Φεστιβάλ Ρώμης 17: "Borg vs McEnroe" - Κριτική
Το 1980, ο Σουηδός Björn Borg ήταν ο απόλυτος σταρ του τένις. Λιγομίλητος, μυστηριώδης και απόλυτα ήρεμος, ήταν μια «μηχανή» που λύγιζε τους αντιπάλους του. Με 4 συνεχόμενα κύπελλα Wimbledon στο ενεργητικό του, βάδιζε προς τον πέμπτο θρίαμβό του, μόνο που σε αυτόν τον τελικό είχε απέναντί του την «νέμεσή» του, τον Αμερικανό John McEnroe.
Οι δυο αυτοί κορυφαίοι αθλητές - τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους τόσο στο παίξιμο όσο και στη συμπεριφορά - η αντιπαλότητά τους και ο τελικός του Wimbledonπου έγραψε ιστορία είναι το υλικό της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του Δανού Janus Metz (“True Detective”), η οποία τσίμπησε και το Βραβείο Κοινού στο 12ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρώμης.
Το “Borg McEnroe” αφηγείται τα γεγονότα πριν, κατά τη διάρκεια και λίγο μετά τον μεγάλο τελικό, με flashbacks στην παιδική ηλικία των δύο ηρώων. Κρίνοντας από αυτές τις αναδρομές στο παρελθόν, η ταινία θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται και σκέτο “Borg”, καθώς επικεντρώνεται περισσότερο στην προσωπικότητα του Σουηδού πρωταθλητή (Σβέριρ Γκούντνασον) και τη σχέση με τον προπονητή του (Στέλαν Σκάρσγκααρντ), ο οποίος τον ανέλαβε όταν ο Borg ήταν ακόμα ένα μικρό παιδί που ήθελε να γίνει ο καλύτερος παίκτης τένις στον κόσμο. Για να τα καταφέρει, έπρεπε όμως να διαχειριστεί τις εκρήξεις θυμού του, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως τα ήθελε. Το τένις είναι άλλωστε ένα εκλεπτυσμένο άθλημα και ένας επιτυχημένος αθλητής του δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ως νταλικέρης… εκτός κι αν είναι ο McEnroe, που έριχνε βρισίδια εντός και εκτός γηπέδου, αποκτώντας τη φήμη του «κακού παιδιού» και τα κερδίζοντας τα γιουχαρίσματα του αγγλικού κοινού του Wimbledon. Ο “hate him or love him” Shia LaBeouf είναι κομμένος και ραμμένος για τον ρόλο, καθώς καταφέρνει να δώσει στον χαρακτήρα του outsider το βάθος που χρειάζεται, παρότι η δική του ιστορία δεν αναπτύσσεται εκτενώς.
Καθώς η ταινία προχωρά προς τη σκηνή του τελικού, η αγωνία κορυφώνεται με μαεστρία, ειδικά αν ο θεατής δεν γνωρίζει εκ των προτέρων την έκβαση του αγώνα. Εκεί είναι που γίνεται φανερό ότι οι δυο ανταγωνιστές μοιάζουν περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε, έχοντας περάσει όλη την παιδική και νεανική τους ηλικία κυνηγώντας τον ίδιο σκοπό και δεχόμενοι τις ίδιες πιέσεις από το περιβάλλον τους, παρότι επιλέγουν να τις διαχειριστούν με αντιδιαμετρικό τρόπο. Κι εκεί είναι που το “Borg McEnroe” καταφέρνει να γίνει μια κινηματογραφική εμπειρία που ξεπερνάει τον σκόπελο της ταινίας αθλητικού περιεχομένου και μετατρέπεται σε μια σπουδή χαρακτήρων, η οποία μπορεί να μην είναι τέλεια ή 100% ολοκληρωμένη, αλλά μιλάει σε όλους όσους έχουν παλέψει με την προσδοκίες των άλλων, την επιθυμία της επιτυχίας και τον παραλυτικό φόβο της αποτυχίας.
6,5 / 10
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων