Θα το βρείτε: Netflix
Σύνοψη: Μιά παρέα παλιών συμμαθητών συγκεντρώνεται σε ένα σπίτι για ένα τύπου bachelor έως ότου σκάσει ο νέρντουλας που θα τους προσκαλέσει σε ένα περίεργο παιχνίδι. Εκεί θα φανεί πόσο πραγματικά φίλοι είναι μεταξύ τους.
Γνώμη: Οι πρώτες φωνές μιλούσαν για μία απο τις horror sci-fi εκπλήξεις τις χρονιάς που ακόμα και η προβολή του τρέιλερ θα σου χαλάσει κάποια απο τα κόλπα της ταινίας, γι'αυτό και το Netflix το άρπαξε μετά από φεστιβαλικές προβολές χωρίς πολλά πολλά, οπότε αφού εμείς στο MOVE IT διψάμε για τέτοιες ίντριγκες, πατήθηκε το play.
O πρωτοεμφανιζόμενος -σε μεγάλου μήκους- Greg Jardin επιμελείται και το σενάριο με τις πρώτες ενδείξεις (αφου δε πρόκειται για κάτι συνηθισμένο) να παρουσιάζουν ένα τύπο να θέλει να μπεί δυναμικά στο χώρο.
Αφου ξεκινάει με προβλήματα που ταλανίζουν τη σημερινή γενιά βάζει στο blender ένα τρικ που ξεπερνάει κάθε φαντασία και που όντως θα μπορούσε να οδηγήσει εύκολα σε horror μονοπάτια.
Στη πορεία το horror κομμάτι αγνοείται παντελώς με τον Jardin να δίνει βάση σε κωμικά στοιχεία που προκύπτουν απο διαλόγους σε ρυθμούς πολυβόλου. Η όρεξη που έχει βέβαια, βρίσκει τοίχο ένα βουνό απο προβλήματα που είναι δύσκολο να ξεπεραστούν.
Τα πρώτα 20 λεπτά της ταινίας είναι πραγματικά ανυπόφορα ενώ οι χαρακτήρες συστήνονται απίστευτα επιδερμικά και κλισέ (η bimbo χαρακτήρας κολλημένη με το insta, o άνετος τυπάς με τα πολλά χρήματα που κάνει τη ζωάρα του, ελεύθερα πνεύματα μποέμ-μαστουρωμένες) σε οδηγούν στο σημείο που να παρακαλάς να ανοίξουν τη βαλίτσα μπας και αρχίσει το παιχνίδι επιτέλους. Μέσα σε όλα αυτά θα υπάρξει και διαμάχη για το ποιος/α ηθοποιός θα κερδίσει το χρυσό βατόμουρο για φέτος (κρατώντας μια αμφιβολία οτι ο σκηνοθέτης επίτηδες τους έκανε όλους αντιπαθητικούς,cringe και ματαιόδοξους έτσι ώστε να βγάλουν τα σπασμένα των προσωπικοτήτων τους).
Όταν μπαίνουμε στο ζουμί, σίγουρα η ταινία αποκτά ενδιαφέρον αλλά το σενάριο είναι εκεί να τραβήξει χειρόφρενο σε προσδοκίες ενός σοβαρού ψυχολογικού θρίλερ, αφού στη θέση τους μπαίνουν οι σεξουαλικές ορμές,τα κόμπλεξ των πρωταγωνιστών και γενικότερα η κενότητα που νιώθουν μέσα τους. Έτσι και οι φιλοδοξίες του θεατή υποχωρούν, αφού το κόλπο για να στηθεί ένα ενδιαφέρον indie φιλμ (μιας και το μπάτζετ κάνει μπάμ οτι έιναι απειροελάχιστο) υπάρχει, αλλά το μεγαλόπνοο (;) σχέδιο μένει στο χαρτί.
Στο τελευταίο κομμάτι σκάει όντως μια καλή ανατροπή, αλλά τι να την κάνεις όταν θέλεις να εντυπωσιάσεις χωρίς να αφήσεις το κοινό να πάρει μια ανάσα: ένα νεό backstory φανερώνεται με ακατάπαυστο exposition που σου προκαλεί πονοκέφαλο, αν δεν έχουν προλάβει ήδη τα χρώματα, οι τσιρίδες των χαρακτήρων, τα 'σοβαρά' προβλήματα τους και μια αίσθηση κλεισίματος ματιού σε nanosecond.
Ότι δε σε νοιάζει κανενός η μοίρα, φανερώνει και το πραγματικό πρόβλημα αφού στη πρόθεση του να διασκεδάσει και να φανεί έξυπνο, το εργάκι πέφτει στην ίδια του τη παγίδα .
Η βαλίτσα, ναι, κρύβει εκπλήξεις αλλά αυτές δεν ήταν αρκετές.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων