Aπό "κλουβί" σε "κλουβί"
Η ταινία της Mazzy Tazedin, με τη γυαλιστερή φωτογραφία και τους ατσαλάκωτους εξωτερικά ήρωες (αλλά και με την παρουσία του Guillaume Canet να δίνει την “τραυματισμένη” νότα στην ταινία), διηγείται την κούραση ενός παντρεμένου ζευγαριού.
Ένα ζευγάρι, που μπέρδεψε την ελευθερία με τη δέσμευση. Δύο άνθρωποι που περιφέρονται από το ένα “πολιτισμένο” κλουβί σε κάποιο άλλο (διαμέρισμα, αυτοκίνητο, αεροπλάνο), προσπαθώντας να καλύψουν υπαρξιακές τρύπες με το να σχετιστούν άλλοτε πρόχειρα και άλλοτε με δειλία με κάποιους άλλους. Ως διέξοδό τους επιλέγουν την εφεύρεση της απιστίας, ώστε να εκδραματίσουν μία άλλη απιστία απέναντι στα θέλω των ίδιων τους των εαυτών, όταν η επιλογή συντρόφου έχει αποτελέσει προϊόν συμβιβασμού και όχι της όμορφης ανασφάλειας που ενέχει το γνήσιο δόσιμο στον Άλλο.
Το τέλος προσγειώνει, με την, ίσως εσκεμμένη σκηνοθετικά, τελειότητα των σπιτιών και των αστικών χώρων να υπογραμμίζει τη ματαιότητα των όσων συμβαίνουν. Ο κάθε ένας παραμένει στη μήτρα από ύλη που μία κοινωνία του έχει επιβάλλει να κλειστεί. Εν τέλει, ο απόηχος της ταινίας διαμορφώνεται από το θρόισμα σκιών ανθρώπων που περιφέρονται σε προστατευτικά κουκούλια προσπαθώντας να βρουν μία απάντηση στην ανασφάλειά τους.
Εύη Αβδελίδου
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων