My Best Friend's Birthday του Quentin Tarantino

ELVIS, DJ-ΛΙΚΙΑ ΚΑΙ CALL GIRLS

All these directors, and I would include the Coen brothers and Quentin,
have a very unique vision of what they want.
They listen to ideas and make people feel like everyone is making the film.
Steve Buscemi

Όσοι θεωρούν ότι η πρώτη ταινία του Quentin ήταν το Reservoir Dogs στο Sundance του 1992, δε γνωρίζουν ότι πέντε χρόνια νωρίτερα και όντας ατίθασο νιάτο είχε σκηνοθετήσει το "My best friend's birthday" μαζί με τον φίλο του Craig Hamman και μάλιστα σε ασπρόμαυρο δεκαεξάρι.

Όλα ξεκίνησαν κάπου στο 1984, όταν ο Hamman έγραψε ένα σενάριο 30-40 σελίδων, το έδειξε στον φίλο του Quentin, εκείνος ενθουσιάστηκε και έχοντας εν τέλει ένα 80σέλιδο σενάριο και ένα budget $5,000, με πρωταγωνιστές τον ίδιο ως dj -guilty pleasure του ιδιοφυούς καλλιτέχνη- (με φοβερό στυλάκι τύπου Έλβις) και εμφανή ναρκισσισμό και τον Hamman, αλλά και ηθοποιούς οι οποίοι στη συνέχεια έκαναν την εμφάνισή τους επίσης σε Reservoir Dogs, Pulp Fiction και Kill Bill, ολοκλήρωσαν την ταινία σε λιγότερο από 4 χρόνια.

Η πρώτη ανεξάρτητη ταινία του σκηνοθέτη δεν κυκλοφόρησε ποτέ επίσημα, αφού πάνω από το μισό της μέρος καταστράφηκε σε φωτιά (διασώθηκαν μόνο τα 36 από τα 70 συνολικά λεπτά), ωστόσο κάποιες από τις ιδέες αποτέλεσαν έμπνευση για τη μετέπειτα ταινία του Tony Scott, True Romance. Το σενάριο αν και φαντάζει απλοϊκό, στην οθόνη είναι ιδιαίτερα απολαυστικό (μπορεί να το βρεί κανείς στο Youtube), ιδίως για τους φαν του Ταραντίνο, αφού καταδεικνύει τις εμμονές του τότε νεαρού σκηνοθέτη με την underground pop κουλτούρα, και το πρότυπο σεξ-γκόμενες-βια.

Ο Mickey (Hamman) -που μόλις τον παράτησε η γκόμενα- έχει γενέθλια και ο φίλος του Clarence (Tarantino) του στέλνει ένα call girl για να τον γιορτάσει. Nαι, θυμίζει έντονα Τrue Romance, είπαμε! Η συνέχεια είναι απολαυστική με σκηνές όπως αυτή του Mickey να παλεύει σε στύλ kung-fu με τον νταβά της κοπέλας κλπ… Κι αν κάποιοι το δούν και το θεωρήσουν «just a joke», ωστόσο πέρα από το πραγματικό Ταραντινικο χιούμορ (give me more), οι αναφορές σε Rod Stewart, Elvis, αλλά και στο The Patridge Family, το καθιστούν cult όπως και να το κάνεις, ενώ extra bonus δίνουν τα σκηνικά με αφίσες από ταινίες της εποχής (μεταξύ των οποίων το ριμέικ του Breathless του 1983 - από τις αγαπημένες του σκηνοθέτη).

Ειρήνη Κατσαρά