65ο ΦΚΘ: "Η ιστορία του Σουλεϊμάν" είναι βαθιά κοινωνικό σινεμά

Σύνοψη: Η ιστορία του Σουλεϊμάν μοιάζει εκ πρώτης όψεως με μια ιστορία σαν όλες τις άλλες. Την ιστορία τόσων και τόσων εκτοπισμένων μεταναστών που πασχίζουν να επιβιώσουν σε μητροπόλεις της Δύσης, κάνοντας δουλειές του ποδαριού ενώ περιμένουν τη σειρά τους για να κάνουν αίτηση για άσυλο, ανώνυμοι μεταξύ ανωνύμων, χωρίς γλώσσα και χωρίς φωνή.

ΣΧΕΤΙΚΑ65ο ΦΚΘ: Η τρυφερή και ανοιχτόκαρδη "Lula LeBlanc"

Όμως το κινηματογραφικό πορτρέτο του Σουλεϊμάν, ενός νεαρού άνδρα από τη Γουινέα που βγάζει τα προς το ζην παραδίδοντας φαστ φουντ με το ποδήλατό του, δεν είναι μια ταινία σαν όλες τις άλλες.

Άποψη: Ένα βαθιά κοινωνικό σινεμά και ως εκ τούτου γνήσια πολιτικό, που οφείλει πολλά σε αυτό που υπηρετούν όλα αυτά τα χρόνια οι αδελφοί Νταρντέν, που ακόμα και δική τους ταινία να ήταν, θα ήταν από τις καλύτερές τους.

Η μετανάστευση, το άσυλο και τα εργασιακά δικαιώματα είναι οι βασικοί άξονες στους οποίους κινείται η ιστορία του Σουλεϊμάν, όχι του μεγαλοπρεπούς, αλλά ενός αφρικανού μετανάστη που ζητά σωτηρία σε μια Ευρώπη που βράζει και μια Γαλλία που φασιστικοποιείται.

Στην αρχή ο νεαρός Σουλεϊμάν δασκαλεύεται για το πώς θα πει την ιστορία του. Δεν έχει σημασία αν είναι αληθινή ή όχι, σημασία έχει να φανεί πιστευτή, μιας και πολλοί θα τον κοιτούν με μισό μάτι, πρόθυμοι να τον διαψεύσουν.

Ο Abou Sangare, επτά χρόνια πριν πάρει τον ρόλο από τον σκηνοθέτη Boris Lojkine, μετανάστευσε ο ίδιος στην Γαλλία, σε εφηβική ηλικία και έτσι αυτό χαρίζει μια αφοπλιστική αμεσότητα στον τρόπο που υποδύεται τον ρόλο του.

Καθόλου τυχαία κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών, μαζί με το βραβείο κριτικής επιτροπής και το Βραβείο FIPRESCI της διεθνούς ένωσης κριτικών κινηματογράφου.

Μια ιστορία πανανθρώπινη που αξίζει να ακουστεί, με τον σκηνοθέτη να βγαίνει στους δρόμους του σύγχρονου Παρισιού και να ακολουθεί παντού τον χαρακτήρα του πάνω στο ποδήλατό του σαν ένας ντοκιμαντερίστας που έχει πάρει κατά πόδας το πραγματικό πρόσωπο που κινηματογραφεί.

Σύγχρονα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα που απασχολούν την γαλλική κοινή γνώμη, από την μετανάστευση και την  πολυπολιτισμικότητα έως τους μισθούς και την εργασία, οι κακόφημοι δρόμοι της Πόλης του Φωτός, έρχονται να φωτιστούν από ανθρώπους του περιθωρίου που κακοπληρωμένοι και με τα καχύποπτα βλέμματα πολλών, καλούνται να ζήσουν την ζωή τους.

Μια ζωή που δεν ακούγεται, που δεν έχει το θάρρος να καταστεί ορατή, καθώς οι ίδιοι πνίγονται μέσα στο βάσανο της καθημερινότητας, ανώνυμοι μεταξύ ανώνυμων.

To ΜΟVE IT καλύπτει το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για 14η χρονιά και θα σας μεταφέρει συνεχείς ανταποκρίσεις στο ειδικά διαμορφωμένο section του online περιοδικού μας.