63ο ΦΚΘ: Έξι ταινίες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους...

Το 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή, προβάλλοντας πολλές ταινίες -άλλες καλές, άλλες όχι-, επίσης με πολλές και πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις με επαγγελματίες του χώρου.

ΣΧΕΤΙΚΑΗ Ελίνα Ψύκου και τα "Αδέσποτα κορμιά" της

Το MOVE IT βρέθηκε εκεί όπως κάθε χρόνο, είδε ταινίες, πολλές ταινίες, κάποιες από τις οποίες θα βρουν διανομή στις ελληνικές αίθουσες, κάποιες άλλες όχι προς το παρόν.

Καθημερινά σας γράψαμε ανταποκρίσεις (έχουν ξεπεράσει τις 40 συνολικά για την διοργάνωση), τις ολοκληρώνουμε σήμερα, με ένα συγκεντρωτικό κείμενο για 6 ταινιάκια, με τη γνώμη μας σε μία πρόταση για το κάθε ένα.

Έχω ηλεκτρισμένα όνειρα

Η Εύα είναι μια πεισματάρα και ατίθαση 16χρονη που ζει με τη μητέρα της, τη μικρότερη αδερφή της και τη γάτα τους, όμως αυτό που θέλει όσο τίποτα είναι να μετακομίσει με τον αποξενωμένο πατέρα της. Προσκολλημένη πάνω του όσο ο ίδιος περνάει μία δεύτερη εφηβεία, η Εύα ισορροπεί μεταξύ της τρυφερότητας και ευαισθησίας της εφηβικής ηλικίας και της σκληρότητας του κόσμου των ενηλίκων.

Η ταινία που βραβεύτηκε με τον Χρυσό Αλέξανδρο, μιλά για έναν κόσμο όπου η επιθετικότητα και η οργή είναι συνυφασμένες με την ιλιγγιώδη αφύπνιση της γυναικείας σεξουαλικότητας και τον περιγράφει με μια νατουραλιστική αμεσότητα, χωρίς εύκολα συμπεράσματα (6/10)

Ημέρες ξηρασίας

Ο Εμρέ, ένας νέος και αφοσιωμένος εισαγγελέας, διορίζεται σε μια μικρή πόλη που μαστίζεται από τη λειψυδρία και τα πολιτικά σκάνδαλα. Αν και στην αρχή νιώθει ευπρόσδεκτος, στην πορεία οι συναντήσεις του κινούνται σε υψηλούς τόνους και άθελά του εμπλέκεται στην τοπική πολιτική σκηνή. Όταν ο Εμρέ έρχεται πιο κοντά με τον ιδιοκτήτη της τοπικής εφημερίδας, οι φήμες οργιάζουν και η ένταση κορυφώνεται.

Όχι το αργό, ποιητικό, λυρικό τούρκικο σινεμά που έχεις συνηθίσει, αλλά ένα σύγχρονο πολιτικό νέο-νουάρ θρίλερ, κάπου υπερβολικό, γοητευτικά ρεαλιστικό (6/10).

Living

Μια διασκευή της κλασικής ταινίας του Ακίρα Κουροσάβα Ο καταδικασμένος (1952). Βρισκόμαστε στο Λονδίνο του 1952 και παρακολουθούμε τον Γουίλιαμς, έναν βετεράνο δημόσιο υπάλληλο, ο οποίος δεν είναι παρά ένα μικρό γρανάζι στο σύστημα της γραφειοκρατίας για την αναδόμηση της Βρετανίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν μαθαίνει πως πάσχει από μια θανατηφόρα ασθένεια, ξεκινά να αναζητά κάποιο νόημα στη ζωή του, προτού τη χάσει. Μια ανθρώπινη ελεγεία που αποκαθιστά με τον τρόπο της την πίστη μας στην ανθρωπότητα και μια πραγματικά μεγάλη ερμηνεία του Μπιλ Νάι που πρέπει να τον φέρει στην πεντάδα των οσκαρικών υποψηφιοτήτων (7,5/10).

Η χώρα του Θεού

Στα τέλη του 19ου αιώνα, ένας νεαρός Δανός ιερέας ταξιδεύει σε ένα απομακρυσμένο μέρος της Ισλανδίας για να χτίσει μια εκκλησία και να φωτογραφίσει τους ανθρώπους της. Όμως όσο πιο βαθιά βυθίζεται στο εσωτερικό αυτού του επιβλητικού τόπου τόσο πιο πολύ απομακρύνεται από τον σκοπό του, την αποστολή και την ηθική του.

Πανέμορφη αισθητικά η ταινία του Ισλανδού Χίλνουρ Πάλμασον, κινηματογραφικά μεγαλοπρεπής, αλλά υπερβολικά φλύαρη στην διατύπωση των μεταφυσικών και υπαρξιακών ζητημάτων που διαχειρίζεται και με αυτάρεσκο μοντάζ (3,5/10).

Νocebo

Ο Ιρλανδός σκηνοθέτης Λόρκαν Φίνεγκαν μετατρέπει το οικείο και οικιακό περιβάλλον σε έναν εφιαλτικό λαβύρινθο όπου ο τρόμος ελλοχεύει σε κάθε στροφή. Μια επιτυχημένη σχεδιάστρια μόδας πάσχει από μια μυστηριώδη ασθένεια. Η νόσος προκαλεί σύγχυση στους γιατρούς και εκνευρισμό στον σύζυγό της – ώσπου μια Φιλιππινέζα οικιακή βοηθός της παρέχει βοήθεια, χρησιμοποιώντας παραδοσιακές μεθόδους θεραπείας που θα φανερώσουν μια φρικιαστική αλήθεια.

Ίχνη φολκλόρ τρόμου με σύγχρονη πολιτισμική αβεβαιότητα και προσωπική αναταραχή σε μια μίξη αρκετά πετυχημένη, με ανήσυχο πλανάρισμα (5,5/10).

Emily the criminal

Η Έμιλι πνίγεται από τα χρέη του φοιτητικού της δανείου και είναι αποκλεισμένη από την αγορά εργασίας λόγω του κάπως βεβαρυμένου ποινικού μητρώου της. Αναζητώντας απεγνωσμένα κάποιου είδους εισόδημα, αναλαμβάνει μια ύποπτη δουλειά ως «χαζή πελάτισσα», αγοράζοντας προϊόντα με κλεμμένες πιστωτικές που της παρέχει ένας μεσάζοντας και τελικά γοητεύεται από το εύκολο χρήμα και τον χαρισματικό μέντορά της. Η μεγάλη δύναμη της ταινίας είναι η φυσική, νευρώδης και απογυμνωμένη από ειρωνικές φιοριτούρες, ερμηνεία της Όμπρεί Πλάζα, με τον σκηνοθέτη να φροντίζει να την αναδεικνύει σε κάθε πλάνο (6/10)

Το MOVE IT σας μεταφέρει όλα όσα συμβαίνουν στο 63ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Τα πάντα για το φετινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στην ξεχωριστή ενότητα του MOVE IT.