Good vibrations

Η αληθινή ιστορία τουTerri Hooley, ενός ταπεινού και ταυτόχρονα επαναστάτη ιδιοκτήτη δισκάδικου στο Μπέλφαστ, δημιουργού ουσιαστικά της punk-rock σκηνής της βασανισμένης πόλης εν μέσω «εμπόλεμης» κατάστασης

Ροκ και επανάσταση

Κάθε είδους βιογραφία, εκτός από ικανό σκηνοθέτη, θέλει πάνω απ’ όλα έναν ικανότερο πρωταγωνιστή. Ο Richard Dormer, βορειοιρλανός ηθοποιός, με δεύτερους κυρίως ρόλους, έκανε την υπέρβαση, παίζοντας έναν ριζοσπαστικό λάτρη σχεδόν κάθε είδους μουσικής που είδε «φως» σε μια από τις δύσκολες περιόδους του Μπέλφαστ στα 70ies, με ενέργεια, χιούμορ που αμέσως γίνεται συμπαθής.

Ο λόγος απλός και απόλυτα κινηματογραφικός: κυνηγά ένα θαύμα. Την εποχή που όλοι οι φίλοι του διάλεγαν στρατόπεδα και έγιναν εχθροί, αυτός άνοιξε δισκάδικο και το ονόμασε «Good Vibrations» και προσπάθησε να κάνει γνωστές τις ντόπιες μπάντες, αφήνοντας πιο πίσω την οικογένειά του. Οπως κάθε σωστός ροκ μύθος, τίποτα καλό δεν βγαίνει αν πας σύμφωνα με τους κανόνες και ο Terri Hooley έκανε ακριβώς αυτό.

Η ταινία δεν τον ωραιοποιεί –σε πολλές σκηνές το αντίθετο- αλλά αυτές οι αδυναμίες και τα λάθη του, τον κάνουν ανθρώπινο και άμεσα αγαπητό, απλά γιατί το κίνητρο είναι η αγάπη για τη μουσική. Και βέβαια περιέχει δύο μεγάλες σκηνές με το κλασικό «Teenage kicks» των Undertones, που θα... λυγίσουν και το πιο σκληρό μουσικόφιλο.

Και βέβαια το σάουντρακ, με τραγούδια των Shangri-Las, Animals, Outcasts, Undertones, The Saints και μουσική του David Holmes.

Γιάννης Λυμπέρης