Βerlinale 2023: "Disco Boy" και η απόδειξη ότι ο Φρανζ Ρογκόφσκι πλέον μπορεί τα πάντα

Δημοσίευση: 25 Φεβ. 2023, 16:50
Συντάκτης:

Σύνοψη: O Αλεξέι (Φραντς Ρογκόφσκι) κι ο Μίχαηλ (Μίχαλ Μπαλίκι) είναι δύο νεαροί Λευκορώσοι που ξεκινούν ένα επικίνδυνο ταξίδι προς μια καλύτερη ζωή στη Γαλλία. Μόνο όμως ο Αλεξέι θα φτάσει στο Παρίσι, όπου θα ενταχθεί στη Λεγεώνα των Ξένων. Αποφασισμένος να λάβει τη γαλλική υπηκοότητα, υπομένει στωικά τη σκληρή εκπαίδευση του τάγματός του. Παράλληλα, κάπου στο δέλτα του Νίγηρα, ο Τζόμο (Μορ Ντιάι) ηγείται μιας επαναστατικής ομάδας που αντιδρά στην εκμετάλλευση της περιοχής από τις πετρελαιοβιομηχανίες. Όταν οι δρόμοι του Αλεξέι και του Φραντς συναντηθούν, οι ζωές τους θα μπλεχτούν με τον πιο αναπάντεχο τρόπο.

<a href="/synenteyxeis/franz-rogkofski-mpen-goyiso-mia-nea-glossa-gia-ti-sexoyalikotita/69528">Φρανζ Ρογκόφσκι - Μπεν Γουίσο: "Μια νέα γλώσσα για τη σεξουαλικότητα!"</a>ΣΧΕΤΙΚΑΦρανζ Ρογκόφσκι - Μπεν Γουίσο: "Μια νέα γλώσσα για τη σεξουαλικότητα!"

Κριτική: Δέκα χρόνια χρειάστηκε ο Τζάκομο Αμπρουτσέζε για να γυρίσει το “Disco Boy”, την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στα πλαίσια του Διαγωνιστικού Τμήματος της Berlinale. Κι αυτή η «ασυνήθιστη πολεμική ταινία», όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος στη συνέντευξη τύπου του φιλμ, είναι σίγουρα ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο και άλλη μια απόδειξη ότι ο Φραντς Ρογκόφσκι είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς ηθοποιούς που δουλεύουν αυτή τη στιγμή, τόσο εντός όσο και εκτός ευρωπαϊκού σινεμά.

Αυτό το πορτρέτο δύο αντρών, που φαινομενικά δεν θα έπρεπε να συναντηθούν ποτέ, διαθέτει μπόλικη σκηνοθετική τόλμη και μια σχεδόν παραισθητική, ονειρική ατμόσφαιρα, που δεν έχουμε συνηθίσει σε αντίστοιχες ταινίες. Όπως είναι φυσικό, στο μυαλό έρχεται αμέσως το “Beau Travail” (1999), η ταινία της Κλερ Ντενί για τις περιπέτειες ενός πρώην μέλους της Λεγεώνας των Ξένων, όμως παρότι ο Αμπρουτσέζε δεν αρνήθηκε την επιρροή που αυτό είχε στο “Disco Boy”, η δική του ταινία είναι πιο ψυχεδελική, έως και σαμανική, όπως είπε κι ο ίδιος. Σε αυτό συμβάλλει τα μέγιστα η εκπληκτική φωτογραφία της Ελέν Λουβάρ (“Beach Rats”, “Happy as Lazzaro”), ειδικά στις σκηνές που η δράση εκτυλίσσεται όντως στη Νιγηρία, αλλά και το score που υπογράφει ο Vitalic, επιτυχημένος παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής του οποίου τους δίσκους αξίζει να αναζητήσετε.

Κι ενώ το πρώτο μέρος της ταινίας σε πιάνει από τα μούτρα, στο δεύτερο μισό, όταν εμφανίζεται στην ταινία το υπερφυσικό στοιχείο για το οποίο μας έχει προϊδεάσει, ο Αμπρουτσέζε φαίνεται σαν να βιάζεται ξαφνικά ή σαν να ξέμεινε από ιδέες.

Ό,τι βέβαια δεν μας εξηγεί το γεμάτο συμβολισμούς σενάριό του, μας το λένε τα μάτια του Ρογκόφσκι, που κουβαλάει την ταινία και χαρίζει στον Αλεξέι αυτή την έμφυτη μελαγχολία του, σε συνδυασμό με την έντονη σωματικότητα και εκφραστικότητα που κάνουν αξιομνημόνευτο κάθε ρόλο που έχει αναλάβει μέχρι στιγμής.

Όπως είπε κι ο ίδιος στη συνέντευξη, δυσκολεύτηκε να αποδεσμευτεί συναισθηματικά από τον χαρακτήρα του Αλεξέι και να αναλάβει τα επόμενα project του (ένα εκ των οποίων είναι το “Passages”, η δεύτερη ταινία όπου πρωταγωνιστεί και είδαμε στην Berlinale). Κρίνοντας από το επίπεδο των ερμηνειών του και στις δύο ταινίες, ο Ρογκόφσκι είναι πια έτοιμος να κάνει τα πάντα και κάτι μας λέει ότι θα τον βλέπουμε όλο και πιο συχνά στη μεγάλη οθόνη από εδώ και πέρα.

Και σε ό,τι αφορά τον Αμπρουτσέζε, το “Disco Boy” του μπορεί να μην ξεσήκωσε την Berlinale, αλλά το μέλλον του ίδιο προδιαγράφεται τουλάχιστον ενδιαφέρον.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos