Berlinale 19: "Skin" - Κριτική

Σύνοψη: Ο Μπράιον Γουάιντνερ είναι μέλος μίας εξτρεμιστικής ομάδας ρατσιστών οι οποίοι με την βία τους προσπαθούν να επιβληθούν σε οποιοδήποτε μη Αμερικανό. Από την στιγμή όμως που θα γνωρίσει την Τζούλι και τις τρεις κόρες της θα προσπαθήσει να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο μίσους που είναι μπλεγμένος.

ΣΧΕΤΙΚΑ"M – A City Hunts a Murderer": Ένας τρόμος που σιγοκαίει

Άποψη: Υπό το φως του “Make American White Again” και πριν την ανάδειξη του Τραμπ πλανητάρχη, ο Γκάι Νατίβ εμπνέεται από την θεματική της μικρού μήκους ταινίας του “Skin” για την οποία είναι υποψήφιος για Όσκαρ φέτος στην κατηγορία “Best Live Action Short Film” και γυρίζει την πρώτη του αμερικανική παραγωγή για την αληθινή ιστορία ενός ανθρώπου που δείχνει μεταμέλεια για τον πρότερο βίο του όταν βρίσκει ένα πραγματικό νόημα στην ζωή του.

Το δράμα που έχει συλλάβει ο Νατίβ θέλει να έχει την δυναμική και τον αντίκτυπο του “American History X” όσον αφορά τα άκρα και τον εξτρεμισμό των νέο-ναζί, ωστόσο είναι αναμενόμενο το γεγονός ότι δεν τα καταφέρνει επαρκώς σε όλους τους τομείς.

Παρόλα αυτά, οι προσπάθειες που έχουν γίνει, κυρίως στο σώμα του Τζέιμι Μπελ (“Billy Elliot”) με πολλά τατουάζ να καλύπτουν το πρόσωπό του (όπως επίσης προσθετική οδοντοστοιχία και φακοί επαφής) το μήνυμα περί ρατσισμού και δίπολου αγάπης-μίσους περνάει στο κοινό με διδακτικό τόνο και χωρίς να πέφτει στην παγίδα του υπέρμετρου συναισθηματισμού.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρόκειται για κλινική καταγραφή όσων συνέβησαν. Το σενάριο ποντάρει στα συναισθήματα που βγάζουν οι σχέσεις των ηρώων αλλά δεν βασίζεται σε αυτά εξ ολοκλήρου. Άλλωστε υπάρχει πολύ πιο ενδιαφέρον υλικό που προέρχεται από την βία που προκαλεί ο ακραίος ρατσισμός  και τον πόνο δημιουργεί στους άλλους.

Το υπόβαθρο είναι πειστικό και ο φυσικός φωτισμός της φωτογραφίας προσθέτει στυλ στο “Skins” ενώ η Βέρα Φαρμίγκα στον ρόλο της περίεργης θετής μητέρας του Μπράιον είναι ωραία προσθήκη μέσα σε αυτήν την ανδροκρατούμενη κοινότητα και η σκηνή που μοιράζεται με τον γιο της όταν αυτός έχει εγκαταλείψει την οικογενειακή εστία είναι μία σημαντική σκηνή για το “Skins”.

Όσο πλησιάζει το τέλος, και ο Μπράιον έχει αποχωριστεί με επίπονη διαδικασία τα τατουάζ από το πρόσωπό του, βλέπουμε τον χαρακτήρα να εξιλεώνεται και να δείχνει ειλικρινή μεταμέλεια, έτοιμος πλέον να συνεχίσει την ζωή του. Το κοινό σίγουρα θα βρει εποικοδομητική την ταινία και θα συμπονέσει τον Μπράιον αλλά δύσκολα θα συγκλονιστεί άνευ προηγουμένου.

5,5 / 10