The Autopsy of Jane Doe

Σύνοψη: Ο ιατροδικαστής Τόμι, μαζί με τον γιο του Όστιν αναλαμβάνουν ένα έκτακτο περιστατικό μιας νέας κοπέλας η οποία βρέθηκε νεκρή στο υπόγειο ενός σπιτιού. Χωρίς εμφανή σημάδια κακοποίησης, πατέρας και γιος ξεκινούν την νεκροψία βρίσκοντας πολλούς λόγους οι οποίοι θα μπορούσα να επιφέρουν τον θάνατο. Αυτό που δε γνωρίζουν όμως ακόμα είναι ότι η νεκροψία θα θέσει σε άμεσο κίνδυνο αυτούς.

Άποψη: Πιστός στο σινεμά που αγαπά και πρεσβεύει, ο Νορβηγός André Øvredal του mockumentary fantasy horror “Trollhunter” δουλεύει για ακόμα μία φορά το horror και την αγωνία αλλά με εμφανή σημάδια βελτίωσης σε σενάριο και σκηνοθεσία. Συγκριτικά με τις προηγούμενες ταινίες του, μικρού αλλά και μεγάλου μήκους, το “The Autopsy of Jane Doe” μοιάζει σαν το ντεμπούτο του σκηνοθέτη, με τα λάθη και τις απροσεξίες του, αλλά με προσοδοφόρα βάση για φτιάξει μία ωραία ιστορία.

Ήδη με το λειτούργημα του ιατροδικαστή και το ψυχρό περιβάλλον του υπογείου όπου γίνονται οι νεκροτομίες και φιλοξενούνται τα πτώματα, η ταινία σε προκαταβάλλει για κάτι απόκοσμο. Ο Øvredal το δέχεται αυτό, δίνει κάποιες υποψίες φόβου αλλά τίποτα παραπάνω από μία πρόγευση για την συνέχεια.

Με την εμφάνιση της Jane Doe (την οποία υποδύθηκε ηθοποιός σε όλες τις σκηνές) στο χειρουργικό τραπέζι ξετυλίγεται σταδιακά το μυστήριο που κρύβεται μέσα στο σώμα της. Παραδόξως, έως ένα σημείο η αυτοψία και τα συμπεράσματα πατέρα και γιου παραπέμπουν περισσότερο σε επεισόδιο αστυνομικής σειράς παρά σε ταινία horror με αποτέλεσμα όταν ο Øvredal  κρίνει απαραίτητο να αλλάξει τροπή, προς στιγμήν απογοητεύεσαι.

Και δεν είναι γιατί αδυνατεί να υπηρετήσει το genre αλλά γιατί είχε χτίσει μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία μέχρι εκείνη την ώρα. Σε κρατούσε αιχμάλωτο του μυστηρίου και της αφήγησης, αλλά πρέπει να υπάρχει και μία συνέχεια σεναριακά την οποία δίνει η άγνωστη στο τραπέζι.

Η πορεία σχετικά γνώριμη, με τον πατέρα που τον υποδύεται ο Μπράιαν Κοξ (“Troy”) και τον Έμιλ Χιρς (“Into the Wild”) να μην είναι και οι εξυπνότεροι χαρακτήρες σε horror αλλά οι οποίοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα υπόγειο με το μένος της Jane Doe να τους ακολουθεί. Η κάμερα του Νορβηγού σκηνοθέτη τους ακολουθεί παντού και δεν παραλείπει να κάνει κοντινά σε στιγμές συνειδητοποίησης  κάποιου καταστροφικού γεγονότος ή να βρίσκεται κοντά για να συλλάβει τα jumpscares. Ο δικός τους πανικός ωστόσο δημιουργεί πολύ ωραία αντίθεση με την γαλήνη του πτώματος Doe, που είναι σαν να μη προκάλεσε ποτέ τίποτα αλλά συνεχίζει να βασανίζει ανθρώπους με την παρουσία του μέχρι το τέλος της ταινίας.

Αλλά ακόμα και αν διάλεξε την πεπατημένη ο Øvredal και θέλησε να μη διαφοροποιηθεί από τα συνηθισμένα τεχνάσματα του είδους, το “The Autopsy of Jane Doe” είναι το horror που θα δεις αλλά δεν θα σε προδώσει αμετάκλητα. Σίγουρα, η αντίδραση θα απέχει αρκετά από τον πραγματικό τρόμο αλλά από την πληθώρα του είδους που βγαίνει το συγκεκριμένο είναι μία καλή επιλογή.