Animal Kingdom

Αριστουργηματικός εσωτερικός τρόμος

Πραγματικά δυσκολεύομαι πολύ να πιστέψω ότι αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Μίτσοντ (που έγραψε και το σενάριο…), ξαδερφάκι του Σκορτσέζε και ας μη το γνωρίζει... Εκπληκτικός έλεγχος του υλικού του, εντυπωσιακή διεύθυνση των ηθοποιών και ένας υπνωτιστικός ρυθμός που σε καταβυθίζει στα άδυτα της ανθρώπινης αγριότητας (πολύ εύστοχος τίτλος το «Animal Kingdom») μεθώντας σε με μοναδικά πλάνα που δεν θες ποτέ να τελειώσουν.

Με ενέργεια και όχι κινητικότητα από τους ηθοποιούς στις σεκάνς (ορισμένες από αυτές αξέχαστες) του, χτίζει αργά ένα μομέντουμ εσωτερικού τρόμου και απόγνωσης που σου καίει τα σωθικά (θυμίζοντας τα πρώτα φιλμ του Πολάνσκι), μαζί με σουρεάλ ενέσεις εσωτερικής φρίκης.

Το «Animal Kingdom» συχνά εκπλήσσει, ενίοτε σοκάρει, εν τέλει εντυπωσιάζει δίχως σε κανένα πλάνο να δείχνει ψεύτικο. Υποστηρίζεται επίσης από καταπληκτικές ερμηνείες, με την ανατριχιαστική γιαγιά «στρουμφίτα» Τζάκι Γουίβερ δικαιότατα να προτάθηκε για Όσκαρ β’ ρόλου και τον απίθανο Μπεν Μέντελσον στον ρόλο του μεγάλου αδελφού να προσωποποιεί με τρόπο στοιχειωτικό το κακό...

Απόστολος Κίτσος