους. Διαβάστε εδώ περισσότερα.