Νέα Υόρκη, τέλη δεκαετίας του ’20. Ο Μαξ Πέρκινς είναι ένας σεμνός επιμελητής βιβλίων στον εκδοτικό οίκο Scribner’s Sons, και ευθύνεται προσωπικά για τα πρώτα συμβόλαια με νεαρούς υποσχόμενους τότε, σπουδαίους μετέπειτα, συγγραφείς, όπως ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και ο Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ. Όταν πέφτει στα χέρια του ένα χαοτικό χειρόγραφο 1.000 σελίδων από έναν άγνωστο εκκεντρικό συγγραφέα ονόματι Τόμας Γουλφ, ο Πέρκινς είναι πεπεισμένος ότι έχει ανακαλύψει μια λογοτεχνική διάνοια και την μεγαλύτερη μέχρι στιγμής επαγγελματική του πρόκληση. Οι δύο άντρες αρχίζουν να δουλεύουν το τελικό υπό έκδοση κείμενο, παλεύοντας κυριολεκτικά πάνω από κάθε λέξη. Όταν το βιβλίο «Look Homeward, Angel» («Γύρνα Σπίτι Άγγελέ μου»), γίνεται επιτυχία, ο Γουλφ βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην παράνοια. Η ταινία βασίζεται στην βιογραφία «Max Perkins: Editor of Genius» και πρόκειται για το κινηματογραφικό ντεμπούτο του ηθοποιού και πολυβραβευμένου θεατρικού σκηνοθέτη, Μάικλ Γκράντατζ.

Οι βιογραφίες και η απεικόνιση αληθινών ιστοριών στην οθόνη είναι μια διαδικασία-δίκοπο μαχαίρι για τους δημιουργούς. Από τη μία, όταν μιλάμε για σχετικά πρόσφατα ιστορικά πρόσωπα, τα διαθέσιμα ντοκουμέντα και το αρχειακό υλικό διευκολύνουν αφάνταστα την έρευνα και πετυχαίνουν πιο εύκολα τον ρεαλιστικό στόχο της ιστορίας, σε συνδυασμό πάντοτε με την ίδια την πρώτη ύλη, τα βιβλία, όταν μιλάμε για λογοτέχνες. Από την άλλη, καθώς το υλικό αυτό είναι προσβάσιμο και από τους ίδιους τους θεατές, το στοίχημα να τους κερδίσεις γίνεται ακόμα πιο δύσκολο. Γιατί η ιστορία, όσο και να φωτίζει αυτό που λέμε «άγνωστες πτυχές», σπανίως επιφυλάσσει αληθινές εκπλήξεις και ανατροπές.

Κάτι ανάλογο αντιμετωπίζουμε και στην περίπτωση του ‘Genius’. Δεν είναι ότι γνωρίζουμε όλοι την ύπαρξη του διορατικού επιμελητή λογοτεχνικών κειμένων Μαξ Πέρκινς (Κόλιν Φερθ), δεν έχουμε καμία αγωνία όμως για την εκδοτική τύχη του αντισυμβατικού και απείθαρχου Τόμας Γουλφ (Τζουντ Λο), αφού αμέσως καταλαβαίνουμε ότι τα πολυσέλιδα έργα του έπεσαν στα καλά χέρια ενός ειδικού να διαβλέπει το μεγάλο ταλέντο νέων συγγραφέων. Το βάρος πέφτει λοιπόν στην ανατρεπτική σχέση των δύο αυτών τόσο διαφορετικών ανδρών, στις όποιες λεπτομέρειες της καθημερινότητάς τους, στις συναισθηματικές διακυμάνσεις της κοινής πορείας τους, κατά την περίοδο των περιβόητων Roaring Twenties και του οικονομικού κραχ.

Ο Μαξ πασχίζει να σουλουπώσει με αγάπη τα έργα του Τόμας, σεβόμενος απόλυτα τις προθέσεις και το όραμά του, να βάλει σε ένα πιο κοινωνικά αποδεκτό καλούπι την διάνοιά του, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα το δικό του ταλέντο στη διαμόρφωση μιας φιλικής και ουσιαστικής σχέσης, που μεταμορφώνεται σε μια ιδιότυπη σχέση πατέρα – γιου: ο Μαξ είχε πέντε κόρες, και ο Τόμας έγινε ο γιος που δεν απέκτησε ποτέ. ‘Καρπός’ της σχέσης τους παραμένει το κάθε βιβλίο που ο ένας έγραψε, χωρίς κανένα όριο στη φαντασία και στην έκτασή του, και ο άλλος κλήθηκε να επιμεληθεί, να κόψει εκατοντάδες λέξεις και σελίδες, αφού τις μαρκάρει με αποφασιστικότητα με ένα κόκκινο μολύβι. Ο εξωστρεφής Τόμας, προκαλώντας γρήγορα την ζήλεια της συντρόφου του, προσκολλάται με σκαμπανεβάσματα στον αφανή νηφάλιο ‘εργάτη’ που βυθισμένος στη μαγεία της λογοτεχνίας, απορεί όταν ο συγγραφέας θέλει να του αφιερώσει το δεύτερο μυθιστόρημά του, προτιμώντας την ασφάλεια της ανωνυμίας.

Αρκετά σημαντικοί ‘δορυφόροι’ (όχι τόσο σε επίπεδο δραματουργίας, όσο ανάδειξης της εποχής), δύο άλλοι εξαίρετοι συγγραφείς που ανέδειξε ο Μαξ, και βασικοί εκπρόσωποι της αποκαλούμενης ‘Χαμένης Γενιάς’ (Lost Generation) των Αμερικανών λογοτεχνών: ο Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ (Γκάι Πιρς), σε μια δύσκολη καμπή της ζωής του, καθώς η Ζέλντα είναι σε ψυχιατρική κλινική και εκείνος προσπαθεί να κάνει καριέρα σεναριογράφου στο Χόλιγουντ, και ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ (Ντόμινικ Γουέστ), ο οποίος στην ουσία εμφανίζεται σε μια σκηνή της ταινίας, που μοιάζει μάλιστα να αποτελεί δραματοποίηση μιας σειράς γνωστών φωτογραφιών του, παρέα με ένα… ψάρι. Οι δύο γυναικείες παρουσίες, η Λουίζ, η καλόβολη και άτολμη γυναίκα του Μαξ (Λόρα Λίνεϊ) και η γκρινιάρα Άλις, η παντρεμένη ερωμένη του Τομ (Νικόλ Κίντμαν), αποτελούν με μια έννοια τη θηλυκή ‘αρνητική’ πλευρά της σχέσης των ανδρών, και όπως ανέφερε και η ίδια η Λίνεϊ, κατά την  Συνέντευξη Τύπου, «η καθεμιά έχει αυτό που επιθυμεί η άλλη».

Οι διάλογοι διαθέτουν ρυθμό και μουσικότητα, η διακριτικά όμορφη φωτογραφία κινείται στην παλέτα των γκρίζων μουντών τόνων, γοητευτική συνολικά η ατμόσφαιρα, μέσα στα υποφωτισμένα γραφεία και βαγόνια, παραπέμποντας στην χαρακτηριστική αμερικανική μελαγχολία του ζωγράφου Έντουαρντ Χόπερ, με τζαζ μουσική υπόκρουση. Ποιο είναι άραγε το ενδιαφέρον της ταινίας; Ευτυχώς δεν πρόκειται για μια αμιγώς κλασική βιογραφία, καθώς επικεντρώνεται σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο, τα κοινά χρόνια συνεργασίας και φιλίας των δύο ηρώων. Τι φταίει τελικά που είναι μάλλον ανιαρή; Είναι ο μέντορας Κόλιν Φερθ υπερβολικά ‘ακίνητος’, ολιγομίλητος και μετρημένος (και δεν αποχωρίζεται το καπέλο του παρά μόνο στο φινάλε) και ο παρορμητικός Τζουντ Λο ενοχλητικά ‘φαφλατάς’, υπερκινητικός ή και ‘freak’, όπως αυτοαποκαλείται άλλωστε σε μια σκηνή, σε μια ερμηνεία πιθανώς πιο ταιριαστή στο ‘ζωηρό’ θεατρικό σανίδι;

Μην έχοντας καμία αγωνία για την έκβαση της ιστορίας, λοιπόν, μας βαραίνουν οι χιλιάδες αυτοβιογραφικές σελίδες που γράφει ασταμάτητα και με πάθος ο Τομ, χωρίς να παρασυρόμαστε από ρεύματα αυθεντικού συναισθήματος. Η ανάγνωση αποσπασμάτων των χειρόγραφων υπογραμμίζει την στατικά ακαδημαϊκή διάθεση, δεν συνδέεται άμεσα με την εικόνα, και είναι μια σχετικά ημιτελής προσπάθεια γνωριμίας με το έργο του Γουλφ, αφού δεν είμαστε καν σίγουροι από πού αντλεί την έμπνευσή του.

Ναι, περιμέναμε κάτι πιο ιντριγκαδόρικο και ιδιοφυές από τον σταθερό συνεργάτη του σκηνοθέτη στο θέατρο, τον έμπειρο σεναριογράφο Τζον Λόγκαν. Μην ξεχνάτε ότι έχει συν-υπογράψει τα σενάρια ‘εκρηκτικών’ υπερπαραγωγών (‘Spectre’, ‘Skyfall’, ΄Hugo’, κ.α.). Θα μπορέσει άραγε να πείσει το τυχόν νεανικό ή μη κοινό να ανακαλύψει ή να θυμηθεί έστω έναν σπουδαίο συγγραφέα, που ακόμα και ο ίδιος ο Κόλιν Φερθ δεν είχε μπει στον κόπο να διαβάσει προτού καταπιαστεί με την ταινία; Ομολογώ ότι αναμένω με πολύ περισσότερη αγωνία τον 3ο κύκλο της έξοχης  τηλεοπτικής σειράς ‘Penny Dreadful’, της οποίας είναι ο δημιουργός. Η ταινία ‘Genius’ δεν θα μείνει στο συρτάρι, αλλά δεν θα έχει περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου.

Γιόλα Χριστούλα

 

Πρώτη δημοσίευση: 23 Jun 2016, 14:38
Ενημέρωση: 2 Jul 2016, 10:59
Τίτλος:
Genius (Ένας χαρισματικός άνθρωπος)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
104
Εταιρία διανομής: 
Release: 
23 Ιουνίου 2016

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos