Γαλλόφωνο 18: "Γκωγκέν στην Ταϊτή" - Κριτική

Δημοσίευση: 28 Μαρτίου 2018, 16:36
Συντάκτης:

Στην δεύτερη ταινία του Eduard Deluc, «Gauguin – Voyage de Tahiti» ο Vincent Cassel βρίσκεται στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ως Paul Gauguin. Ο σκηνοθέτης επιλέγει να μην κάνει μία εξολοκλήρου βιογραφική ταινία, αλλά να εστιάσει το ενδιαφέρον του σε μία συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του μεταϊμπρεσιονιστή ζωγράφου. Ο Gauguin είχε σιχαθεί το Παρίσι, λέγοντας πως «δεν υπάρχει πλέον κανένα πρόσωπο ή τοπίο που αξίζει να ζωγραφιστεί εδώ». Έτσι, αποφασίζει να σαλπάρει για την Ταϊτή, και να περάσει μία περίοδο της ζωής του εκεί. Η ταινία ξεκινά με κάποια στιγμιότυπα στο Παρίσι, δείχνοντας τον Gauguin και την οικογένειά του αλλά πολύ γρήγορα η πλοκή μεταφέρεται και συνεχίζει στην Ταϊτή ως το τέλος. Εκεί, ζει μέσα στην ένδεια και προσπαθεί να ζωγραφίσει νέες εικόνες, ώσπου κάποια στιγμή γνωρίζει μία κοπέλα από μία φυλή, την Tehura (η Tuhei Adams, στα μόλις 17 της χρόνια, είναι πολύ ιδιαίτερη στον ρόλο της) την οποία και παίρνει μαζί του και κάνει γυναίκα του αλλά και μούσα του.

Ο Cassel παραδίδει έναν εξαιρετικό Gauguin, μουσάτο κι ασταθή αλλά και συχνά τυφλωμένο από το πάθος του για δημιουργία. Δυστυχώς κατά τα άλλα η ταινία δεν παρουσιάζει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, περνώντας γρήγορα από στιγμιότυπο σε στιγμιότυπο, σαν να ξεφυλλίζεις βιβλίο που ξέρεις πως δεν πρόκειται να αγοράσεις. Φαίνεται πως ο σκηνοθέτης ενδιαφέρεται περισσότερο να πει πολλά, και να αγγίξει διάφορες θεματικές παρά να εμβαθύνει στον τρόπο αφήγησής του, με αποτέλεσμα, πολύ γρήγορα να χαθεί η προσοχή και η ταινία να μην αγγίξει καν τον μπερδεμένο θεατή, που αναρωτιέται πού το πάει ο σκηνοθέτης. Μετά λύπης του όμως βλέπει, πως δεν το πάει πουθενά. Ο Cassel είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός, αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό για να προσδώσει το οποιοδήποτε ενδιαφέρον, ιδίως όταν μιλάμε για μία θεματική, η οποία από μόνη της ανεβάζει τον πήχη, με τον σκηνοθέτη να έχει επιλέξει τον Paul Gauguin, τον καλλιτέχνη που αποτέλεσε τον προάγγελο της μοντέρνας τέχνης.

Στο τέλος της ημέρας, δεν μαθαίνουμε και πολλά για τον Gauguin. Ούτε για το τι σχέση είχε -εάν είχε- η Tehura με την ζωγραφική του, εάν το επηρέασε και σε τι σημείο, ούτε τι συνέβη στην οικογένειά του πίσω στο Παρίσι, αλλά ούτε και τι τριγύριζε στο κεφάλι του Gauguin και τον έσπρωχνε στην καλλιτεχνική δημιουργία. Το τελευταίο κάπως πήγε να θιχτεί στην πορεία της ιστορίας με ένα σύντομο voice over και ένα ξέσπασμα του Cassel αλλά κάπου χάθηκε κι αυτό. Η κινηματογράφηση σίγουρα είναι αξιομνημόνευτη, με εξωτικά, αξιοζήλευτα τοπία, αλλά το αβαντάζ της τοποθεσίας των γυρισμάτων δεν είναι αρκετό για να δώσει το σπρώξιμο στην ταινία που περιμένουμε και δεν έρχεται. Εάν κάτι ξεχωρίζει, όμως, είναι η μουσική, γραμμένη από τον Warren Ellis – συνεργάτης του Nick Cave και των Bad Seeds- που χρησιμοποιείται δεξιοτεχνικά, για να συνοδεύσει την ιδιοσυγκρασία του Gauguin.

Η ταινία πέρασε και δεν ακούμπησε. Καλύτερα να αφιερωθεί χρόνος στο να δει κανείς πίνακες του Gauguin και να διαβάσει το λήμμα της Wikipedia για τη ζωή του. Εκτός κι αν ο Cassel ως όνομα είναι ένα αρκετό επιχείρημα, για να επιλεχθεί μία κατά τα άλλα αδιάφορη δημιουργία.

3,5 / 10

Πρώτη δημοσίευση: 28 Μαρτίου 2018, 16:36
Ενημέρωση: 28 Μαρτίου 2018, 16:36
Συντάκτης:

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos