Black as night

Όλα ξεκινούν στη Νέα Ορλεάνη, αρκετά χρόνια μετά τον τυφώνα Κατρίνα που κατέστρεψε αναρίθμητες ζωές και γύρισε το ρολόι στην ώρα μηδέν. Εκεί, η Shawna (Asjha Cooper) προσπαθεί να βρει τη θέση της στον κόσμο και να ανακτήσει την ισορροπία στη ζωή της καθώς η μητέρα της έφυγε από το σπίτι λόγω των προβλημάτων εθισμού που αντιμετωπίζει.

Ο κόσμος της, όμως, πρόκειται να αλλάξει ραγδαία όταν θα έρθει αντιμέτωπη όχι με τους προσωπικούς της δαίμονες –όπως θα περίμενε κανείς- αλλά με τα βαμπίρ που έχουν κατακτήσει την πόλη.

Πρόκειται για την ταινία Black As Night που έκανε την εμφάνισή της στη μεγάλη οθόνη πέρσι σε σκηνοθεσία της Maritte Lee Go. Το πρώτο πρόβλημα με αυτή την ταινία είναι ότι είναι δύσκολο να προσδιοριστεί το είδος της καθώς είναι κάτι μεταξύ coming-out-of-age vampire teen θρίλερ. Και –δυστυχώς- το πρόβλημα δεν τελειώνει μόνο στον καθορισμό του είδους της ταινίας, αλλά εξαπλώνεται και στην πλοκή, στην εξέλιξη των χαρακτήρων, στις αναφορές που γίνονται και στους συμβολισμούς.

Μέσα σε μόλις 90 λεπτά, η ταινία εκτός από τη βασική πλοκή, στην οποία κάλλιστα θα μπορούσε να αρκεστεί, αποφασίζει να θίξει ζητήματα όπως κοινωνικές διακρίσεις, φυσικές καταστροφές και το πόσο διαφορετικά επηρεάζουν τα κοινωνικά στρώματα, ταξικά ζητήματα, την ιστορία των μαύρων στη Νέα Ορλεάνη, τη σκλαβιά, το σύνδρομο κατωτερότητας που εμφυσεί η κοινωνία στους μαύρους για το χρώμα τους, εφηβικές ανησυχίες, ζητήματα εθισμού και πώς αυτά επηρεάζουν και τραυματίζουν ψυχολογικά τα οικεία πρόσωπα του εθισμένου ατόμου.

Κάτι άλλο; Α ναι, κι όλα αυτά ενώ η βασική πρωταγωνίστρια και η παρέα της κυνηγούν βαμπίρ.

Δυστυχώς, το σύνδρομο της εποχής που κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι πρέπει να μιλούν πάντα και για τα πάντα, να θίγουν όλα τα ζητήματα και να θεωρούν ότι είναι σωστά ενημερωμένοι για όλα τα ζητήματα και να έχουν άποψη γι’ αυτά, έχει περάσει και στη μεγάλη οθόνη. Κανένα απ’ αυτά τα θέματα, εκ των οποίων τα περισσότερα είναι μείζονος σημασίας κι έχουν πάρα πολλές πτυχές και μεγάλο ιστορικό και κοινωνικό βάθος, δεν φάνηκε να ικανοποιούν τους δημιουργούς της ταινίας. Ακόμη κι αν τα βαμπίρ λειτουργούν ως συμβολισμός, όλα γίνονται τόσο πρόχειρα, τόσο κλισεδιάρικα και με τόσο προβλέψιμο τρόπο που στο τέλος δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.

Το Black As Night θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα mini series από αυτά που παίζουν στο background, αλλά σίγουρα δεν είναι μια ταινία που αξίζει να είναι στο watchlist κανενός.

Άννα Μαρία Χατζηστυλιανού