En Lefko 17: "H άπιαστη εικόνα" - Κριτική

Δημοσίευση: 30 Απριλίου 2017, 16:29

Η Άπιαστη Εικόνα, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Sandra Wollner, μετά το Φεστιβάλ του Γκέτεμποργκ, όπου απέσπασε το βραβείο “Ίνγκμαρ Μπέργκμαν” καλύτερης πρώτης ταινίας, προβλήθηκε για το Αθηναϊκό κοινό στα πλαίσια 1ου En Lefko Film Festival: αυτό το ελεγειακό ντεμπούτο, παρότι καταδικασμένο να μην τραβήξει τα βλέμματα, έχει δύναμη και φέρει ελπίδες για το μέλλον της σκηνοθέτιδος. Αρκεί να του δώσεις υπομονή.

Μία κάμερα Super 8 καταγράφει την καθημερινότητα μίας οικογένειας στην Αυστρία του '50. Μία ήσυχη φαινομενικά καθημερινότητα ιδωμένη μέσα από τα μάτια της έφηβης κόρης που πάσχει από πολιομυελίτιδα. Η Γιοχάνα κρατά την κάμερα απαθανατίζοντας το περιβάλλον της μετά τον πρόωρο θάνατο του πατέρα της, παρατηρώντας τις οικογενειακές συζητήσεις γύρω από το τραπέζι στο σπίτι της γιαγιάς,  τα παιχνίδια της μικρής της αδερφής, τις συγκεντρώσεις άγνωστων γυναικών στη κουζίνα και την σκιώδη μητριαρχία.

Πράγματι, το πρώτο μισό της ταινίας προσομοιάζει αυθόρμητα, “σπιτικά” βίντεο, τραβηγμένα απλά για να παραμείνουν αναλλοίωτα στην μνήμη της οικογένειας. Το άναρχο μοντάζ συμβάλει στο χειροποίητο αυτό μοτίβο, με την διακριτική αφήγηση της Γιοχάνα να βοηθά σε σημεία τον θεατή να ενώσει τις τελείες του δράματος. Αποσπάσματα συζητήσεων για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ψιθυρίζουν ένα κάποιο ιδεολογικό υπόβαθρο, κωδικοποιημένες συζητήσεις “για να μην καταλάβουν τα παιδιά” αποκαλύπτουν κομμάτι- κομμάτι την πιο σκοτεινή πραγματικότητα του σπιτιού και ψήγματα εικόνων από το συλλογικό υποσυνείδητο καθιστούν τον θεατή κοινωνό.

Μέχρι που φτάνει η στιγμή μετά το μέσο της μόλις 70λεπτης ταινίας που η Γιοχάνα παραδίδει τη κάμερα και μπαίνει ενεργά μπροστά από αυτήν. Και από αυτό ακριβώς το σημείο η ταινία αποκτά ρυθμό, θέση και πρωταγωνίστρια και σε κάνει να εκτιμήσεις τη χρήση της προηγούμενης τεχνικής. Χωρίς κανένα έντονο ξέσπασμα στις ερμηνείες, που ήταν όλες φυσικές, αυτοσχεδιαστικές σχεδόν, η αλήθεια για τις παρασκηνιακές ενέργειες πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού φανερώνεται. Η Sandra Wollner καταφέρνει να δημιουργήσει ένταση με τη σιωπή και τα βλέμματα και να σε παρασύρει σε μία μικρή, απρόσμενη δίνη. Η ενηλικίωση έρχεται και οι ερωτήσεις για τη ζωή, τον θάνατο και τις ενδιάμεσες εικόνες απαντώνται. Αυτό που τελικά μένει είναι μία αίσθηση ματαιότητας, ένα (αναζωογονητικό) ηλεκτρονικό σάουντρακ και μία τελική, λιντσικά αποδοσμένη ανάμνηση.

6 / 10

Μαρία Μιχαλάκη

Πρώτη δημοσίευση: 30 Απριλίου 2017, 16:29
Ενημέρωση: 30 Απριλίου 2017, 16:39

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos