Psychomania aka The Death Wheelers

Μια συμμορία νεαρών μηχανόβιων με το όνομα “The Living Dead” τρομοκρατεί την αγγλική εξοχή σε αυτό το φιλμ που επάξια διεκδικεί τον τίτλο της πιο kitsch βρετανικής παραγωγής όλων των εποχών.

Σκηνοθετημένο από τον cult αυστραλό σκηνοθέτη Ντον Σαρπ, υπεύθυνο για μερικά από τα πιο απολαυστικά ταινιάκια της Χάμερ όπως το Kiss of Τhe Vampire/1963 ή το Face of Fu Manchu/1965, το Psychomania τινάζει στον αέρα τη σεναριακή λογική αντικαθιστώντας την με μεταφυσική αερολογία, ψυχεδελικό coolness και παντελώς άκυρες ατάκες οι οποίες όμως κατά ένα παράξενο τρόπο λειτουργούν μέσα στο ούτως ή άλλως παράλογο πλαίσιο της ταινίας.

Οι χαρακτήρες στο μεταξύ κλέβουν την παράσταση. Παιδιά των καλύτερων οικογενειών, κακομαθημένοι “τρέντηδες” με αυτοκαταστροφικές τάσεις και γονείς που φλερτάρουν με τη σχιζοφρένεια, αποφασίζουν να πουλήσουν την ψυχή τους στο σατανά για να αποκτήσουν την αθανασία και μ’ αυτόν τον τρόπο να καταφέρουν την ύστατη συγκίνηση, την επιστροφή από το θάνατο. Αυτό το mash-up αποτυπώνεται ιδανικά στην οθόνη ανυψώνοντας το trash σε δυσθεώρητα ύψη, την επιτομή, θα μπορούσαμε να πούμε, της ένοχης απόλαυσης.

Σημαντικό ρόλο παίζει και το ατμοσφαιρικό πρώτο-gothic soundtrack (κυκλοφόρησε σε επανέκδοση πρόσφατα από την Trunk Records) του Τζον Κάμερον, ενός από τους top στούντιο συνθέτες της εποχής, που δίνει δραματικό τόνο στην παράνοια που χαρακτηρίζει στο σύνολο την ταινία.