Berlinale 18: "Figlia mia" - Κριτική

Δημοσίευση: 19 Φεβ. 2018, 05:02
Συντάκτης:

Ο δρόμος της επιτυχίας ενός οικογενειακού δράματος από ότι φαίνεται είναι γεμάτος με κλισέ. Ο λόγος για τη νέα ταινίας της ιδιαίτερης Ιταλίδας σκηνοθέτη Laura Bispuri, Figlia Mia, ή ελληνιστί ‘Κόρη μου’, που παρουσιάστηκε στην 68η Berlinale.  

Η δεκάχρονη Vittoria (Sara Casu) μεγαλώνει σε ένα χωριό της Σαρδηνίας, και μία μέρα βλέπει σε ένα ροντέο μία γυναίκα, την Angelica (Alba Rohrwacher) που της φαίνεται παράξενα οικεία. Δεν γνωρίζει πως η Tina (Valeria Golino), η υπερπροστατευτική γυναίκα που αναγνωρίζει ως μητέρα της, μοιράζεται μαζί της ένα μυστικό· το ότι η Angelica είναι η βιολογική μητέρα του κοριτσιού, που το έδωσε μετά την γέννα στην Tina. Καθώς η Angelica βρίσκεται πνιγμένη στα χρέη, ζώντας μία ζωή όλο πλασματικές απολαύσεις, άνδρες και μεθύσια, αναγκάζεται να σκεφτεί το ενδεχόμενο να φύγει μακριά, γιατί λόγω των χρεών της θα της πάρουν το σπίτι.

Η Tina που όλα αυτά τα χρόνια τη βοηθάει, όπως της είχε υποσχεθεί ως αντάλλαγμα για το μωρό, αποφασίζει μία μέρα, με την παρακίνηση κυρίως του άνδρα της, να πάει με τη μικρή Vittoria στο σπίτι και να την αφήσει να γνωρίσει τη βιολογική της μητέρα. Δεν υπολογίζει όμως πόσο θα τη γοητεύσει η ελευθεριάζουσα ζωή της Angelica και πως δεν θα μπορέσει να σταματήσει τις δύο τους να αρχίσουν να περνούν χρόνο μαζί. Η Tina γεμίζει ανασφάλεια, και διεκδικεί την κόρη της, και η Vittoria βρίσκεται εν μέσω δύο γυναικών.

Η σκηνοθεσία της Laura Bispuri ενός κατά τα άλλα κλισέ σεναρίου και θέματος έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το δίπολο της επιτυχίας της ταινίας έγκειται κυρίως στην κινηματογράφηση και μουσική, όπου και τα δύο χρησιμοποιούνται αριστοτεχνικά στις σκηνές, για να αποτελέσουν τον πυρήνα του συναισθηματισμού των ηρώων. «Ήθελα η μουσική να ξεπηδά από τις σκηνές αλλά και να τις πλαισιώνει, ταυτοχρόνως», δήλωσε η Bispuri, στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε. Από την άλλη, δεν μπορούν να αγνοηθούν οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών, κυρίως της Rohrwacher αλλά και της μικρής Sandra, που συμπυκνώνουν και ανακλούν τον ψυχισμό, τις αντιφάσεις και τα διλήμματα των ρόλων τους.

Έχοντας όμως τόσο ικανό καστ, και μία σκηνοθέτη που ξεκάθαρα γνωρίζει την τέχνη της και ξέρει πώς να είναι συνεχώς κύρια των επιλογών της, είναι ιδιαιτέρως θλιβερό που δεν μερίμνησε να βάλει κάτι που θα αποθεώσει την ιστορία. Πόσα ακόμα δράματα να δούμε με δύο μητέρες να μαλώνουν για ένα παιδί, αλά Μπρεχτ, χωρίς καμία απολύτως παραλλαγή; Το μοτίβο της μητέρας είναι κλασικό, όμως, καταλήγει ανούσιο όταν απλώς επαναλαμβάνεται. Όσο εξαιρετικές είναι οι ερμηνείες και όσο όμορφα αλληγορικό καταλήγει να γίνει και το τέλος της ταινίας, δεν αρκούν όταν εξετάσουμε το δημιούργημα ως σύνολο για να αγνοήσουμε τις αδυναμίες του. Αναπόδραστα καταλήγει τετριμμένο, κι ας γοητεύσει πολλούς, οι οποίοι αγαπούν τέτοιου είδους συναισθηματικά θέματα.

2,5  /  5

Πρώτη δημοσίευση: 19 Φεβ. 2018, 05:02
Ενημέρωση: 19 Φεβ. 2018, 05:02
Συντάκτης:

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos