A crooked somebody

Σύνοψη: Ένα απατεώνας που ισχυρίζεται ότι είναι μέντιουμ και που θέλει να παίζει με τα μυαλό των ανθρώπων απαγάγεται από έναν δολοφόνο που πιστεύει ακράδαντα στις ικανότητες του και φοβάται ότι γνωρίζει το σκοτεινό παρελθόν του.

Θα καταφέρει να χρησιμοποιήσει τις τεχνικές και τις γνώσεις που είχε μάθει σαν μέντιουμ για να ξεφύγει από τον απαγωγέα του και να επωφεληθεί κιόλας από την όλη κατάσταση;

Άποψη: Ένα θρίλερ μυστηρίου από τον Τρέβορ Ουάιτ, παραγωγό μεταξύ άλλων και στα The Post & Wind River, που σε ωθεί να μαντεύεις και να κάνεις σενάρια, ειδικά στο πρώτο μισό και δεν καταλαβαινεις πως ο χρόνος κυλάει με τον fast paced ρυθμό που έχει. Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν ρεαλιστικά τους ρόλους τους, το σενάριο είναι ευχάριστα γραμμένο και η μουσική υπόκρουση ταιριάζει εκεί που είναι τοποθετημένη.

Βέβαια αυτό που μειώνει και υποβαθμίζει την ταινία είναι ότι γίνεται κάπως προβλέψιμη στο δεύτερο μισό της και δεν έχει κάποιο twist στην πλοκή της που θα σε εκπλήξει και θα σου μείνει στο τέλος. Ναι, σε κάποιο σημείο γίνεται αρκετά σκοτεινή, όσον αφορά το συναισθηματικό κομμάτι και καταφέρνει- τουλάχιστον στο πρώτο μισό της- να σε κρατήσει engaged σαν θριλερ και ας μην είναι τόσο πολύ γνωστοί οι ηθοποιοί της. Είναι, επίσης, έξυπνη σε πολλά σημεία αλλά και διασκεδαστική και παρόλα αυτά καταφέρνει να σου αφήνει μια σκοτεινή νότα.

Βλέπουμε και τον αγώνα για αναγνώριση που κάνει ο απατεώνας μέντιουμ και που αγνοεί τα λόγια του πατέρα του που του είχε πει ότι"είναι καλύτερο να είσαι ένας αληθινός κανένας παρά ένας απατεώνας κάποιος" και ακολουθεί περισσότερο την αντίθετη στάση καθώς υποτάσσεται μπροστά στην ανάγκη του για προσοχή και διασημότητα. Ακόμα βλέπουμε την σχέση που έχει το θύμα και ο θύτης και το πώς μπερδεύονται οι ρόλοι τους, χρησιμοποιώντας  παιχνίδια του μυαλού.

Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν μπλέκουν οι ντετέκτιβ στο παιχνίδι, χαλανε το σχέδιο του Μάικλ και καταφέρνουν να προσθέσουν και άλλη πλοκή μέσα στην ιστορία. Έχοντας την εκμετάλλευση στο επίκεντρο, βλέπουμε τους τρόπους με τους οποίους μπορούν οι άνθρωποι να χειραγωγήσουν τους άλλους και το τι μπορούν να κερδίσουν από αυτό.

Ο σκηνοθέτης Trevor White καταφέρνει να δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο θρίλερ με πολύ σασπένς που καταφέρνει να σε διασκεδάσει στα πρώτα 50 λεπτά του, αλλά τελικά καθίσταται μέτριο χάρις την προβλεψιμότητα που χαρακτηρίζει το τελευταίο μισό του.

Μαρία Πλουμάκη